Tweede van rechts: Daria met haar collega's van Markt 5. Foto: Jan Ruland van den Brink

Tweede van rechts: Daria met haar collega's van Markt 5. Foto: Jan Ruland van den Brink

Oekraïense Daria blij met baan bij Markt 5

Maatschappij

LICHTENVOORDE - Wie bij Markt 5 op het terras wat bestelt kan zomaar bediend worden door een Engels sprekende dame. Die dame is Daria Mevsh. Amper drie maand geleden ontvluchtte ze haar stad Vinnytsja, op 250 kilometer van Kiev, toen de raketten de ruiten van haar appartement eruit bliezen. Daria kwam in Lichtenvoorde terecht en wilde niets liever dan werken, bij voorkeur in een restaurant. Bij Markt 5 vond ze een match en sindsdien versterkt ze het team, een team dat dankzij Daria nog inclusiever is geworden dan het al was.

Door Dinès Quist

Daria (19), uit te spreken als Dasha,  woont sinds maart samen met haar moeder bij haar stiefvader in Lichtenvoorde. Het is niet de eerste keer dat ze in Lichtenvoorde verblijft, haar stiefvader woonde hier al en twee maal per jaar kwam ze voor een paar weken op bezoek. Ze prijst zichzelf gelukkig dat ze de luxe heeft een vertrouwd en veilig onderkomen te hebben, maar mist haar sociale leven in Oekraïne enorm. Haar vriend kon niet mee naar Nederland, hij mocht het land niet verlaten. Ook haar grootouders zijn nog in Oekraïne en een aantal vrienden. Daria spreekt een goed woordje Engels en vertelt, “Ik luister geen nieuws meer over de oorlog, dat maakt me angstig. Liever ga ik werken, dan hoef ik niet aan de ellende in mijn thuisland te denken. De ongerustheid om haar vriend en grootouders kan ze op de werkvloer achter zich laten. “Ik ben superblij met mijn baan bij Markt 5. Ik vind het heerlijk om onder de mensen te zijn. Ik bof want ik ben in een heel warm team terecht gekomen, ze zijn superlief voor mij. Ik kende Markt 5 al, ik heb hier weleens gegeten en toen dacht ik: wat ziet het er hier stijlvol uit. Maar ik had nooit verwacht dat ik hier ooit zou komen te werken.”

Net op tijd gevlucht
Haar toekomstplannen had Daria anders uitgestippeld. “Ik zit in het tweede jaar van mijn studie interieur design. Ook had ik in de stad een eigen beautysalon om wat geld bij te verdienen en omdat het één van mijn grote hobby’s is. Ondanks de dreigingen had ik niet verwacht dat er daadwerkelijk een oorlog zou uitbreken. Daria’s moeder woonde al twee jaar in Nederland. Ondanks de onrust in onder andere de Krim, wilde Daria nog niet meteen vertrekken. Wel was ze op termijn bezig om met haar moeder herenigd te worden, de paspoortaanvraag loopt nog steeds. “Ik wilde verder met mijn studie en ik wilde niet weg bij mijn vriend. Op 24 maart belde mijn moeder me ‘s morgens om 05:00 uur op, ze zei dat ik mijn koffers moest pakken en dat mijn grootouders onderweg waren om mij op te halen om te vluchten. In de verte hoorde ik wel mortieren, maar ik wilde helemaal niet weg en dacht dat het wel op afstand zou blijven. Totdat ineens de ruiten uit het appartementencomplex knalden, ik stond te beven van angst en wist dat het ernst was. Mijn grootouders arriveerden om 08:00 uur en we reden naar hun dorp waar het veiliger was. Daar bleven we twee weken het nieuws nauwlettend in de gaten houden. Na die twee weken bracht een vriend van de familie zijn eigen elfjarige dochter Veronika, vriendin Anna (21) en mij naar de grens met Slowakije. Daar werden alle papieren gecontroleerd en in orde gemaakt. de volgende dag kwamen mijn moeder en stiefvader ons ophalen en reden we in twee dagen via Polen en Duitsland naar Lichtenvoorde. Ik leefde in een roes en soms kan ik nog steeds niet bevatten dat we in deze situatie terecht zijn gekomen.”

Inclusief team en exclusief eten
De gedreven studentes Daria en Anna wilden, eenmaal in Nederland, niets liever dan hun handen uit de mouwen steken, mensen ontmoeten en de Nederlandse taal leren. Daria’s stiefvader nam hen mee naar Markt 5. De beide dames vulden een sollicitatieformulier in en werden uitgenodigd, een paar dagen later stonden ze achter de bar bij hun favoriete restaurant. “We waren eerst wel een beetje huiverig voor de taalbarrière”, vertelt Wout Gerritsen één van de eigenaren, “vooral omdat zowel ons personeel als de gasten niet gewend zijn om in het Engels aangesproken te worden. Inmiddels is gebleken dat de meeste gasten het kunnen waarderen.” Daria vult aan: “En met de collega’s lukt het heel goed om met handen en voeten te communiceren, als het moet.” De leergierige Daria wil liever nog dat ze Nederlands tegen haar praten, zodat ze ook deze taal onder de knie krijgt. Stap voor stap leren de dames hoe het bedrijf werkt en breiden hun werkzaamheden uit. Voor Anna werden de zorgen om haar naasten in Oekraïne te zwaar, zij is onlangs teruggekeerd. Daria is nog niet van plan op korte termijn terug te keren. “Daria is een verrijking voor ons team, wij spijkeren onze Engelse taal bij en leren wat over de Oekraïense keuken. Elke keer kwam ze met de heerlijkste Oekraïense gerechten aan die ze thuis gemaakt had, dat moesten we dan proeven. Eén van onze favorieten is binnenkort te proeven, want in het kader van ‘inclusie op de werkvloer’ sluiten we eind juni, de Achterhoek Pride Maand, af met een typisch Oekraïens kipgerecht: “Kotleta po Kyivsky”.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant