Afbeelding
Foto: Nick Oostendorp

Zwaleman | Steenmarters

Algemeen Columns

Steenmarters

Ik heb het nooit goed kunnen begrijpen, dat mensen zo klagen over steenmarters. Natuurlijk, ik weet dat die beestjes onder de motorkap van je auto kabels en leidingen kunnen doorknagen. Maar dat had ik zelf nooit meegemaakt. Mijn auto's waren nimmer doelwit van vandalistische marters en ik kende tot voor kort ook niemand die daar wel mee te maken had gehad. Wel zag ik, toen ik tien jaar geleden in mijn huidige woning trok, dat tal van mensen in de wijk 's avonds constructies van hout en kippengaas onder hun auto schoven, maar ik meende altijd dat dit zwaar overdreven was.

Dat kwam vooral door mijn eigen ervaring met steenmarters. Of beter gezegd: met één steenmarter. In mijn vorige woning woonde namelijk zo'n beestje bij me in. Zorilla (die naam had hij van mij gekregen) had z'n plekje op zolder en werd naarmate hij daar langer woonde steeds tammer. Op het laatst speelde hij zelfs met mijn katten. Jarenlang verbleven we onder één dak en nimmer was hij me tot last. Hetgeen ongetwijfeld met zijn sekse te maken had. Zorilla was namelijk een vrijgezel mannetje. Zou hij ooit samen met een vrouwtje op zolder een nestje zijn begonnen, dan was onze vriendschap waarschijnlijk snel voorbij geweest.

In de wijk waar ik nu woon zitten dus ook steenmarters. Ik heb ze de afgelopen jaren wel eens gezien. Leuke, speelse dieren zijn het. En nee, voor zo ver ik wist veroorzaakten ze geen overlast.

Inmiddels weet ik beter. Vaste lezers van deze column weten, dat ik een paar maand geleden een andere auto heb gekocht, een Citroën C3. Vorige week deed één van de dimlichten het niet meer. En omdat zelfs het vervangen van een lampje onder de garantie valt en ik die dag toch in Ruurlo moest zijn, reed ik even langs de dealer. Daar ging, voor het eerst sinds de aankoop, de motorkap omhoog. En constateerde de monteur droog: "Goh, er zitten ook marters bij u in de straat."

En ja hoor, waar de steenmarters mijn eerdere auto's (achtereenvolgens een Volvo, een Skoda en een Renault) met rust hadden gelaten, konden ze blijkbaar mijn nieuwe Citroën niet weerstaan. Aan de kabels mankeerde gelukkig nog niks, maar het isolatiemateriaal onder de kap was flink aangevreten. Opeens snapte ik waarom zoveel buren hun auto 's avonds op gaas zetten.

De grote vraag is nu, wat ik moet doen om de steenmarters voortaan onder de motorkap weg te houden. Daar schijnen namelijk ontzettend veel manieren voor te zijn. Alleen is het me volstrekt onduidelijk welke de goede is en welke niet. En of er überhaupt wel een manier is die werkt.

Ja, natuurlijk, wat een van de buren suggereerde zal ongetwijfeld effectief zijn. Maar daar kies ik toch maar niet voor. Ten eerste is het tegen de wet en ten tweede: ik kan nog geen vlieg doodslaan, laat staan…..

Een beetje rondvragen in de buurt en in de kennissenkring leverde tal van andere 'oplossingen' op. "Je moet een wc-blokje onder de motorkap vastmaken, dan blijven ze wel weg", zei een zwager. Maar volgens een buurman (die het zelf geprobeerd had) werkt dat voor geen meter. Evenmin als een in ammoniak gedrenkte lap.

Een andere suggestie was het insmeren van kabels en leidingen met tabasco of chilisaus, maar dat lijkt me zo'n geklieder. En om nou iedere avond tegen de wielen aan te plassen (helpt geheid, zei iemand), daar voel ik ook niet voor. Ik zou er me in de buurt ook niet populairder mee maken. Nee, het zal wel een kippengaasconstructie worden. En dan maar afwachten, of dat werkt.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant