Afbeelding

Oerend Smart | Verlangen naar water

Opinie

Bah, het regent. Ik kijk uit het raam en trek mijn neus op. Direct na deze gedachte komt er een herinnering in m'n gedachten. Afgelopen oktober liep ik nog op de bodem van de Schipbeek. Tijdens een wandeling verbaasde ik me dat de beek volledig droog stond. En ik zag, tot mijn verbazing, dat de bodem bedekt was met duizenden schelpen. Iets wat ik me totaal niet realiseer, dat er ook in zoet water bij mij om de hoek, schelpdieren leven. Ik stapte de beek in en bekeek het eens van een andere kant.

De dagen daarvoor is het Waterschap samen met vele sportvissers in de regio bezig geweest om vissen over te plaatsen naar plekken waar nog wel water is. Ik vraag me openlijk af waarom we de natuur helpen. In Australië is dit een terugkerend fenomeen; extreme droogte, gevolgd door periodes met overstroming en wateroverlast. Moeten we de natuur niet gewoon z'n gang laten gaan? Daarop volgt een mooi gesprek en ga ik er toch anders naar kijken. In Nederland zijn we al honderden jaren bezig met waterbeheer, met dijken, stuwen, omleggingen. Dus ja, wat is natuur?

Het afgelopen jaar ben ik me meer gaan verdiepen in het werk van het Waterschap. En om eerlijk te zijn kan ik er dit jaar niet omheen. Droogte is een terugkerend gespreksonderwerp. Iets wat we niet gewend zijn in ons land, omdat we vooral vechten tegen het water. Vooral tijdens mijn wandelingen word ik geconfronteerd met het gebrek aan water: leegstaande beken, bruine weides, de natuur die pas laat op gang kwam dit jaar.

En vandaag, nu het regent, zou ik dat al bijna weer vergeten. Ik heb medelijden met organisatoren van wandeltochten, kerstmarkten en de midwinterhoornblazers die juist vandaag evenementen organiseren. En terwijl ik naar de grijze lucht kijk door de ramen vol regendruppels, baal ik stiekem een beetje. Ik wilde vandaag een lange wandeling maken. Maar in plaats daarvan zit ik achter mijn laptop. Lekker droog en warm. Ik spreek mezelf streng toe: wees blij dat het eindelijk weer regent. De natuur heeft water nodig. En ik dus ook.

Ik denk terug aan het gesprek dat ik deze week had met Tanja Abbas. Zij organiseerde vorige week samen met Anne Leeflang een helende waterwandeling voor de sterk vervuilde Berkel. Wat me bijbleef uit het gesprek: we moeten water gaan zien als levend wezen en dat levende wezen in nood ondersteunen. Net zoals we voor zieke geliefden zorgen. Water is geen verbruiksartikel, maar een voorwaarde voor alle leven op aarde.

Water verbindt. Het zet partijen met elkaar om tafel. Mensen van het Waterschap, verschillende gemeenten, landbouworganisatie LTO, boeren, de Provincie, natuurorganisaties, ondernemers uit de toeristische en recreatiesector, bewoners. Allemaal hebben we water nodig. En soms lijkt het of er tegengestelde belangen zijn. Maar diep van binnen valt dat mee. En dus gaat het vooral over begrip, meer weten over elkaars verlangens en kijken naar het belang van water voor een ieder.

Op Facebook delen vrienden dat er eindelijk weer water in sloten en beken zit. Blije berichten, dankzij de regen. En om ook het grondwater te laten stijgen, mag het nog maanden regenen. Ik kijk naar mijn raam en geniet van de druppels.

Linda Commandeur zorgt als katalysator in processen voor beweging vanuit vertrouwen

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant