Herman en Marian ter Haar. Foto: Henri Walterbos

Herman en Marian ter Haar. Foto: Henri Walterbos

Herman ter Haar Ridder in de Orde van Oranje-Nassau

Algemeen Bloemencorso Lichtenvoorde

‘Wat leuk dat jullie er allemaal zijn, maar wat is dit?’

Door Henri Walterbos

LICHTENVOORDE - Meestal doen superlatieven recht aan een toegesprokene, heel soms echter zou je nieuwe woorden willen bedenken omdat superlatieven nog te klein zijn om uitdrukking te geven aan het gevoel van waardering voor iemand. Dit was zaterdagavond het geval toen Herman Ter Haar (66) in allerhande loftuitingen werd toegesproken door een trotse burgemeester Annette Bronsvoort, die Ter Haar aan het einde van een indrukwekkend verhaal over de jubilaris uit hoofde van de Koning benoemde tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, voor al zijn vrijwilligersactiviteiten, ten bate van de samenleving, op het terrein van cultuur en welzijn, zowel lokaal als ook landelijk. “Waarschijnlijk is het lastig voor jou als zeer bescheiden iemand al deze loftuitingen aan te horen,” begon de burgemeester, “maar ga er toch maar voor zitten. Neem eerst maar een slokje.” Inmiddels hebben beiden dan de grootste beloning al binnen; innige knuffels van de toegesnelde kleinkinderen.

‘The evening before’
Om 17.52 uur zetten Herman en echtgenote Marian hun fiets op slot bij Pillen ’t Zwaantje, zich opmakend voor ‘the evening before’, de avond voorafgaande aan corsozondag Lichtenvoorde, met onder meer een tocht langs corsogroepen. Zoals al zo vaak gedaan. Niet wetende echter dat deze avond geheel anders zal verlopen dan in zijn eigen draaiboek staat. En daar zelf geen regie over te hebben. Nog een keer achteromkijkend met zijn map onder zijn armen gaat Herman naar binnen, niet vermoedend hier een paar uur later uit te zullen stappen als Ridder, al zal welke titel hem dan ook nooit zal veranderen als mens. Aan de overkant staan enkele genodigden inmiddels verdekt opgesteld, wachtend op het moment om naar binnen te gaan om getuige te zijn van de huldiging van deze bijzondere ‘mensenmens der mensenmensen’, ‘verbinder der verbinders’. Vanachter de bosschages klinken dezelfde gelijke bewoordingen. “Herman is zo’n ontzettend aardige man. Altijd oprecht belangstellend hoe het met je gaat. Hij is je altijd voor,” aldus Paul Vallenduuk, een van de genodigden, tegen Walter Leemreize, aanwezig als voorzitter van Stichting 4 en 5 mei Lichtenvoorde, waar Ter Haar ook deel van uitmaakt.

Als alle geplaceerde stoelen bezet zijn worden de aanwezigen verzocht stil te zijn, want Herman is met zijn Marian in aantocht. Als beiden de zaal betreden, Marian de handen voor haar gezicht slaat, kijkt Herman vluchtig rond en ziet enkel bekenden van hem. “Wat leuk dat jullie er allemaal zijn, maar wat is dit?,” lacht hij. De eerste staande ovatie volgt. Als Mozes voor de Rode Zee staand, lopen Herman en Marian tussen golven van warmte en liefde door, op weg naar twee voor hen gereedstaande stoelen.

‘Daar sta je dan’
Als Herman en Marian de tweede staande ovatie over zich heen hebben laten komen, nadat Ter Haar de versierselen zijn opgespeld door zijn echtgenote neemt Ter Haar zelf het woord. “Daar sta je dan in het mooiste shirt dat bestaat, al is het niet het beste shirt misschien voor deze gelegenheid,” begint Herman, en richt zich eerst tot zijn vrouw Marian, die deelt in de loftuitingen. “Ik had nooit zoveel kunnen doen voor het corso als ik niet zo’n lieve vrouw had gehad,” begint een mooi ontroerde Ridder. “Ik had vroeger niet zoveel met het corso, maar toen leerde ik Marian kennen. Als ik haar wilde zien dan moest ik naar de corsolocatie. Dat was toen ‘the place to be’.” Als Ter Haar vele aanwezigen bij naam noemt en bedankt en zegt te hopen dat hij niemand vergeten is roept zijn dochter naar hem. “Pap, je moet de microfoon afgeven.” Het is de jubilaris ten voeten uit.

