Jos Knippenborg stopt maar 'Bakker Jos' blijft
Algemeen'We hebben ernaartoe kunnen werken, maar toch vreemd dat het ineens 'schluss' is'
Door Henri Walterbos
ZIEUWENT - Maandagmorgen 6 januari. Voor velen de eerste normale werkweek van het nieuwe jaar. Ook in de bakkerij en winkel bij Bakker Jos in Zieuwent. Echter niet voor naamgever Jos Knippenborg (67) en echtgenote Francis (60). Met ingang van het nieuwe decennium werden de handen van de zaak afgetrokken, de zeggenschap overgedragen aan werknemer en compagnon Danny Haverkamp, lid van de 'kolde kante' van de familie Knippenborg, als partner van een nichtje. Jos en Francis blikken terug op 45 jaar in het bakkersvak.
'De naam van
de zaak blijft
Bakker Jos,
wat goed is
moet je zo
houden'
De sleutels zijn nog niet definitief in handen van de nieuwe 'uitbater'. Dat gebeurt in een later stadium deze maand. "December is te druk. Vandaar dat we de officiële overdracht later deze maand doen. Net als het afscheid van klanten, collega's en onze veertig werknemers tijdens een afscheidsreceptie in een later stadium," belooft Jos. Als medewerkster Anke Stegers op haar vertrouwde klantvriendelijke manier de klanten in de winkel helpt, komt Jos in zijn dagelijkse plunje onwennig, maar lachend, door de winkel de keuken ingelopen. "Ik kom nu niet meer achterom. Het is wel even wennen. Ook krijg ik al geen enkele mail meer." Echtgenote, steun en toeverlaat en rots in de branding voor alle winkels van Bakker Jos, Francis, lacht maar bevestigt de woorden van haar man. "Je moet elkaar weer helemaal opnieuw ontdekken nu we beiden tegelijk gestopt zijn met de zaak en de handen vrij hebben, maar dat gaat zeker goed komen."
Keurmerk
Stopt Tante Rikie bij de Zwarte Cross, haar beeltenis en naam zullen altijd als keurmerk aan het evenement blijven hangen. Zo blijven de bakkerswinkels ook allen onder de gevestigde naam Bakker Jos opereren. "De naam van de zaak blijft Bakker Jos. Wat goed is, moet je zo houden," vindt Danny. Veel blijft vertrouwd, al ziet Jos al wel een verandering in de winkel. "Het is mooi geworden die wand," wijst Jos naar de wand waar voorheen een oude beeltenis van hem als kleine jongen en zijn vader hing, maar die inmiddels plaats heeft gemaakt voor een moderne vitrine met allerhande ambachtelijke lekkernijen.
Ouders
Veel trekt aan Jos voorbij de eerste dagen van zijn pensioen en werkloze bestaan, nu hij niet meer naar de zaak hoeft. "Toen ik zondag na de nieuwjaarsreceptie van RKZVC naar huis liep, ben ik nog even naar het kerkhof gelopen waar mijn vader en moeder begraven liggen. Heb ik ze nog even bedankt nu de zaak in andere handen over gaat. We hebben immers bijna de 50 jaar volbracht samen."
Jos was al in de zaak werkzaam als volleerd bakker toen zijn vader 47 jaar geleden plotseling overleed op 50-jarige leeftijd. Moeder Iet stond er ineens alleen voor, voor gezin en zaak. "Ik werkte in de zaak, wilde wel bakker worden, maar was ook met een opleiding als bakkersleraar bezig. Ik wilde meer vrije tijd want ik was alleen maar bezig met voetbal en DJ zijn. Bakker zijn is heel intensief. Toen mijn vader overleed was ik thuis nodig. Ik heb daarna wel 30 jaar met mijn moeder samengewerkt. Dat was fantastisch. We hebben nooit lijnrecht tegenover gestaan. We hadden het er nog nooit over gehad of ik het over zou nemen. Ik was immers pas 20 jaar toen ik in de zaak kwam werken. Dertig jaar geleden heb ik de zaak Gebroeders Knippenborg in Bakker Jos veranderd." Een begrip in de regio.
