Frank Zand | Motje

Motje

Buxusmotten zijn invasieve exoten.
"Gait, wat bunt dat noo weer? Mot dat no, die moeilijke woorden in het Oldewievenblad?"

Oké, voor Marie: buxusmotten zijn dierlijke immigranten. Maar immigranten die blijkbaar wel goed Nederlands kunnen lezen. Want als wraak op mijn vorige column hebben ze mijn/onze liguster/buxus/taxusstruik aangevallen en ontbladerd. Althans, dat hebben hun kinderen gedaan: de onhandelbare buxusrupsen.

Wat flora en fauna betreft had minister van buitenlandse zaken Stef Blok onlangs misschien wel gelijk. Vreedzame multinatuurlijke samenlevingen zijn er niet. Dat is natuurlijk te generaliserend. Als politiek neutraal stukjesschrijver moet je verbaal wat handiger zijn dan een minister of andere politicus. Zeker een politicus van de permanente politieke gipsvlucht de VVD. Dat laatste slaat natuurlijk op landelijke en regionale VVD'ers, geen kwaad woord over onze gemeentelijke VVD'ers. Mijn broer heeft ze als Facebook-vrienden, dus daar kan niks mis mee zijn.

Terug naar de tuin: die verkruimelde probleemstruik was een mooie aanleiding om de tuin te lijf te gaan. Te laten zien, vooral aan de keurige buren, dat wij mensen de baas zijn over de natuur. In elk geval in onze eigen tuin. Als we het maar goed bijhouden.

Maar uiteindelijk verlies je toch van de natuur.
Dat wordt altijd pijnlijk duidelijk op reünies. Vooral reünies van mensen die elkaar heel lang niet hebben getroffen. En dan in de herfst proberen het voorjaar nog eens over te doen.
En dat je dan bij het kampvuur enigszins aangeschoten beseft dat je destijds op die voorjaarsdag voor een tweedekeusleven hebt gekozen. Nou ja gekozen, het is zo gekomen.
En dat je dan tegen haar of hem zegt, of waarschijnlijk alleen maar denkt: we hadden elkaar rimpelloos kunnen hebben. Toen de tijd in alle opzichten nog aan onze kant stond. Maar ja, ik zit er nou te diep in. In de kinderen, het huis en de – sinds een paar dagen weer buxusrupsloze – tuin.

Het leven is een chaos zonder bedoeling van kleine oorzaken met grote gevolgen. Lot en God bestaan net zomin als Sinterklaas en 100% integere VVD-ministers. Denk bij het reüniekampvuur maar eens terug: als je toen niet was omgefietst had je haar nooit ontmoet, had je haar broer nooit ontmoet, was je niet net als hij luchtmachtpiloot geworden, had je nooit tijdens een slordige oefenvlucht hoogspanningsleidingen geraakt en had dat dorp in de Betuwe niet een dag zonder stroom gezeten ...
Het vlindereffect heet dat. U weet wel: dat door kleine veranderingen in beginvoorwaarden in een non-lineaire wereld onvoorspelbare en exponentiële afwijkingen ontstaan.

"Gait, ze doot ut weer!"

Sorry, Marie. Maar een mooi woord, vlindereffect. Maar een vlinder is ook een soort mot. Dat klinkt dan weer lelijker. Hoewel: een mot is een nachtvlinder. En 's nachts zie je de rimpels niet zo goed.