Vijfentwintigste wagen Groep Marneth
Algemeen Bloemencorso Lichtenvoorde'Vanaf nu is het volle bak!'
Door Henri Walterbos
LICHTENVOORDE - Ze bouwen dit jaar hun vijfentwintigste wagen maar toch bouwen ze pas 24 jaar aan een stuk. Midden jaren zestig waren het de opa en ooms van de huidige kartrekkers, Linda en neef Nico Marneth, die de eerste corsowagen bouwden, een kinderwagen, samen met de toenmalige overburen, de familie Gries. Daarna bleef het corso een hele tijd verstoken van de familiegroep, die nu ook uit vrienden, buren, kennissen en bekenden bestaat. "In 1993 kwam tijdens een familieweekend deelname aan het corso weer ter sprake en kwam het idee om met elkaar een corsovereniging te beginnen," aldus Nico Marneth. "We vieren dat we onze vijfentwintigste wagen bouwen dit jaar."
De groep Marneth probeert zich van de andere deelnemende corsogroepen te onderscheiden door het hanteren van een herkenbare stijl. "We proberen publiekswagens te maken. Het moet groots zijn en mooi overkomen," omschrijft Nico de eigen stijl. "De jurywagens zijn toch vaak iets bijzonderder, met bijvoorbeeld zelf verzonnen vormen. Wij maken vaak iets na, in geval van dit jaar 'een vos'. We geven daar dan wel weer een enorme twist aan door de vos heel bijzonder aan te kleden. Vandaar ook de naam 'Sloddervos.' We proberen er wel een eyecatcher van te maken, zodat het bij het publiek heel bijzonder gaat overkomen."
Afgelopen jaar imponeerde de groep met 'Gespannen', een man in de turnringen, maar dan zonder huid. De ringen hangen als relikwie nog in de bouwhal. "Een wagen die het publiek heel erg aansprak van ons, dat was 'Voor het Grijpen', een stel Winnie de Poeh knuffels die in een grijpbak zaten. Een directe link met de kermis ook. Dat spreekt het publiek op dat moment wel heel erg aan," beschrijft Linda de wagen die velen nog helder voor de geest zal staan. Dat jaar werd de groep tweede bij de vakjury en won men de Publieksprijs. Bijzonder was ook 'Romantica Venezia'. Niet in de laatste plaats om de creatie zelf maar om de beoordeling. "Daar hebben we de publieksprijs mee gewonnen maar bij de Vakjury werden we slechts dertiende," weet Nico nog.
De vijfentwintigste wagen wordt niet zeer speciaal in verband met het jubileum, maar past gewoon in het voorgaande rijtje. "We hebben een ontwerpgroep waarin we dat besproken hebben maar daar kwam niet echt een geweldig idee uit, dus zijn we daar van afgestapt. We vinden dat we nu een leuke wagen hebben. 'Sloddervos', een pose van een vos, die we heel slordig aankleden. Met allerlei kledingpatronen wordt de wagen beplakt, volledig in de dahlia's. De doeken worden vooraf al ingekleurd. Zo hoeft dat niet meer als de doeken op de wagen geplakt zijn," vertelt Nico over de werkwijze dit jaar.
De periode tot aan het corso is er nog veel werk aan de winkel zo te zien, iets dat Nico onderschrijft: "Vanaf nu is het volle bak!" De groep stelt het op prijs dat dit jaar het Plakweekend bij hen geopend wordt.
