Afbeelding

Oerend Smart | Van oude menschen

Algemeen Columns

Van oude menschen

Stemwijzer vroeg mij laatst of jongeren vanaf 16 jaar zouden moeten stemmen voor de Europese verkiezingen. De vraag verbaasde mij een beetje. Ik moest erover nadenken. Vroeger dacht ik: wijsheid komt met de jaren. Hoe ouder ik word, des te meer ik daaraan begin te twijfelen. Na visites viert die twijfel hoogtij.

Onlangs gingen mijn vriend en ik naar een verjaardagsvisite. De gemiddelde leeftijd was - mijn vriend en ik uitgezonderd - zo'n 72 jaar. Zoals gebruikelijk bij visites zat men in een grote kring te keuvelen en nam tussendoor een zoute stick of een toastje brie. Ik nam plaats naast een tante en we praatten over ditjes en datjes.

Totdat de kring besloot het over politiek te hebben. Niet zo vreemd met de Europese verkiezingen op komst. "Maar wat vinden we nou van de klimaatcrisis? Het is toch allemaal je reinste onzin. Het gaat toch alleen maar om graaien! Nederland wil zo nodig het braafste jongetje van de klas zijn, terwijl ze er daar in China weer vrolijk kolencentrales bij bouwen."

De tante grapte buiten een ommetje te gaan maken. Ik vroeg of het onderwerp haar niet zo interesseerde. "Oh, jawel hoor! Ik stem sinds kort op Charly Baudet. Stem jij ook op Charly Baudet?" Ik antwoordde dat ik waarschijnlijk nooit van m'n leven op Thierry Baudet zou stemmen, maar dat ik wel nieuwsgierig was waarom zij op hem stemde. Na een korte stilte waarin ze haar woorden zorgvuldig leek te kiezen zei ze: "Hij heeft gewoon zo'n goede kop!"

"Maar vind je dan ook niet dat we helemaal niks meer hebben aan de overheid?", vroeg ze mij vervolgens. Ik antwoordde dat ik niet precies wist wat ze van de overheid verlangde, maar dat er wat mij betreft niet zoveel te klagen viel. We leven toch in grote welvaart? Wat miste er dan nog? "Nou, neem Amsterdam! Daar heb je zo het mes op de keel." Ik vroeg haar of ze dat wel eens had meegemaakt. Nou nee, maar het scheen wel zo te zijn.

Een ander politiek onderwerp werd aangeroerd. "Wist je dat die ene met die donkere haren homo is?!" Ik wist niet direct wie ze bedoelde. Was het soms Jetten van D66? "Ja, hij!" Dat wist ik inderdaad niet. Prima toch? Of vond ze het niet ok dat hij homo was? "Nou, ik vind het eng." Ik vroeg haar of ze het eng vond omdat ze niet zo vaak homo's zag, of omdat het gewoonweg niet hoorde. Dat wist ze niet, het was gewoon eng. Twee vrouwen dan? "Dat vind ik ook eng!"

Na een afsluitende koffie met een chocolaatje keerden mijn vriend en ik huiswaarts. Ik vroeg me somber af wanneer je in je leven dat punt bereikt dat nieuwe dingen je niet langer nieuwsgierig maken, maar alleen nog maar angst aanjagen. En wanneer bij grote uitdagingen het hoopvol bouwen aan de toekomst plaatsmaakt voor cynisme en wantrouwen.

Willen jullie mijn stempas verstoppen als ik op dat punt ben aanbeland? Nee, ik weet iets beters: geef mijn stem aan een 16-jarige.

Illustratie: Suzan Hijink

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant