Wie kaatst kan de bal terug verwachten

Mais, mais en nog meer mais
Met interesse lazen we een reactie op ons ingezonden stukje. Ons doel om daarmee de discussie wat op gang te trekken, lijkt prima gelukt. Ook al zijn we het grondig met elkaar oneens, wij hechten veel waarde aan beleefdheid en respect voor elkaars standpunten. Het is te betreuren dat een deel van de agrarische sector andere normen en waarden hanteert. Hun tenen zijn blijkbaar erg lang en ze kiezen voor een nogal ongenuanceerde aanvalstactiek. Op de man spelen, dat is niet onze stijl. Misschien is het verstandiger om het hierbij te laten maar met het oog op de vele onjuistheden en suggestieve opmerkingen in hun betoog voelen we ons toch geroepen om een woordje uitleg te geven.

Maisteelt
In Nederland wordt ruim 50% van de beschikbare oppervlakte gebruikt voor agrarische toepassingen, waarvan minder dan 10% gebruikt wordt voor maisaanplant. In de Achterhoek wordt ongeveer 65% van de totale oppervlakte gebruikt voor agrarisch gebruik en meer dan 20% hiervan is voor het verbouwen van mais. Het is dus niet te ontkennen dat er in de Achterhoek ruim dubbel zo veel mais wordt aangeplant dan het landelijke gemiddelde. Dit grote verschil is te begrijpen als we kijken naar de grootte van de veestapel in de Achterhoek, die telt momenteel meer dan 1.500.000 beesten (exclusief ca 400.000 pluimvee). Samen met Zuid-Oost Brabant / Noord Limburg zijn we de koplopers qua vee-dichtheid.

Falend landbouwbeleid
Natuurlijk moeten al deze dieren eten en dat is de reden waarom de beschikbare landbouwgrond in de Achterhoek hoofdzakelijk (< 85%) gebruikt wordt als grasland en verbouwen van mais.

Dat is jammer, we zouden ook een deel van deze grond kunnen gebruiken voor de teelt van andere gewassen die direct voor menselijke consumptie geschikt zijn. Als we 85 % van het door ons geproduceerde voedsel exporteren en daarnaast 80 % voor eigen consumptie importeren (bron: reactie op ons schrijven), dan zijn we toch niet goed bezig? Waarom zo veel nodeloos op en af rijden door Europa, zou dat echt niet beter te organiseren zijn? Als we daarover nadenken, dan zult u het met ons eens zijn dat er iets grondig mis is met het agrarische productenpalet.

CO2 binden, het hele verhaal
Alle planten nemen CO2 op, dus mais ook. Dit argument wordt vaak aangevoerd in de discussie maar men vergeet daarbij het volledige verhaal te vertellen. Bij het verteren van mais scheidt het vee naast mest ook methaangas uit dat direct in de atmosfeer terecht komt. In de wetenschap wordt methaanuitstoot gezien als 20 x maal (!) schadelijker dan CO2. Om u een idee te geven, 10 à 15 koeien scheiden per jaar net zoveel uit als er in een hectare mais aan CO2 wordt gebonden. Dus het is maar de vraag of er netto CO2 gebonden wordt met maisteelt. Dit in tegenstelling tot bosrijke natuurgebieden en zonneparken, die dragen wel direct bij tot CO2 reductie.

Verantwoordelijkheid delen
Natuurlijk is de hele mensheid direct of indirect verantwoordelijk voor de milieuproblemen van vandaag. Het besef dat er nu echt wat moet gebeuren, dringt helaas nog maar langzaam door. Gelukkig wordt er hier en daar voorzichtig wat vooruitgang geboekt. Iedereen heeft schuld, iedereen moet bijdragen om het gezond evenwicht in het leefmilieu te herstellen. Ook van de agrarische sector worden er evenredige inspanningen gevraagd en zullen verworven rechten ook in de discussie betrokken moeten worden.

Tenslotte
Als milieuactiegroep wordt ons vaak verweten dat we tegen de boeren zouden zijn. Dat is natuurlijk absolute onzin. De agrarische sector is en blijft een belangrijk onderdeel van de maatschappij, dat staat buiten kijf. Maar om de leefbaarheid in de Achterhoek ook voor de komende generaties te waarborgen, zullen veranderingen onvermijdelijk zijn.

Wij hebben echt niet de pretentie dat wij de oplossingen in huis hebben, dat is ook niet onze taak of doelstelling. Wij komen op voor het leefbaar houden van het buitengebied en geven signalen af als wij vinden dat die bedreigd wordt.

Gelukkig leven wij in een land waar men vrij een mening mag verkondigen. Mocht iemand het niet met ons eens zijn, wij vinden het uitwisselen van standpunten alleen maar nuttig. Maar liefst wel op een respectvolle wijze, dat is echt niet zo moeilijk als het lijkt.

Met vriendelijk groeten,
Stichting Leefbaar Buitengebied Gelderland
Rob Bongers