Frank Zand | 11 alinea's

11 alinea's

Zouden er nog mensen zijn die zich bij de keuze voor wat ze gaan stemmen bij de Tweede Kamerverkiezingen in maart laten beïnvloeden door de affiches op de ouderwetse houten borden? Ik vraag het de lezer af. Ze staan er wel, die retroborden.

Die affiches, dat is toch meer iets uit de tijd van de mededelingenkastjes waarin het pupillenprogramma was opgehangen. Met een punaise. Zelfs het woord punaise klinkt al ouderwets, besef ik nu (en niet besef ik me nu!). Uit de tijd dat kinderen nog niet van die verwende projectjes waren, maar gewoon alle lootjes verkochten voor hun club. Toen ze speelden op echt gras. Daarvan kreeg je alleen maar vlekken op je sportkleding en op je huid en die kon je er afwassen.

Dingen van lang geleden, de jaren 90 van de 20e eeuw.

Die tijd dat een bruggenbouwer nog gewoon een bouwvakker, een aannemer of misschien een architect was, en een verbinder iemand die werkte op een eerstehulpost.

Nu zijn bruggenbouwer en verbinder van die wezelwoorden geworden die jan en allevrouw gebruikt op de digitale affiches op Twitter, Instagram, Facebook en LinkedIn.

Zouden er trouwens echt veel mensen zijn die waarde hechten aan een referentie op LinkedIn? Dat vraag ik de lezer ook al af. Dan kun je misschien toch beter de vriendelijk lachende politici op de affiches op houten borden serieus nemen. Mensen met invloed. De echte communicatoren en bruggenbouwers en verbinders.

Tenminste, dat is wel de bedoeling. Maar ja. Sommigen zijn meer tunnelbouwers dan bruggenbouwers. Boos roepende Wilders die elke discussie uit de weg gaat, de Erdogan-likkers van Denk. Misschien zijn het ook wel gewoon carnavalsfiguren.

Maar die Sybrand Buma, eventueel zou ik weleens op hem kunnen gaan stemmen. Van het CDA. Die C van christelijk neem ik er dan wel bij. (Dit is geen stemadvies aan mijn hardcore-lezers.)

Die C sluit mooi aan op de christelijke traditie (hup dan, katholieke) van carnaval. Ik ben al begonnen met carnaval de afgelopen weken. Je moet toch de natte vinger en de rode neus aan de culturele pols houden. Ik ben vreemdgegaan ergens in de Liemers maar voor de rest was het carnavallen in Oost Gelre en wordt het Oost Gelre.

Feestjes met de Grolsch-factor, die heb je ook wel nodig in verband met de niet altijd even muzikale muziek. Er zijn ook verschillende Oost Gelrese producties, die hebben dan in elk geval de gunfactor. Zij wel.

En na de omkering van het gezag komend lang weekend, wordt het weer serieus. Op Aswoensdag.