Loes Hogenkamp is ‘Jong in coronatijd’ - ‘Die kleine contact-momentjes, die mis ik het meest’

OOST GELRE - Hoe komen jongeren ‘de mooiste tijd van hun leven’ door nu ze door de coronamaatregelen noodgedwongen thuiszitten? Hoe gaan zij om met elkaar, de maatregelen en het nieuwe normaal? En wat denken zij dat de toekomst hen brengt? In deze nieuwe rubriek komen jongeren uit Oost Gelre aan het woord over hoe zij deze periode beleven.

Door Annekée Cuppers

De 23-jarige Loes Hogenkamp is onlangs afgestudeerd als educatief psycholoog aan de Universiteit Twente en woont nog bij haar ouders in Lichtenvoorde. De coronacrisis gooide haar drukke leventje behoorlijk in de war maar gaf ook ruimte voor andere bezigheden en inzichten.

“Toen in januari de berichten kwamen dat er een nieuw virus in China was opgedoken dacht ik eerst: ‘Het zal allemaal wel’. Ik was druk met andere dingen; mijn afstudeeropdracht, mijn drie bijbanen, het sociale leven, sport. Maar toen corona echt naar Nederland kwam en we allemaal in lockdown moesten, toen schrok ik toch wel. Mijn bijbaantjes stopten en van de een op andere dag zat ik hele dagen thuis. Ik zou over enkele weken een aantal scholen bezoeken die aan mijn onderzoek voor mijn eindscriptie wilden meewerken maar nu werden de scholen gesloten. Dat leverde een flinke portie stress op omdat ik dan ook mijn afstudeeronderzoek niet meer kon doen.”

Loes wilde met een door haar ontwikkelde opdracht de scholen in om te meten of de schoolkinderen er beter door konden leren. Veel van het voorwerk bleek voor niets gedaan en de planning moest helemaal worden omgegooid. “Gelukkig heb ik een hele fijne begeleidster die mij direct geruststelde en samen met mij naar een oplossing zocht. Zij beschikte over veel filmmateriaal van een eerder onderzoek en van die data heb ik gebruik mogen maken zodat ik alsnog op mijn eigen onderzoek kon afstuderen. Uiteindelijk heb ik er wel drie maand langer over gedaan. Op 16 december heb ik officieel mijn bul gehaald. Middenin de tweede lockdown waardoor het niet mogelijk was om fysiek naar de universiteit te komen. Dat vond ik echt heel jammer want zo’n gebeurtenis, die maak je maar één keer in je leven mee. Het was best een raar moment want je zit thuis achter je laptop en dan ben je na al die jaren hard werken ineens afgestudeerd. Lekker rustig was het wel, zo zonder een zaal vol mensen. En fijn dat anderen, die er anders niet bij hadden kunnen zijn, vanaf hun laptop mee konden kijken. Dat maakte het toch ook wel weer bijzonder.”

Voor jezelf zorgen
Loes houdt ervan om lekker bezig te zijn en had naast haar studie maar liefst drie bijbanen. “Ik werkte ieder weekend bij cateringbedrijf De Timp, verzorgde op scholen workshops om vwo-leerlingen voor te bereiden op een wetenschappelijke studie en werkte mee aan een onderzoeksproject van de Universiteit Utrecht waarbij ik gezinnen bezocht om vroegtijdig taalachterstanden bij jonge kinderen te signaleren. Toen de coronacrisis kwam, werd mij al snel duidelijk dat ik in alle drie banen voorlopig niet aan de slag zou kunnen in verband met de maatregelen. Dat vond ik eerst wel jammer maar ik denk dat ik het ook wel een soort van nodig had, ik was zo ontzettend druk met alles. In je achterhoofd weet je wel dat je verkeerd bezig bent maar je doet er niets aan. Door de lockdown moest ik het vanzelf wel rustiger aan gaan doen.”

Door de gedwongen pauze leerde Loes beter voor zichzelf te zorgen en opnieuw haar prioriteiten in kaart te brengen. “Ik slaap nu meer en eet gezonder en ben ook meer gaan sporten. Sinds kort heb ik een mountainbike waarmee ik graag op pad ga en ik lees nu ook weer gewoon voor mijn plezier. Voor corona dacht ik al snel: ik kan net zo goed nog even wat lezen voor mijn studie. Door deze periode heb ik wel geleerd hoe belangrijk het is om je rust te pakken. Ik voel me zoveel beter en heb al maanden geen last meer van hoofdpijn.

Ik kreeg ook tijd om over dingen na te denken en zaken op te pakken die ik belangrijk vind maar waarvoor ik nooit echt de tijd nam om ze te onderzoeken en uit te voeren. Zo ben ik sinds kort vegetariër en heb mijn slapende lidmaatschap van een politieke partij in daden omgezet; in november hebben we speelgoed ingezameld als sinterklaascadeautje voor kinderen van gezinnen met een kleine beurs.”

Sociale contacten
Ook het sociale leven is er tijdens de coronacrisis voor iedereen heel anders uit gaan zien. Hoe is dit voor Loes?

“Ik merk wel dat je in deze tijd je best moet doen om niet te vereenzamen en je sociale contacten te onderhouden. Ik zit veel thuis en soms zijn mijn ouders de enige aanspraak die ik heb op een dag. Ik probeer samen met mijn vriendinnengroep regelmatig wat af te spreken, al is het soms een beetje passen en meten omdat we met ons zessen zijn en je niet zoveel mensen tegelijk mag uitnodigen bij je thuis. Tot nu toe is dat gelukkig nog geen probleem geweest omdat er vaak maar de helft van de vriendinnen tijd heeft om te komen.”

Loes merkt wel dat de gesprekken veranderd zijn en meer diepgang hebben gekregen. “Voor corona hadden we het vooral over uitgaan, feestjes en de leuke dingen die je had meegemaakt. Nu vraag je wat sneller hoe het echt met iemand gaat en bespreek je zelf ook makkelijker dingen waar je mee zit. Gelukkig zijn dat niet alleen maar zware gesprekken, we blijven ook samen lol hebben en waar mogelijk dingen ondernemen. Daarbij neem ik nogal eens het voortouw en daarmee heb ik mijzelf weer anders leren kennen. Ik zag mijzelf altijd als een vrij introvert persoon maar daar kijk ik nu heel anders tegenaan.”

Omgaan met de maatregelen
Sinds maart heeft de regering diverse maatregelen in Nederland doorgevoerd waarover de meningen in de maatschappij maar ook binnen vriendengroepen en families soms flink uiteen lopen. Wat merkt Loes hiervan binnen haar omgeving?

“Binnen mijn vriendinnengroep houden we ons redelijk goed aan de maatregelen. We letten er wel op dat we afstand houden maar soms merk je dat je ongemerkt toch dichter bij elkaar komt. Vooral in het begin was het even aftasten hoe ieders ouders er over dachten als we af wilden spreken; bijna al mijn vriendinnen wonen ook nog thuis. Gelukkig staan we er allemaal wel hetzelfde in dus je weet van elkaar dat je ook in je dagelijks leven voorzichtig bent.

Binnen ons gezin proberen we met inachtneming van de maatregelen ons leven zo normaal mogelijk te leiden. We praten er wel over en kijken naar de persconferenties. Zelf ben ik niet bang om ziek te worden maar wel om mijn ouders of anderen aan te steken. Als mijn moeder een hoestje heeft, ben ik daar wel bezorgd om.”

Hoe kijkt Loes naar de toekomst?
“Al voor de coronacrisis was ik bang dat ik na mijn studie in een zwart gat zou vallen en toen corona kwam, werd dat alleen maar erger. Leuke ontspannende dingen doen zoals een terrasje pakken of lekker op vakantie gaan konden niet meer. Ook was ik bang dat ik geen baan meer zou kunnen vinden. Ik bleek niet de enige te zijn binnen mijn vriendinnengroep die daarmee worstelde. Gelukkig valt het tot nu toe allemaal mee. Ik ben gevraagd om mee te werken aan een project binnen mijn vakgebied en die baan ziet er kansrijk uit. Daarnaast verwacht ik binnenkort mijn eerste wetenschappelijke onderzoek te kunnen publiceren.”

Loes kijkt uit naar de dag dat we de coronacrisis voorgoed in de geschiedenisboeken kunnen wegschrijven en de maatschappij weer terugkeert naar het oude normaal. Volgens de overheid is vaccinatie daarin een belangrijke stap. Hoe kijkt Loes daar naar?

“Deze situatie kan zo niet jaren doorgaan. Ik heb mij erover ingelezen en heb er wel vertrouwen in dat de vaccins gaan werken. Wel wil ik mij er nog verder in verdiepen. Ik vind wetenschap interessant en hou ervan om zaken, ook voor mijzelf, goed te onderzoeken. Ik denk wel dat ik mij uiteindelijk laat inenten, ook al hebben jongeren niet een hele grote kans om ernstig ziek te worden. Dat risico wil ik toch niet lopen.”

Wat neemt Loes mee naar de post-coronaperiode?
“Ik heb best veel geleerd tijdens deze coronacrisis en sommige dingen neem ik voor de toekomst zeker mee. Zoals goed voor mijzelf zorgen en op tijd ontspannen. Ik hoop dat we straks weer kunnen leven en leuke dingen doen alsof corona er nooit geweest is. Ik lees wel eens dat we in de toekomst meer thuis zullen blijven werken. Nou, dat hoeft voor mij echt niet, ik ga liever naar het werk waar ik weer fysiek collega’s heb. Juist die kleine contactmomentjes door de dag, die mis ik het meest.”

Ben jij of ken jij iemand die (desnoods anoniem) ook zijn of haar verhaal wil doen in deze rubriek? Reacties zijn welkom op redactie@elna.nl of redactie@groenlosegids.nl.