Tour de Frank

Tour de Frank

Het is een beetje aanmatigend om je eigen naam in de titel te verwerken, maar ik ben soms graag aanmatigend.

De Tour de France is afgelopen zaterdag begonnen. Bijna twee maanden later dan gepland vanwege de coronacrisis, misschien hebben jullie daar iets over gelezen of gezien de laatste tijd.

Door dat (eerste) coronahalfjaar is het tijdsbesef en de seizoensoriëntatie bij veel mensen wat ontregeld - ook bij mij, want ik ben toch min of meer een mens. Gevoelsmatig is het nog geen zomerrand, maar het is het wel.

Ondanks dat lukt het me niet om een Tourgevoel te krijgen. De Tour hoort aan het begin van de hoogzomer verreden te worden, of je nou als scholier grote vakantie hebt of je als oud-scholier je nog kunt herinneren dat je vroeger grote vakantie had. De Tour speelde zich meestal af aan het einde van de schooldagen en aan het begin van de tijdelijke grote vrijheid.

Hoewel ik zelf nooit actief gewielrend heb, hield en hou ik van de Tour. Het is veruit de belangrijkste en ook de meest sfeervolle wielerronde. Het geluid van de helikopter vanwaaruit de luchtopnamen worden gemaakt, het publiek langs de kant, behalve de bezopen mafkezen aan het einde van sommige bergetappes (aso's, zou onze kersverse bruidegom Ferd Grapperhaus zeggen).

Dat publiek is er dit jaar dus minder, of zou er in elk geval minder moeten zijn. Want de renners en iedereen eromheen zitten in de 'tourbubbel'. Om de kans te verkleinen dat ze corona oplopen. Want zelfs de renners beschikken niet over een vaccin of een medicijn. En dat voor een sport die toch al jaren een rijdende apotheek is.

Die dopingtoestanden verminderden wel mijn liefde voor de Tour de France wat, maar de laatste jaren geloofde ik echt in een schoner peloton, dus ik had er dit jaar wel weer zin.

Maar het werkt niet, zelfs het heerlijke, onnavolgbaar logische en tegelijk onlogische commentaar van Maarten Ducrot helpt niet. En de Avondetappe ook niet (die was toch al minder sinds het vertrek van superstukjesschrijver Mart Smeets). En ik mag zeggen dat het feit dat de Avondetappe dit jaar de eerste dagen werd opgenomen in Nederland, het laatste stukje beleving om zeep hielp.

Ik hoef niet eens te weten wie de Tour dit jaar wint, behalve als het Tom Dumoulin is. Die trouwens binnenkort alweer twee jaar getrouwd is, dat moet Ferd Grapperhaus nog maar zien te halen na die coronareceptie.