Afbeelding

Kernachtig

Opinie Columns

Kernachtig

Een kernwapen kan - mits men nauwkeurig de gebruiksaanwijzing volgt - onvoorstelbaar veel schade en ellende aanrichten. Vroeger, tijdens die gezellige overzichtelijke Koude Oorlog, waren die wapens helemaal niet gevaarlijk. Niemand zou ze als eerste gebruiken. Wij, de goeien niet, en zij, de slechterikken, ook niet.
Ik heb me in die (achteraf laatste) jaren van de Koude Oorlog geen seconde onveilig gevoeld. Ik interesseerde me alleen maar voor dingen dicht bij huis. Voor nieuwe singles, proefwerkcijfers en andere ontluikende mensen. Natuurlijk wist ik al wel dat de verkeerdste kant, het Oostblok, een klotenzooi was. Een onderdrukkende, grauwe gruwelwereld waarin pratende oude lijken het over volk en kameraden hadden. Maar ze deden het goed in spannende films, vooral Amerikaanse.
Want vooral Amerika en Engeland (correct is: de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk) waren alles. Daar kwamen de goeie nummers vandaan, de goeie programma’s en trouwens ook de goeie boeken. Engelstalige schrijvers konden (en kunnen) verhalen schrijven, in tegenstelling tot het navelstaarderige saaie geneuzel van wat in Nederland voor literatuur doorging en je voor je lijst moest lezen - niet dat ik ook maar één zo’n boek van kaft tot kaft heb gelezen.
Terug naar de echte wereld, naar de kern: ik was er dus van overtuigd dat de onderlinge afschrikking met kernwapens zo groot was dat niemand ze ooit zou gebruiken. Ik kan me wat grote demonstraties tegen kruisraketten nog wel herinneren. Het had me best gezellig geleken om mee te lopen (als ik had gemogen van de voogd), maar eigenlijk zou het me een rotzorg zijn of en waar ze die dingen in Nederland plaatsten.

Vele jaren dacht ik bijna nooit meer aan kernwapens, maar de laatste jaren wel weer. Onder andere door die vette vuile engnek in Noord-Korea en die Islamo-SS’ers die in Iran aan de macht zijn.
En de laatste maanden heeft natuurlijk oorlogsmisdadiger Vladimir Poetin de kernwapens weer de hitlijsten in gekregen. Het is griezelig dat een in het nauw gedreven dictator erop zinspeelt. Een soort Götterdämmerung in het Russisch.
Ik had het er laatst over met een goede vriend en we waren het erover eens dat je die nare nucleaire dreiging, althans de gedachten erover, maar het beste te lijf kunt gaan met bier. De lekkere legale drug. En ik moet zeggen: de Herfstbok van de voormalige Oost Gelrese brouwer is weer prima.
En die Extra Gerijpte ook wel, maar die is dus gewoon vorig jaar al gebrouwen en toen hebben ze de voorraad een jaar laten staan en nu verkopen ze die met zo’n fancy toevoeging. Slimme kapitalisten. Daar zou een domme communist nou nooit op zijn gekomen.

Tot volgende week, onder voorbehoud.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant