Hans Remeeus al vijftig jaar radio-zendamateur

'Iedereen over heel de wereld kan onze gesprekken meeluisteren'

Door Barbara Pavinati

ZIEUWENT - Hij is geen piraat en zendt ook geen muziek uit. Toch heeft hij een antenne in zijn tuin staan en hangt er een zenddraad. Met beide zendt hij radiogolven de hele wereld in en ontvangt hij golven die overal vandaan komen. Hans Remeeus (64) is al vijftig jaar radio-zendamateur onder andere onder de roepnaam PA1HR, vanaf 15 januari heeft hij een nieuw identiteit of 'call' zoals ze dat noemen: PA0Q. Volkomen legaal telegrafeert, telefoneert en wisselt hij data uit over radiotechnieken. Het maken van de verbindingen staat hierbij centraal. Hans: "Alle verbindingen die ik maak, hebben iets speciaals, maar als ik er een hebt met een eilandje in de Stille Oceaan vlakbij Nieuw Zeeland is dat wel heel bijzonder."

Werk en hobby
"Het begon allemaal toen ik twaalf jaar was en met een vriend voor 75 gulden twee walkietalkies kocht. We wilden namelijk ook met elkaar praten als we niet samen waren, dat vonden we leuk voor onder het huiswerk. Op een gegeven moment mengde zich een wildvreemde in ons gesprek en die heb ik toen ontmoet. Een fascinatie was geboren," vertelt Hans, "In 1968 sloot ik mij aan bij de Vereniging voor Experimenteel Radio Onderzoek in Nederland om vervolgens te gaan werken als radiotelegrafist bij de Koninklijke Marine en daarna een loopbaan te hebben bij Scheveningenradio, wat later KPN werd. Het werk dat ik overdag deed, beoefende ik in de avonduren als hobby, als radio-zendamateur."

Niks te verbergen
"Radio-zendamateurs bestaan als sinds 1929 en zijn pioniers op veel gebieden. Zo won in 1993 de radio-zendamateur Joe Taylor de Nobelprijs voor de Natuurkunde en doet hij nu onderzoeken naar het maken van verbindingen onder het ruisniveau," weet Hans, hij vervolgt: "De gesprekken die we voeren moeten officieel onbelangrijk zijn. Ze gaan dus niet over politiek of geloof. De inhoud van de gesprekken gaat meestal over radiotechniek, dat houdt in: van microfoon tot antenne. We wisselen ervaringen uit en informatie over de apparatuur. Om jezelf radio-zendamateur te noemen heb je wel een vergunning nodig. Je krijgt die na aflegging van een examen bij een officieel instituut. Iedereen over heel de wereld kan onze gesprekken meeluisteren. Als je zelf een wereldontvanger koopt, kan je onze communicatie horen. We hebben niks te verbergen. Het is overigens ten strengste verboden om dat wat je hoort aan derden door te geven. Natuurlijk zijn er modernere manieren om te communiceren en die hebben zeker ook mijn interesse en zijn leerzaam. Militairen en ambassades maken vandaag de dag veelal gebruik van satellieten en internet. Die berichten zijn allemaal gecodeerd. Radio-zendamateur zijn is echt mijn passie. Ik heb een keer boven op een hoge berg in Oostenrijk gestaan en daar een zenddraad het ravijn in gegooid. Daarmee maakte ik toen met verschillende landen in Europa contact. Erg spannend. Het is echt leuk om via de radio sociale contacten met verschillende mensen over de wereld te hebben."

Onmisbare schakel
Hans: "Er zijn ook groepen radio-zendamateurs die de communicatie en de verbindingsmiddelen kunnen overnemen als moderne techniek uitvalt. Een goed voorbeeld daarvan is de Watersnoodramp in 1953 in Nederland, maar denk daarbij ook aan de overstromingen in Amerika. We zijn een onmisbare schakel in de communicatie. Radio-zendamateurs maken ook gebruik van de natuur. Zo zenden we signalen via bijvoorbeeld de maan of het Noorderlicht de wereld in." Hans ziet met zijn hobby nog volop kansen voor de toekomst: "Ik ben altijd op zoek naar nieuwe antennes, technieken en zendontvangers en ben altijd bezig om de radioverbindingen te optimaliseren. Dit stopt nooit."