Afbeelding

Ome Wally dut verslag ... 't Is weer zowiet!

Algemeen

LICHTENVOORDE - Het wordt weer één groot feest. Het feest der feesten. Vanaf de maandag na de Zwarte Cross 2015 was het al aftellen geblazen. Eindelijk! 365 streepkes op de mure. 'Ne hele schoer vrömden' komt weer onze kant op. Even een paar dagen beleven hoe wij ons Achterhoekers het gehele jaar door voelen. De weersvoorspellingen lijken voorlopig op onze hand. En dat buitje op vrijdagmorgen, daar laten wij ons niet door uit het veld slaan natuurlijk. Ten tijde van de buiigheid enkel vrolijke geluiden van het terrein en berichten dat het bier in de tenten veilig is. Eén en al joligheid en jolijt. De organisatie die alles in het werk stelt om het terrein begaanbaar te houden. Dat is die jongens wel toevertrouwd. Ook Tante Rikie schijnt gesignaleerd te zijn met de greep om gaatjes te prikken. Wat zijn we als Achterhoekers toch een bevoorrecht volkje dat de ooievaar ons hier gedropt heeft.

'Say yes to Apartigheid'
Het thema van dit jaar is wederom in al zijn eenvoud briljant te noemen. 'Say yes to Apartigheid'. Iedere Achterhoeker kan er zich in vinden. Wij weten niet anders. 'Apartigheid verzet zich tegen benauwende hokjesgeest. Het hakt geen hoofden af die boven het maaiveld uitsteken, het plaatst unieke en ludieke acties juist op het erepodium. Apartigheid is in het kort de gulden snede tussen vrijheid, originaliteit en positiviteit', aldus het Apartigheids Manifest uit het Zwarte Cross Museum. Zo verkondigt Tante Rikie haar geloof. Niet vreemd dat haar schare volgelingen alleen maar toeneemt. En dat deur botox opgebloazen volk oet 't westen dat met een scheef oog en zo'n 'ah gatsie blik' noar ons feestvierders kik; veural doarblieven! Gin gebrek an, en met de brandende zunne op ow botoxsnajem geet 't hele spul toch scheef stoan. Met 200.000 gelijkgestemden maken we er weer een prachtig feestweekend van. Het is vrijdagmiddag, en de tijd gaat nu al te snel!

Dresscode
De voorbereidingen zijn weer getroffen. Ieder op zijn eigen manier. Ik sta voor de kledingkast om mijn 'Ik bun Ome Wally'-shirt te zoeken. Effen kijken of ie nog past! Jawel, al komt de tekst nog net weer een lettergrootte strakker uit als afgelopen jaar, stel ik vast! Maar ik krijg er nog lucht in. Afgeknipte spiekerbokse an, kloar! De schoenen daar zit de heilige grond van afgelopen jaar nog aan. Met de kleding zit het wel goed dus. Ik kan weer een weekend lang aan mijn zelfvertrouwen werken. Aansluitend maar direct naar mijn favoriete kast, de koelkast. Er mag gerust een meter sneeuw vallen, stel ik tevreden vast.

Proosten op het leven
Op Facebook en andere social media zie ik enkel goed geluimde mensen voorbijkomen. Allen in de ban van de komende feestdagen. De vrijdag zou opgenomen dienen te worden in alle coa's, stel ik voor. Ik zie ook een bericht voorbijkomen waarin mensen aangevinkt hebben of ze wel of niet naar de Zwarte Cross toe zullen gaan, of 'geïnteresseerd'. Niet verbazingwekkend dat 'Gaat' het meest is aangevinkt. Ik scroll en zie ook een stralende Niné Kerkvliet – Homma. Ook zij heeft aangevinkt te gaan. Ze zal er echter niet bij zijn. Op Tweede Kerstdag 2015 overleed zij namelijk aan de gevolgen van die vreselijke k*t-ziekte, met diezelfde k. Een half jaar daarvoor was ze ook al ziek, maar was ze nog in opperbeste stemming aanwezig op de Zwarte Cross 2015. Zie de foto waar ze op staat met 'Kleine Ome Wally', samen genietend van al het groene goud in de beugelbar. Dat het eind 2015 zo snel zou gaan had ook zij zelf niet gedacht. Altijd optimistisch, tot de laatste dag toe. Vandaar dat haar vinkje op 'Gaat,' enkele maanden eerder niet vreemd aandoet. Wat kon zij enorm genieten van de Zwarte Cross. Echt haar feestje. In gedachten zal ze er zeker bij zijn en zullen we het glas heffen op haar, maar ook op al die anderen; Tom, Peter, Vincent, Jeremy, Jeroen, Jade en velen meer. Iedereen heeft zo zijn eigen lijstje. Laten we massaal proosten op hen die van een wolkje hoofdschuddend en lachend toekijken hoe wij hier met zijn allen 'onmundig' uit ons dak gaan. Gewoon je eigen moment daarvoor kiezen. Zijn ze er toch nog een beetje bij. Laten we vooral het leven vieren de komende dagen en waar kan dat beter dan in de Achterhoek, waar het leven nog echt geleefd wordt! Wat zijn we met zijn allen trots op 'ons' feestje. De Zwarte Cross, één groot straattheater, meeleeftheater, maar dan zonder een rol te spelen. Zo bunt wi-j echt, en veule wi-j ons 't beste bi-j. Prettige feestdagen!

Wi-j zeet mekaar!

Niné en 'Kleine Ome Wally' in 2015.
Afbeelding
Afbeelding

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant