Wachtcolumpje

Wachtcolumnpje

Twee weken geleden had ik geen column. Maar juich niet te vroeg of treur niet te vroeg, ik had gewoon een week geen tijd. Dat komt omdat ik mantelzorger ben geworden.
Mantelzorger psychische noodhulp. Niet dat ik daar formeel deskundig in ben, maar ik heb wel een paar ervaringsmodules. Dus stel ik mijn naastenliefde en plichtsbesef ter beschikking aan een van de vele slachtoffers van dat Nederlandse verschijnsel wachtlijst.
Wachtlijsten. Er zijn er nogal wat in Nederland en ook in Oost Gelre. Ook hier, Brutus! Voor een huurwoning, voor een uitgestelde operatie, voor een terugbetaling van je onterecht teruggevorderde toeslag, of voor psychische hulp dus.

Ik help de tijd overbruggen totdat mijn cliënt over een paar maanden(!) de acuut nodige, professionele hulp krijgt. Volgens de Treeknorm, een afspraak tussen zorgaanbieders en zorgverzekeraars over de maximaal aanvaardbare wachttijden, waarin persoonlijke ellende aanvaardbaar is zolang het gemiddelde voor een bepaalde categorie maar aanvaardbaar is. Een stoplap om het falen van de politiek en het zorgstelsel af te dekken. En ... verrassing:  een groot deel van de zorgverleners houdt zich zelfs niet aan die op zich al schandalige normen (ok, of kan zich er niet aan houden).

Die amateurtherapie gaat me trouwens best goed af en het levert nog schrijfstof op ook. Met YouTube-video’s die opeens over jezelf lijken te gaan en het bespreken van de politiek waardoor mensen op een wachtlijst terechtkomen. Kankeren op Den Haag en Lichtenvoorde en janken om ‘Is Dit Alles’.
Afgelopen weekend hebben we nog een nachtelijke buiten(land)sessie gedaan, via de kloppendiek naar de barokke heilige Franciscus gelopen. Misschien dat Frans kan helpen waar Mark het al twaalf jaar laat liggen. Weg van de langste dag en weg van Nederland. Op weg naar huis lukte het de zon zowaar weer om op te komen, binnen en buiten, na de kortste nacht. Een nacht die overigens toch nog lang genoeg was voor wat sneuneuzen om hier en daar wat vernielingen aan te richten (maar dat is voor een volgende column).

En zo beklimmen we de wachtlijst. Deze week gestegen van 26 naar 17. Net geen stip in de Top 40. Mochten we de nummer 1-positie niet halen en gaat mijn mantelzorgcliënt ooit om de verkeerde reden van de wachtlijst, dan ga ik misschien wel iets strafbaars doen. Ik heb wel geen trekker, maar ook een viercilinder middenklasser op benzine en woede kan wel wat. En dan maar hopen dat ik ook op een wachtlijst kom en mijn zaak uiteindelijk wordt geseponeerd door de Gelderse rechtbank.
En zo niet, dan schrijf ik vanuit de cel over mijn strijd tegen de wachtlijsten. Dat hebben er wel meer gedaan.

Frank Zand, niet-geregistreerd