Afbeelding

Huisnummers

Algemeen

Vorige week stond in het dagblad De Gelderlander een zeer lezenswaardig interview met twee doorgewinterde brandweerlieden. Een van hun tips zette me aan tot dit schrijven: ‘Het huisnummer van de woning moet goed herkenbaar zijn vanaf de straatzijde. Dit levert cruciale tijdwinst op voor de hulpverleners.’ Hun stelling bracht mijn gedachten terug naar jaren geleden. Ik attendeerde de gemeente erop dat hier in Lichtenvoorde op heel wat woningen het huisnummerbord ontbrak, half weggestopt zat of te klein was om het vanaf de straat te kunnen lezen. Dat het best tijd werd om daar eens aandacht aan te schenken. Het antwoord was dat het de verantwoordelijkheid van de burger was. Kort daarop werd in de bekende wekelijkse gemeenterubriek in de Elna met een regeltje op die verantwoordelijkheid gewezen. Dat hielp enorm; er is sindsdien niets veranderd.

Een eindje vanaf mijn nummer 60 (zo’n ‘ouderwets’ wit metalen plaatje met zwarte cijfers) zit op een hagelwitte gevel een zwaar pikzwart reliëfnummer van zo’n 25 cm hoog. Een hoekje om even verder prijkt er een van 80 cm. En nog even verderop staat bij twee buren (in nog nét geen koeienletters) in hoofdletters een TIEN en een TWAALF. Hoe duidelijk (en origineel!) wil je het hebben. Maar overal in onze woonstraten zijn huizen te vinden zónder nummer. Op andere zit het achter struik of heg. Of het zit ‘verstopt’ aan een zijmuurtje of in een donker nisje. Of het is een ‘postzegel’ van vier bij vijf cm. Soms zelfs met donkere cijfers op een donkerblauwe achtergrond. Hoe kun je zo’n schildje in donker nog lezen? Een nummer in dezelfde tint als de muur waaraan het zit valt bij nacht en ontij niet op. Je mag er toch niet aan denken dat het voor hulpverleners niet - of te laat - te vinden is. Als bij brand of medische hulp elke seconde telt. Als elke seconde een kwestie is van leven of niet meer leven.

Een zaak hier in het centrum kan ze leveren in alle soorten, maten, maaksels en materialen. Hele mooie. Al blijft nog altijd dat saaie, weinig originele maar niet te missen witte metalen plaatje van tien bij twaalf met de zwarte cijfers het duidelijkst en dus de topper. Maakt niet uit. Als het maar ‘goed herkenbaar is vanaf de straatzijde’, zoals de experts het uitdrukten in dat kranteninterview. Iedereen blij: de leverancier, de brandweer en de ambulancechauffeur. Maar vooral jij, omdat toen en toen elke seconde een kwestie was van leven of níet meer leven...


Antoon Driessen
Lichtenvoorde

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant