Frank Zand | Blowing in de Grolse wind

Blowing in de Grolse wind

Vorige week sprong Oost Gelrenaar Hans Kamperman van de publieke tribune van de Tweede Kamer. Hij zat al een aantal weken op het Binnenhof om aandacht te vragen voor legalisatie van wiet. Hij had sinds een aantal maanden een strafblad wegens een aantal - erg grote - wietplanten in zijn grote Grolse achtertuin. Hij hoefde weliswaar niet de cel in, maar kan doordat het systeem hem wel schuldig acht, zijn Canadese bedrijven niet meer bezoeken.

Ik kan niet in het hoofd kijken van de heer Kamperman, dus ik bekijk het als psycholoog van de Oost Gelrese esgrond van buitenaf. Ik geloof dat hij oprecht in zijn idealen gelooft (dat is ook logisch, anders zouden het geen idealen zijn). Steeds meer mensen geloven dat met hem mee, ook gezien de reacties op de berichtgeving over hem in de Elna en de Groenlose Gids.

Ik denk dat hij te naïef is voor de echte wereld. Ik geloof net als hij steeds meer dat er achterkamertjespolitiek is, gekonkel, gelobby. Ik ben geen aanhanger van complottheorieën, maar de farmaceutische industrie, de tabaksindustrie en ook de gezellige alcoholindustrie kunnen allemaal behoorlijk hun gang gaan. Economische belangen, politieke belangen.

Ik zou er bijna echt links van worden.

Het is eigenlijk jammer dat er naast een Brouwersnös niet een Wietnös kan komen in onze gemeente. Maar ja, de wetgever is nog niet zover, en dus de rechter ook nog niet.

(Ik zeg dat niet uit eigenbelang, want ik hou van bier en ik vind blowen geen ruk aan.)

Dat heeft meneer Kamperman misschien nog niet echt door. Hoewel hij in Den Haag in elk geval wel dicht op de huid van de wetgevers ging zitten. Na zijn val, die in elk geval het idee moest geven van een zelfmoordpoging, werd hem eerste hulp verleend door de voorzitster van de Tweede Kamer, de voorzitter van hét wetgevend orgaan van dit land. En Hans (ik ga nu over op alleen de voornaam) stond gelukkig weer op.

Of het helpt? Misschien werkt het wel averechts. Misschien zien mensen hem (nog) meer als een wereldvreemde vogel.

Hij heeft een betere advocaat nodig en ook een betere psychiater.

Ik heb er wel bewondering voor, voor dat idealisme, naïef of niet. Ik ben niet zo, ik ben het ook met van alles en nog wat oneens. Ik schrijf er wat over en verder laat ik het maar zo. Het systeem pakt je uiteindelijk toch terug.

Ik hoop dat ik ongelijk heb en dat wiet - niet alleen medicinale - gelegaliseerd wordt. En dan echt, niet halfhalf via onnavolgbare achterdeur-voordeur-gedoogconstructies.

Want dat het heel veel goede eigenschappen heeft, lijkt me niet eens meer een discussie. En als dat wel zo is, daarover in een volgende column misschien meer. Maar misschien ook niet. Dat ligt eraan hoe bij mij dan de wind waait.