'Als je 's avonds
belde voor
duizend
broodjes
voor de andere
dag, dan kwam
dat in orde'
De zaak groeide, breidde uit met bezorgwijken in nabije omgeving, filialen in Lichtenvoorde, Borculo, Eibergen, Bredevoort, Ulft, maar niet alles ging van een leien dakje. "Dertig jaar geleden heb ik een ernstig ongeval gehad. Reed ik onder een vrachtwagen op de Batsdijk. Ben gereanimeerd, met politiebegeleiding naar Enschede vervoerd. Na vijf dagen intensive care en met veertien dagen was ik weer in huis, want ik kon niet gemist worden. Een jaar later nog ge-heropereerd. In die periode namen we de eerste zaak over in Borculo, van Bakkerij Veldmaat, die failliet ging."
Derde generatie
Jos is de derde generatie Knippenborg op de zaak. "De zaak bestaat zeker al wel 100 jaar. Precies weet ik niet, want ik ben niet zo van 'toen'. Mijn vader en opa zaten voor mij op de zaak. Het was vroeger een bakkerij annex café. Ik zou de zaak eerst met mijn broer Lau samendoen. We hebben een zeer goede band, maar moeder raadde dat af. Mijn zussen Jacqueline en Jeanet hebben hier gewerkt toen ze van school af kwamen." "Jacqueline was de rechterhand van Jos. Ook ontzettend bevlogen met de zaak," vult Francis aan en vervolgens neemt Jos het stokje weer over. "Jeanet was verantwoordelijk voor de dames in de zaak. Francis heeft 'de dames' later van haar overgenomen, want ze overleed aan een ernstige ziekte. Ze was ook bloedfanatiek, ik kon er mee lezen en schrijven. Ze was een perfecte aanvulling. Jeanet heeft net niet de opening van de nieuwe zaak in Lichtenvoorde meegemaakt. Heel triest. Op haar sterfbed heb ik haar nog net wel de tekeningen kunnen laten zien."
Francis, geboren Hogenkamp, kwam geleidelijk via natuurlijk verloop in zaak terecht. "Ik was altijd gezinsverzorgster in Lichtenvoorde. Een hele mooie baan. Vanwege ziektes nam ik wel eens wat over. Zo rolde ik erin en ik heb het altijd goed naar mijn zin gehad." Jos genoot op afstand van zijn dames in de winkel. "Het is prachtig te horen hoe het personeel met klanten in de winkel omgaat. Ze vertellen soms hun hele geschiedenis." De kracht van de zaak? "Bij ons kon alles. We verkochten nooit 'nee.' Als je 's avonds om elf uur belde voor 1000 broodjes voor de andere dag, dan kwam dat in orde en we hebben altijd goed geïnvesteerd in machines en dergelijke. En werken met goede grondstoffen."
Geen opvolging
Dat dochters Lynn (28) en Martine (30) niet voor opvolging gingen was al snel duidelijk. "Ze zijn beiden fysiotherapeut geworden. We hebben Lynn (Nederlands handbalster, red.) altijd gezegd te zorgen dat ze naast haar handbal er iets naast moest doen, want handbal is een keer afgelopen." Werden wedstrijden van haar clubs in Europa en 104 interlands al frequent bezocht, het kan vanaf heden nog frequenter. "Ik was altijd half vier, vier uur in de bakkerij 's nachts. Ik ging wel eens naar een wedstrijd van Lynn in Berlijn kijken, reed ik 's avonds na afloop tegen elf uur terug. Half drie thuis en liet ik me kwart voor vier bellen. Ik kon altijd heel goed buiten slaap. We hebben nu meer tijd. We gingen ook nooit langer dan een week op vakantie. Ooit een keer twee weken, om handbal van Lynn te kijken op de Dominicaanse republiek."
Vakantiegevoel
Hoe beiden hun tijd gaan invullen tekent zich al een beetje af. "Ik heb nu nog een beetje een vakantiegevoel, het gevoel dat ik morgen weer moet beginnen," lacht Jos. "We hebben ernaartoe kunnen werken, maar toch vreemd dat het ineens 'schluss' is. Als het nodig is, zijn we er voor hand- en spandiensten. Ik vlucht vooral, heb nog geen rust. Op 31 december ben ik weggereden voor de laatste afstorting, heb ik de dames van de winkels gebeld, later de bakkers nog, hen allen bedankt en een fijn 2020 gewenst. Dat was soms best emotioneel. We hebben fantastische krachten. Velen werken al ruim twintig jaar hier. Een mooie mix van jong en oud. We gaan het zeker missen. Met name de contacten. Bakken is mensenwerk." Francis zegt goed thuis te kunnen zijn. "Jos zijn hobby's liggen vooral buitenshuis, maar ik heb thuis nog genoeg te doen waar ik de tijd voor heb en neem."
