Lichtenvoordse Evelyn terug naar Curaçao

Ernstige vergiftiging door het eten van vis dwong haar andere wegen te bewandelen

Door Annekée Cuppers

LICHTENVOORDE/WILLEMSTAD - De Lichtenvoordse marineveteraan Evelyn te Nijenhuis voelt zich helemaal thuis op het vakantie-eiland Curaçao. Maar het mooie weer, de swingende muziek en de relaxte lifestyle zijn niet de enige redenen waarom ze nu gaat emigreren naar dit stukje 'Nederland in de tropen'.

Evelyn te Nijenhuis (1972) werd geboren in Enschede en groeide vanaf haar puberteit op in Lichtenvoorde. Ze is een echt mensenmens en een veel geziene gast in het Achterhoekse uitgaansleven. Na haar middelbare school volgde ze een koksopleiding in Harreveld en meldde ze zich vervolgens bij de marine. Niet echt een voor de hand liggende keuze, immers in de Achterhoek is de zee ver te zoeken en vrouwen bij de marine waren destijds nog niet zo 'mainstream' als vandaag de dag. Maar Evelyn was er helemaal op haar plek: "Ik was pas 17 jaar en wilde nog niet direct aan het werk. Bij de Koninklijke Marine moest ik eerst nog negen maanden lang een opleiding volgen, dat trok mij wel. Schietoefeningen, branden blussen, wondverzorging. Die marsen, dat vond ik helemaal niks, maar ja, het hoorde erbij. Daarna ging ik aan de slag als kok, hofmeester en bottelier. Ik heb de hele wereld over gereisd en een geweldige tijd gehad."

Vergiftigd
Helaas kwam aan die geweldige tijd een einde toen Evelyn 21 jaar geleden ernstig ziek werd na het eten van een giftige vis op de Antillen. "We waren al bijna twee jaar gestationeerd bij de militaire basis op Savaneta Aruba toen we aan boord een viswedstrijd hielden. Een van de collega's ving ter hoogte van Sint Maarten een barracuda en hiervan werd lekker hapje klaargemaakt. Dachten we, want vervolgens werden zo'n elf bemanningsleden ernstig ziek."
Evelyn en haar collega's raakten vergiftigd door ciguatoxine, een gif dat van nature in bepaalde algen voorkomt. Deze algen vormen een voedselbron voor kleine visjes waardoor het gif uiteindelijk ook in roofvissen, zoals de barracuda, terecht kan komen. Ziekteverschijnselen variëren van milde klachten als braken en darmproblemen tot ernstige aantasting van zenuwen, hart en hersenen.

'Op Curaçao liggen mijn laatste herinneringen'

"Twee maand lang heb ik keer op keer aangegeven dat het niet goed met mij ging en ik werd al zieker en zieker. Toen ik op het laatst niet meer kon lopen, werd ik zonder enige begeleiding op het vliegtuig naar Nederland gezet. Het KLM-personeel heeft mij zoveel mogelijk geholpen maar ik kon helemaal niets meer, al mijn zenuwen waren verbrand." Eenmaal terug in Nederland lag Evelyn drie maanden lang in het ziekenhuis om te herstellen. "Ik ben wel opgeknapt maar ben nooit meer helemaal de oude geworden. Mijn kortetermijngeheugen is aangetast en daardoor heb ik steeds het idee dat ik een soort flashbacks heb." Geëmotioneerd: "Maar het ergste vind ik nog dat ik niet de zorg heb gekregen die ik toen zo nodig had, daar is de marine niet zo netjes mee omgesprongen. Ook daarom wil ik terug naar Curaçao, daar liggen mijn laatste herinneringen van voordat ik ziek werd." Dat is inmiddels 21 jaar geleden maar Evelyn wil nu eindelijk met de situatie in het reine komen en dat wat haar overkomen is een plek kunnen geven.

Terug naar Curaçao
Volledig herstellen deed Evelyn niet meer, ze werd voor de marine afgekeurd. Een periode van omscholing, diverse banen in de hulpverlening, een gestrand huwelijk en een afnemende gezondheid volgden. Wat bleef, was de wens om terug te gaan naar Curaçao. Daar voelt Evelyn zich helemaal op haar plek: "Hier beleef je de elementen veel intenser dan in Nederland tussen de huizen. De zon die altijd schijnt, de zee die nooit ver weg is en de oneindig blauwe lucht geven mij het gevoel dat ik echt met de natuur verbonden ben." Na zeven jaar sparen was Evelyn er klaar voor en zo vertrok ze afgelopen december voor een proefperiode van vijf maanden naar het Antilliaanse eiland om te kijken of ze er een zinvol en veilig bestaan zou kunnen opbouwen. "Curaçao is een vakantie-eiland maar je kunt natuurlijk niet alle dagen vakantie vieren. Ik wilde onderzoeken of ik er een passende dagbesteding kon vinden en een veilig leven kon leiden als vrouw alleen." Op het eiland is permanent een marinebasis gevestigd en als marineveteraan mag Evelyn van alle faciliteiten, zoals de fitness-zaal en het zwembad, gebruik maken. "Voor mij heel prettig want dan kan ik nog beter aan mijn conditie en herstel werken. Ook wonen er hier veel marineveteranen, een hechte gemeenschap die veel onderlinge contacten heeft waardoor ik ook op sociaal vlak aan mijn trekken kom". Momenteel werkt Evelyn op Curaçao als leesmoeder op een plaatselijke school. In samenwerking met de goede doelencommissie van de marine gaat Evelyn deze school opknappen.

Andere wegen
Is de verhuizing naar Curaçao voorgoed? Evelyn: "Nederland is geen beroerd land maar je wordt vaak zo geleefd! Je zit in een rollercoaster van druk-druk-druk en moet aan allerlei regeltjes voldoen. Op Curaçao is de sfeer veel relaxter, is er minder geregeld en mag je nog veel meer zelf uitzoeken. Het lijkt wel een beetje op Nederland in de jaren vijftig, maar dan in de tropen. Voor nu is dat precies wat ik nodig heb." Evelyn zal haar familie en vrienden zeker gaan missen maar is ook erg blij dat ze nu haar droom kan verwezenlijken: "Door alles wat mij in het leven is overkomen, werd ik gedwongen andere wegen te bewandelen dan ik had verwacht maar dat heeft mijn leven ook weer enorm verrijkt. Ik ben een dankbaar mens."