Afbeelding

Waterloo

Opinie

In een kroeg in Oost Gelre zag en hoorde ik afgelopen weekend twee lokale/regionale bands. Ze waren gekleed in spijkerbroeken (blauw of zwart) en T-shirts (meestal wit). Ze speelden prima en ze zongen ook prima. De podiumpresentatie was niet gerepeteerd, maar ging vanzelf. Ze waren ook nog eens erg jong, de jongens en ook meisjes van de bands.

Op televisie en internet zag en hoorde ik afgelopen week en weekend een duo dat namens heel Nederland meedoet aan het Eurovisie Songfestival over een paar weken. Dion en Mia waren gekleed in kleren. Ze speelden geen instrument, ze zongen alleen maar. Dat deden ze heel erg slecht. De podiumpresentatie was zo te zien enigszins gerepeteerd, zonder chemie en zonder overtuiging. Ze waren niet superjong, namelijk 27 en 29. Een leeftijd waarop The Beatles de hele wereld al hadden veranderd.

Ik las dat het begeleidende team rondom het tweetal er hard aan gaat werken. Om nog te redden wat er te redden valt nadat de selectiecommissie het heeft laten liggen: voor een liedjesfestival iemand selecteren die een liedje kan zingen bijvoorbeeld. Nu staan er twee die het niet kunnen op het moment dat het ertoe doet, die voor gek staan voor het hele land en het hele continent en die nu al zijn veroordeeld tot een carrière op de zijpodia van dorpsbraderieën en zuipfeestjes van Vindicat.

Het nationale leedvermaak rond Dion en Mia, dat vooral op social media welig tiert, is ook wel ontspannend. En het geeft maar weer eens aan dat Nederland een van de gelukkigste landen ter wereld is, als dit dagenlang het meest besproken onderwerp is. Er worden zelfs columnpjes aan gewijd.

Ik hoop natuurlijk dat ons duo het goed doet en ze op het moment suprême in Liverpool (!) schitteren, maar ik vrees van niet. De druk is ook wel gigantisch, live optreden voor een kijkerspubliek van potentieel een paar honderd miljoen mensen, te vergelijken met een stukje schrijven voor een lezerspubliek van potentieel vele duizenden mensen.

Als het niveau van hen (gelukkig, meervoud) zo blijft, dan heb ik binnenkort nog wel een schnabbel: tijdens de sketch om vier uur ‘s middags op het vijftigjarig huwelijksfeest van tante Minie en oom Dirk (ook Di en Mi, maar dat is toeval). Die ouderen geven meestal middagfeestjes, dus dat komt goed uit. Dan kunnen Dion en Mia ‘s avonds nog naar zangles in de Randstad en wij naar echte artiesten kijken en luisteren ergens op een podium in Oost Gelre.

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant