Mix van voor- en tegenspoed basis van succes RKZVC
Algemeen'Misschien zit er nog wel een stap in'
Door Henri Walterbos
ZIEUWENT - Uit de gehele regio komen voetballiefhebbers naar Zieuwent om de plaatselijke en inmiddels ook Oost-Achterhoekse voetbaltrots aan het werk te zien. Op Hoofdklasseniveau. Een prestatie van formaat voor de brigade van trainer Laurens Knippenborg. Na het kampioenschap, dat op 13 mei 2018 werd binnengehaald, werd door velen hardop afgevraagd: 'Hoelang zou dit sprookje van RKZVC nog voortduren? Is de Hoofdklasse niet net te hoog?' Er lijkt vooralsnog geen maat op het succes van RKZVC te staan. De club wandelt in zevenmijlslaarzen door het amateurvoetballandschap heen en presteert ook op Hoofdklasse niveau formidabel. Een prestatie van formaat, die enorm veel respect afdwingt in de gehele regio. Het verhaal van RKZVC is echter geenszins een verhaal van enkel voorspoed en geluk.
Het tegendeel is waar. Het team kreeg naast de vele loftuitingen en huldigingen de afgelopen jaren te maken met diverse drama's in eigen gelederen die er nogal inhakten. Was het eerst assistent-trainer Lars Krabbenborg (tegenwoordig hoofdtrainer VVG, HW) die mei 2016 de groep vertelde drager te zijn van het Huntington-gen, eind 2017 gevolgd door jongere broer Michiel, aanvoerder van de succesmachine. Twee grote klappen die als mokerslagen binnenkomen.
Daarnaast werd elftalleider Joost Rouwhorst ernstig ziek. Op 2 juli 2018 overleed Joost op 53-jarige leeftijd. Zeer bewogen jaren waarin successen synchroon lopen met persoonlijk leed, dat het gehele team raakt.
Diepe dalen gekend
Met aanvoerder Michiel Krabbenborg blikken we terug op een in meerdere opzichten memorabel jaar. "We hebben afgelopen jaar veel met elkaar meegemaakt in voor- en tegenspoed. We hebben diepe dalen gekend op persoonlijk vlak. Mijn eigen bericht eind 2017, het overlijden van Joost. Door die diepe dalen groei je naar elkaar toe als team. Dan besef je dat hetgeen wat we iedere week doen heel bijzonder is en een voorrecht is om mee te maken. Met zijn allen komen we er mentaal ook steeds weer sterker uit. Dat helpt ons soms weer over dooie punten heen. Als je ook afgelopen weken ziet wat voor hecht en sterk team wij zijn, in de laatste minuten weten te winnen, dan is dat voor mij een teken dat het op het mentale vlak wel goed zit bij ons. Zowel binnen als buiten het veld. Het liefst heb je die drama's niet natuurlijk, maar als het dan toch naar voren komt, dan weten wij dat als team met elkaar op te vangen en daar weer een goeie draai aan te geven, zodat je dat weer omzet in een bepaalde kracht, je je daardoor niet uit het veld laat slaan."
Huntington
Wat de ziekte van Huntington betreft beleefde het team onlangs een benefietavond ten bate van Stichting Huntington Oost Achterhoek, werd 'Happen voor Huntington' vanuit de kleedkamer in Zieuwent over de Achterhoek verspreid, met als gevolg dat eerste teams van onder meer Longa, Grol, FC Winterswijk, Vios, maar ook andere sportverenigingen, meedoen om maar zoveel mogelijk geld op te halen voor de stichting. Daarnaast brachten Michiel en Lars, met hun ouders een indrukwekkend bezoek aan het onderzoekscentrum van Eric Reits, hoogleraar/professor Cellular Imaging aan de Faculteit der Geneeskunde van de Universiteit van Amsterdam (AMC-UvA) en voorzitter Huntington Research Nederland.
Eerbetoon
Na het overlijden van elftalleider Joost Rouwhorst wordt de thuiswedstrijd tegen Alcides uit Meppel een eerbetoon aan Joost. "Als team vonden we dat erg belangrijk. Joost was een enorm belangrijke spil binnen ons team. Een stille kracht. Hij kon op de juiste momenten de juiste dingen zeggen. We wilden hem een mooi afscheid gunnen. We hebben speciale shirts laten maken met zijn foto erop, met achterop 'Bedankt Joost'. Ook voor het KWF hebben we als team geld ingezameld. Joost steunde het KWF. Als team hebben we daar een goed gevoel aan over gehouden."
Dat Joost belangrijk was voor het team blijkt ook uit het feit dat nadat het team op Moederdag-zondag het kampioenschap binnenhaalde in de Eerste Klasse, maandagmorgen een delegatie van het team een bezoek bracht aan Joost in het ziekenhuis in Enschede. "Hebben we hem daar het kampioensshirt en de kampioensmedaille overhandigd, en natuurlijk alle leuke verhalen verteld die we hadden meegemaakt, al wisten we wel dat het slecht met hem ging. Toen hij later thuiskwam zijn we als spelers ook bij hem thuis geweest in kleine groepjes, om hem een hart onder de riem te steken. Dat we dit zo gedaan hebben zegt ook wel weer iets over dit team. Maar het is ook wel iets typisch Zieuwents. Als iemand iets treft dan hebben we daar allemaal een bepaald gevoel bij en willen we daar iets voor betekenen."
Hoofdklasse
"Wat ik erg leuk vind is dat mensen uit de hele regio naar Zieuwent komen om te komen kijken naar het mooie voetbal. Er gebeurt altijd wat. Er vallen veel doelpunten. We hebben er veel 'voor', maar ook veel 'tegen'. Maar we blijven altijd met beide benen op de grond staan, maar denken ook: misschien zit er nog wel een stap in. Is de grens bereikt of kunnen we misschien het onbereikbare bereiken? In het begin van het seizoen hebben we gezegd dat het linkerrijtje haalbaar moet zijn, maar nu je er zo goed voor staat, dan gaan we tijdens trainingskamp op Gran Canaria, van 2 tot 7 januari, beslissen hoe we de tweede helft van de competitie gaan aanvliegen. Het kampioenschap is natuurlijk nu wel het doel geworden. We willen kijken of we daarvoor kunnen gaan. We willen sowieso afsluiten met een prijs. Als het kampioenschap niet haalbaar is gaan we natuurlijk voor een periode, en dan in de nacompetitie weer kijken wat er mogelijk is. Het is drie keer gelukt, en dat bevalt me goed", lacht Michiel.
Ook het voetballen in de Hoofdklasse bevalt hem. "De Hoofdklasse is echt wel een niveau hoger. Dat kun je wel zien aan ons doelsaldo. In de Eerste Klasse E hadden we na 14 wedstrijden doelsaldo 28-14. Nu hebben we na 14 wedstrijden 33-29. Het dubbele aantal tegendoelpunten zegt wel iets over de tegenstanders. Het verschil zit 'm echt in het afmaken van de kansen. Van de 10 kansen tegen gaan er 9 in. Daar moeten we erg scherp op zijn. Wat ik mooi vind in de Hoofdklasse is dat het voetbal de voorkeur krijgt boven het parkeren van de bus voor het doel. Dat was afgelopen jaar wel het geval. We zien wel waar het schip strandt." Het reizen bevalt ook nog steeds erg goed, kijkt Michiel terug. "Dat is allemaal perfect geregeld. Onderweg een pastamaaltijd eten, de benen strekken op een parkeerplaats langs de snelweg. Na een winst is de terugreis helemaal erg gezellig. Dan is het groot feest. Misschien ook wel omdat het allemaal nieuw is, want je weet ook niet waar je steeds weer belandt met elkaar. De clubs zijn over het algemeen zeer goed op de hoogte van elkaar. Ook van ons, mede omdat de beelden van onze wedstrijd op onze site staan.
Het is wel leuk dat er in bestuurskamers wordt afgevraagd hoe dit allemaal mogelijk is met een club van 350 leden in een dorp van 2000 inwoners. Vooral omdat wij het met het overgrote merendeel doen met eigen jongens en niet betalen."
Zieuwent-supporters
Ook tijdens de verre uitwedstrijden zijn de Zieuwent supporters wederom sterk vertegenwoordigd. "Over het algemeen is het zo dat er bij uitwedstrijden meer supporters van ons zijn dan van de thuisclub. In Purmerend waren er laatst toch zeker een stuk of 70. We voelen ons zeer gesteund. We zullen zien hoe het na de winterstop gaat. Het gaat zeer interessant worden."