Betrokken en bevlogen
Vanaf 1976 is Ter Haar een betrokken en bevlogen wagenbouwer, uitvoerend lid en bestuurslid van Corsogroep Rensing-Mellink. Als bestuurslid bracht hij structuur aan binnen de wagenbouwersgroep. Zijn manier van werken en acteren tussen de vrijwilligers bleef niet onopgemerkt bij de Stichting Bloemencorso Lichtenvoorde (SBL)/ Stichting Kermiscomité Lichtenvoorde. In 2004 trad hij toe tot het bestuur van SBL waar hij sinds 2008 de voorzittershamer hanteert. Bij zijn aantreden zette SBL wederom stappen. Ter Haar schreef onder meer een visie- en missiedocument en werd het bestuur professioneler ingedeeld door het oprichten van diverse werkgroepen, waaronder een werkgroep techniek en veiligheid van de corsowagens, om de veiligheid voor de bouwers én het publiek te borgen, en een werkgroep die zich bezighoudt met de huisvesting van de wagenbouwers voor goede bouwlocaties, en een werkgroep PR en relatiebeheer. Door deze aanpak komen steeds meer bezoekers naar voor het corso naar Lichtenvoorde. Ook is de Duitslandcampagne opgezet, om het corso over de grens te promoten, waardoor ook het aantal Duitse bezoekers is toegenomen. Ter Haar vernieuwde tevens het relatiebeheer en werkte een sponsorplan uit. Door zijn gedrevenheid is een nog dynamischer dahliacorso neergezet, met regionale en landelijke uitstraling, tot over de landsgrenzen toe.

De Stichting Bloemencorso Lichtenvoorde is vanaf het begin betrokken bij het programma Geef Lichtenvoorde Kleur. Dit is een programma tot 2025 waarin de gemeente Oost Gelre samen met inwoners, ondernemers en verenigingen werkt aan het neerzetten van Lichtenvoorde als kleurige hotspot in de Achterhoek. Als contactpersoon van de SBL heeft Ter Haar gewerkt aan het plan “Corso Experience”. Binnen dat programma wordt de bezoeker een dagdeel vermaak aangeboden op het gebied van het Bloemencorso. In de openbare ruimte van Lichtenvoorde is bijvoorbeeld de corsopromenade in het centrum gerealiseerd, met plaquettes van winnende corsowagens. Ook is de corsotuin aan de Richterslaan aangelegd, waar Ter Haar zelf ook de nodige werkzaamheden met schop en kruiwagen verricht.

Vanaf 2016 is het boegbeeld van SBL eveneens vice-voorzitter van Corsokoepel Nederland. Dit samenwerkingsverband is de spreekbuis van alle bloemen- en fruitcorso’s in Nederland. Samenwerking om het erfgoed levendig te houden en gezamenlijk sterker te worden. Binnen de Corsokoepel is Ter Haar een bevlogen bestuurder. Veel overleggen en initiatieven hebben ertoe geleid dat de Minister in 2020 de corsocultuur met succes heeft voorgedragen voor plaatsing op de Immateriële Werelderfgoedlijst van de Unesco. Samen met het uitzetten van het corso in lesprogramma’s op school in het project Corsowijs, zorgt dit voor het behoud van het erfgoed en de overdracht op de volgende generatie corsobouwers.

Ter Haar is tevens actief bestuurslid van de Stichting 4 en 5 mei Lichtenvoorde. Ook is hij kartrekker binnen de diverse projecten die in het kader van 75 jaar Vrijheid nog worden georganiseerd. Ook als gepensioneerd politieman werd Ter Haar geprezen voor zijn altijd menselijke benadering.

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding

Advertenties doorgeplaatst vanuit de krant