De kerk van Vragender sluit definitief zijn deuren

‘Een hele dorpscultuur heeft zich hier afgespeeld’

VRAGENDER - Op de valreep viert de Sint Antonius van Padua-kerk in Vragender zijn 150-jarig bestaan. Een week later zal de ‘Godslamp’ doven en zullen de deuren van de rooms-katholieke kerk definitief sluiten. De kerk blijft wel een trouw pronkstuk in Vragender, maar dan met een hele andere bestemming. Er zullen acht woningen op de begane grond en 1 op de verdieping in gerealiseerd worden. Wel blijft er een kapel bestaan waar nog enkele kerkschatten te bezichtigen zijn en men een kaarsje aan kan steken. Wat ook blijft is de klokkentoren die zijn klokgelui zal blijven laten horen.

Door Dinès Quist

Met een lach en een traan nemen de trouwe kerkgangers uit Vragender afscheid van hun kerk. “Het sluiten van de kerkdeuren is onvermijdelijk. Het bezoekersaantal loopt al jarenlang terug en daarmee ook de inkomsten van de kerk,” vertelt werkgroeplid van de kerk, Johan te Molder. “Maar we hebben toch maar mooi 150 jaar lief en leed met elkaar mogen delen in deze kerk. Een hele dorpscultuur heeft zich hier afgespeeld, er werden kinderen gedoopt, stellen getrouwd en mensen begraven. Daar zijn we trots op en dankbaar voor. Het gebouw heeft in dienst gestaan van de mensen, daarvoor was hij bedoeld. Straks mag het gebouw dan een andere invulling krijgen, maar daarmee is de geloofsgemeenschap niet ter ziele.”

Godslamp dooft
Het 150-jarig bestaan van de kerk verdient een grootste viering, maar door de pandemie wordt het een vertrek met stille trom. Wel wordt er precies 150 jaar nadat Sint Antonius van Padua zijn eerste dienst beleefde, aanstaande 26 januari een plechtige viering gehouden. Met ditmaal geen afgeladen volle kerkbanken, zoals in 1871, maar enkel maximaal dertig bezoekers. Een week later wordt er de onttrekkingsdienst gehouden, waarin de ‘Godslamp’ zal doven. Met het doven van de lamp wordt de kerk symbolisch onttrokken aan de Goddelijke eredienst en zullen de kerkdeuren voorgoed sluiten.

Klokkentoren blijft
Toch blijft de kerk een monumentaal pronkjuweel in het Vragenderse dorpsbeeld. Weliswaar in de hoedanigheid van een appartementencomplex, maar de buitenwanden van de kerk met zijn toren blijven overeind. Ook de pastorie blijft staan, hierin wordt evenzo een woning gerealiseerd. De deur naar de toren blijft vrij toegankelijk voor een bezoek aan de kapel. Het naastgelegen kerkhof blijft ook bestaan. “Ruim 1100 dorpsbewoners liggen begraven op dit kerkhof,” vertelt kerkhofbeheerder Bennie Schilderink. “Deze plek kent een rijke geschiedenis, het is mooi dat dit behouden blijft.”

Met vereende krachten gebouwd
De geschiedenis van de Sint Antonius van Padua kent zijn oorsprong in 1866 toen er werd begonnen met de bouw van de kerk. De Vragender klei bleek niet van goede kwaliteit, dus moest er uitgeweken worden naar Meddo voor goede bakstenen. Een lange ketting van boeren met kruiwagens om de 300 meter, hevelden de bakstenen van kruiwagen naar kruiwagen tot op de bult van Vragender.

De huidige kerk zoals die er nu staat is niet degene die destijds gebouwd is. Wegens de slechte staat van de kerk is deze in 1950 geheel afgebroken en wederopgebouwd. In 2010 waaide de torenspits van de romp af, deze werd weer in originele staat hersteld. De kerk in Vragender lijkt dus nog niet gemist te kunnen worden. Gelukkig is de geschiedenis van de kerk en de Vragender parochie vastgelegd in een mooi boekwerk met de titel ‘Vragender Kerkpad’. Zo blijft de geschiedenis bewaard.