Capital columnpje

Zoals u zult begrijpen, probeer ik een aantal weken te vasten. Zoals u ook zult begrijpen, lukt dat niet. Westers decadent als ik ben.

Je moet toch wat, in verband met het actuele corona-virus schud ik geen handen, om van ander lichamelijke interacties maar te zwijgen. Dus dan eet je maar, om toch wat met je door God gegeven lichaam te doen. En af toe drink ik een biertje. Het liefst Grolsch. Een naam zonder bijsmaak.

Om het helemaal veilig te houden, ga ik nauwelijks naar buiten deze dagen. En ook wel een beetje omdat het telkens regent.

Dat gaf me mooi de gelegenheid om die rechtszaak te volgen tegen die tramschutter Gökmen Tanis (Gökmen T.), die ondermens die vorig jaar in Utrecht verschillende mensen doodde en verwondde.

Ik vond het niet netjes hoe hij zich gedroeg. Tegenover onze onafhankelijke rechterlijke macht en vooral tegenover de nabestaanden.

Maar ja, het blijft een mens hè. Zelfs die Gökmen. We moeten de hand naar hem blijven uitreiken. We moeten hem de hand schudden. Allemaal, schud hem de hand. En die hoeft niet gewassen te zijn.

En dan vragen we hem gelijk voor wat evenementen in onze evenementengemeente Oost Gelre. Ik vind het wel iets om hem te kruisigen tijdens The Passion in Lichtenvoorde, lekker christelijk. En dan met echte spijkers. Eerst wel met dat kruis op zijn nek door het dorp. Gratis keitjes voor het publiek. Of we zetten hem in bij de Slag om Grolle, tijdens de fakkeloptocht, als waakvlam, mits we rekening houden met de stikstofuitstoot.

Nee hoor, dat zijn natuurlijk allemaal maar een paar morbide fantasietjes. Maar een mens mag toch wel dromen. Als je het maar niet in de krant zet.

Er is levenslang tegen hem geëist, en de rechter zal hem ongetwijfeld ook tot levenslang veroordelen. Terecht. Hoewel ik toch wel voel voor een pilotje in dit geval. Gewoon eens een proefballonnetje wél een keer uitproberen. Het is goedkoper, en het risico is in dit geval best wel aanvaardbaar.

Ik moet nodig weer wat eten.

Groetjes, Frank Z.