Bennie Jolink vertelt honderduit over zijn toekomstplannen. Foto: Kyra Broshuis
Bennie Jolink vertelt honderduit over zijn toekomstplannen. Foto: Kyra Broshuis

Bennie Jolink energiek in de weer met cd-boekwerk en designline

Algemeen

'Ik ben totaal niet meer benauwd of ziek, wel de helft van mijn longcapaciteit verspeeld'

Door Henri Walterbos

HUMMELO - Het gaat goed met Bennie Jolink. Zo goed zelfs dat hij het podium weer op gaat, zij het incidenteel. Er komt zelfs een solo-cd aan. In de media verschenen berichten dat Jolink (71) weer terug is, hiermee verwijzend naar het nummer 'Ik kom altied weer terug', van de gelijknamige bioscoopdocumentaire, na een moeilijke periode in zijn leven. "Dat ik 'terug' ben moet niet overdreven worden. Ik kreeg het idee om op 10 mei bij de onthulling van het standbeeld een paar nummers te gaan spelen, samen met Ferdi Jolij en Willem Terhorst. Ja, het is nieuws, want ik heb inderdaad altijd gezegd: nooit weer."

Van een zwart gat wil de Normaal-voorman niets weten. "Ik zei 'ach schei uit'. Gijs (Jolink, red.) vroeg me of ik met de Zwarte Cross een nummer mee wilde zingen tijdens het afscheidsconcert van de Jovinx. Ik zei dat ik dat lichamelijk wel zou kunnen, maar ik wilde geen signaal afgeven van 'zie je wel: hij kan nog wel optreden'. Zat ik daar tijdens het optreden aan de zijkant van het podium naast Tante Rikie. Heel gezellig. Zie ik al dat gedoe met die kabels, roadies en dat zenuwengedoe. Toen dacht ik echt nog: wat ben ik blij dat ik daar vanaf ben." Hij beperkte zijn bijdrage door tijdens 'Ik bun en Zwarte Crosser' op een motor gezeten een 'gas-solo' te geven.

'Prednison was killing'
Jolink is zelfs nog het meest verrast en verbaasd hoe goed hij zich inmiddels weer voelt. Hij is geen schim meer van het wrak dat hij een tijdlang was. Zijn ogen glimmen weer, stralen weer ondeugd en levensvreugde uit. Bennie is 'zeer good te passe' deze koude zaterdagmiddag, thuis in zijn eigen habitat. "Prednison was killing. Dat is super keiharde doping. Het maakt je botten en spieren kapot. Dan werd ik alweer benauwd en kon ik niet optreden. In 2016 heb ik vier keer in het ziekenhuis gelegen, een keer in Amerika en tien weken in een revalidatiekliniek. Aan het eind was het nog steeds niet goed, totdat ik ineens dat nieuwe middel (Mepolizumab,HW) kreeg en was ik ineens niet meer benauwd. De longarts in Doetinchem wees me erop. Vrijdags voor Kerstmis 2016 kreeg ik het. Ik weet het nog precies. De volgende morgen was ik al niet meer benauwd. Ik denk 'wat is er nu dan gebeurd?'. Het was niet te geloven. Ik kon daarvoor niet eens in één keer naar de wc lopen. Moest ik halverwege uitrusten. Ik kon ook nog geen kleinkind opbeuren of op schoot nemen. Dan is het leven niet leuk meer."

'Andere narigheid'
De malaise hield met het nieuwe middel echter niet op. "Ik had toen nog wel prednison. Met het afbouwen ervan januari 2017 begon een hele andere narigheid. Alles deed zeer. Ik kon niet eens meer uit bed komen. Ik moest op mijn buik gaan liggen. Eerst één been uit bed, dan het andere, en dan met de handen heel langzaam. Dat deed zo'n zeer." Ondertussen ging het met zijn benauwdheid wel steeds beter. "Om de vier weken kreeg ik zo'n injectie van dat nieuwe medicijn en ging het per vier weken beter. Een heel jaar heb ik er over gedaan. De pijn is nu bijna weg. In mijn knieën, schouders en de heupen nog iets. En de benauwdheid, die is helemaal weg. Ik ben totaal niet meer benauwd of ziek, al heb ik door al die roofbouw wel de helft van mijn longcapaciteit verspeeld. Als ik ga optreden ga ik niet meer rondrennen. Dat wordt dan op een kruk zitten, maar ik kan prima zingen. Ik doe heel erg mijn best. Twee keer zwemmen in de week en twee keer fitness en elke morgen de hond uitlaten. De eerste keer 50 meter want ik moest ook nog terug, later 100 meter. Inmiddels loop ik iedere morgen anderhalf tot twee kilometer."

Nieuwe cd met boekwerk
Dan wijst hij op de volle tafel. Stiften, tekeningen. Overduidelijk een werktafel van een energieke man. "Je ziet wel. Ik ben weer met van alles bezig. Ik heb een designline met schoenen en t-shirts en ben druk bezig met tekenen voor het boekwerk wat bij mijn cd komt. Ik wilde er iets bij maken wat niet downloadbaar is. De twaalf nummers van de cd zijn ook de titels van de hoofdstukken die biografisch zijn. Daarnaast een inleiding. Het is als het ware een boek met een cd er bij in. Het beschrijft mijn geschiedenis vanaf het laatste optreden van Normaal in 2015." De titel van het project is 'Bernard Jolink Post Normaal'. Hoewel De Pensionado's officieel niet meer bestaan, vormen zijn muzikale maatjes van zijn hobbyband wel de muzikale basis van zijn solo-cd. "Vorig jaar zomer begon zich het idee te vormen om een plaat te maken van al die nieuwe nummers. De meeste nummers ontstonden met Alan (Gascoigne, HW) als componist en Bennie Migchelbrink en ik de teksten, al heb ik ook sommige nummers in mijn eentje geschreven. Om er mee op te gaan treden was nog helemaal niet aan de orde." Dat kwam later toen Bennie bij Ferdi Jolij in de auto zat op weg naar Erichem op de Betuwe om het standbeeld te gaan bekijken waar aan gewerkt wordt. "Ik vroeg Ferdi of het iets zou zijn om tijdens de onthulling van het standbeeld enkele nummers te gaan spelen, zoals 'Hi-j hef geliek' en 'Ojadasawa', nummers die we met zijn tweeën in duet vorm zingen. 'Joa, leuk,' zeg hee. 'En dan zonder drummer, want Jan is overleden. Gewoon met zijn drieën.' Ferdi reageerde heel spontaan. Maar toen moest ik dat thuis nog wel zien te verkopen", begint Bennie wederom te lachen. "Mijn vrouw ontplofte niet, maar gaan optreden, het podium weer opklimmen, dat zijn wel een paar hele grote woorden voor een paar liedjes spelen op 10 mei. Als die plaat gepresenteerd wordt, zal ik waarschijnlijk ook wel ergens op een podium muziek maken."

Normaal-arsenaal
Op de solo-cd niet zijn muzikale makkers van het eerste uur. "Nee, sologitarist is Alan. Verder Stef Geurtzen, die was altijd al bij cd's van Normaal betrokken als ontwerper. Hij speelt banjo en gitaar en doet tweede stem en koorzang. Ik put wel uit het Normaal-arsenaal. Timo Kelder drumt de nummers en Roel Spanjers speelt toetsen. Hij komt deze week hier in de Commodorestudio III die ik hier gerealiseerd heb voor slechts 5000 euro. Joppe en Peter, de twee Belgische toeteraars, blazen de nummers in. Ernst Wernicke speelt alle baspartijen en is ook nog eens een hele goede zanger. Ook onze oude zaalmixer Bert Lok werkt mee." Wanneer het boekwerk met cd gelanceerd gaat worden, weet de weer krasse oude rocker nog niet. "We werken er een of twee keer in de week aan. Het gebeurt allemaal tussen de soep en de aardappelen door. We gaan het ook helemaal zelf mixen. Dat is ook een dag per nummer. Deadlines daar doe ik niet meer aan. Dat was met Normaal altijd wel zo, maar het schiet wel goed op. In het boekwerk iedere tekst handgeschreven en een verhaal. Bij sommigen twee of drie pagina's, bij een ander weer een halve pagina."

Voorbode van veel goeds
Als Bennie begint te vertellen over de nummers dan kan geen andere conclusie getrokken worden dan dat de cd met boekwerk een voorbode van heel veel goeds zijn. Bij de vele tienduizenden anhangers in den lande zullen hun Normaalharten weer sneller gaan kloppen. " 'Buurman Jan' is een andere tekst op 'Farmer John'. Een cover dus. 'Buurman Jan ik bun verliefd op ow nichtjen.' Natuurlijk is er geen buurman Jan en ik bun al helemoal neet verliefd op een nichtjen. Soms is een tekst neet meer dan een excuus um moar een tekst te hebben. Doar hooft neet zovöl achter gezocht te worden. En d'r mot toch één nummer bie wèhn wat stiekem oaver neuken geet", is Jolink ouderwets goed op dreef. De stijlen zijn divers. "Ie mot deur is een olderwetse Normaal-sound, in zo'n 'Hummelo-ritme' zeg maar. Verder een nummer in vijftiger jaren stijl, eentje veertiger jaren stijl in dixieland stijl. 'Olde kearl' is één van de twee bluesnummers. Verder een swampnummer, Tony Joe White-achtig. 'Kammeroad' is een ballad. Verder twee skanummers. 'Ik zeg niks,' is weer een echt rock 'n roll-nummer, maar op piano. Dat nummer is al zeker 15 tot 20 jaar geleden geschreven. Dat wilden de jongens als gitaarband liever niet spelen", lacht Bennie alweer.

Geen Mañana Mañana of Zwarte Cross
De goednieuwsshow omtrent Jolink houdt niet in dat optredens op Mañana Mañana of de Zwarte Cross tot de mogelijkheden behoren. "Nee, nee", klinkt het resoluut hoofdschuddend. "Dat is te groot en te massaal, en die stress. Maar als de gezondheid nou nog verder opknapt? Ik zie in de sportschool ook dat het steeds beter gaat. De resultaten worden automatisch bijgehouden. Daar zit alleen maar een stijgende lijn in. Als dat zo doorgaat? Ik word wel steeds ouder, maar wie weet wat er nog gebeurt! 10 mei verheug ik me in ieder geval enorm op. Ik krijg er ook steeds meer behoefte aan. In mijn prachtige atelier heb ik nog helemaal niks gedaan. Wel een beetje tekenen nu, maar kennelijk ben ik nog niet klaar met de muziek."

De koning te rijk
Het overlijden van muziekmaat en kameraad Jan Manschot maakt nog steeds indruk op Ben. "Toen ik van Jan in 2014 hoorde dat hij niet meer beter werd en terminaal was toen dacht ik: 'het wordt tijd dat ik er ook mee ophou.' Maar ik wilde toch die 40 jaar volmaken, maar dat was helemaal op de wenkbrauwen. Qua gezondheid had ik dat veel beter niet kunnen doen. Ik ben nu de koning te rijk. Ik ben de medische wetenschap zo ontzettend dankbaar. In het ziekenhuis in Doetinchem zijn er zo'n acht patiënten die het krijgen en dankzij mijn kleinkinderen ben ik niet meer in een depressie terechtgekomen."


Bennie Jolink: 'Stem vooral op iemand die je kent!'

HUMMELO - Bennie Jolink heeft overal een mening over; ook over de gemeenteraadsverkiezingen. "Ik erger me dood aan al die landelijke kopstukken die nu in elk praatprogramma opduiken om te praten over de gemeenteraadsverkiezingen. Zij hebben niets met de plaatselijke politiek en dan vertalen ze dat in zetels. Het is grote onzin om die mensen daarover aan het woord te laten. Ik erger me daarbij het hardste aan de VVD. Die hebben die arrogantie van 'wij zijn de grootste partij. Wij weten wel hoe het moet.'

Door Kyra Broshuis

Jolink is goed op de hoogte van zowel het wereldnieuws alsook het regionale nieuws. Iedere dag begint met het lezen van vijf kranten. "Twee links, twee rechts en ééntje in het midden", lacht hij. "De Telegraaf, het Algemeen Dagblad, Trouw, de Volkskrant en de Gelderlander. En natuurlijk de huis-aan-huisbladen die ik hier krijg." Een expliciete voorkeur voor een landelijke partij heeft hij niet. "Er is geen enkele landelijke partij waar ik me helemaal in kan vinden. Bij de Tweede Kamerverkiezingen heb ik gestemd op Pia Dijkstra van D66, vanwege de donorwet. Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik stem landelijk trouwens altijd op een vrouw. Ik heb ook wel eens op Agnes Kant van de SP gestemd maar daar kreeg ik spijt van, want de SP wilde helemaal niet regeren. Ze wilden toen alleen maar de grootste partij worden, maar ik bewonder Agnes Kant nog steeds. Net als Job Cohen. Beiden een beetje onhandig in de media misschien, maar Cohen was wel een verbinder, geen haatzaaier. Als burgemeester van Amsterdam heeft hij het ook prima gedaan. Wat kan mij dat schelen als je een beetje onhandig bent in de media. Het gaat om je visie."

'Er is geen krimp'
Bij de gemeenteraadsverkiezingen van deze week gaat de stem van Jolink naar Herms Bensink van de PvdA voor de gemeente Bronckhorst. "Welke partij iemand van is interesseert me niet. Als mij de persoon aanstaat, dan stem ik daar op. Toen ik de lijst daarna pas zag, zag ik Herm Bensink erop staan. Ik dacht 'hee verrek, doar heb ik vrogger nog met espöld.' Daar stem ik dus op. Ik adviseer dan ook op mensen te stemmen die je kent. Ga in ieder geval sowieso stemmen. Zeker bij de gemeenteraadsverkiezingen, dat is zo dichtbij. Hier woon je, werk je en leef je. Dáár gaat het om!".

Belangrijke zaken zijn voor hem woningbouw en kansen voor jongeren. "Ik vind het belangrijk dat boerderijen makkelijker opgedeeld kunnen worden in meerdere huisnummers en jongeren in de Achterhoek moeten de kans krijgen om een betaalbare woning te kopen of huren. Weet je ook wel dat het wetenschappelijk is aangetoond dat er helemaal geen krimp is in de Achterhoek? Er is wel gebrek aan 20- tot-40 jarigen. Die trekken weg. Er is hier werk, maar er zijn geen goedkope starterswoningen. Iedereen heeft het ook over de ouderen. Ik ben helemaal niet zo'n voorstander van de ouderenpartij. We moeten ons juist richten op de jongeren, die moeten we helpen! Die hebben we hard nodig voor de hele economie én de sfeer in de Achterhoek."

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant