Survival Harreveld nat maar succesvol
'Mooi man dit weer. Hoe slechter, hoe better'
Harreveld - 'Ik wil wel naar een warm land emigreren hoor,' roept een mannelijke toeschouwer met een 'westerse tongval' zijn vrouw 'achternasjoksend' toe als hij drijfnat het terrein bij KSH oploopt om bij de finish nog een kijkje te gaan nemen. Het contrast met deelnemer Erwin Krabbenborg uit Lichtenvoorde is veelzeggend, als deze de 'allesverlossende bel' onder het finishdoek aangetikt heeft. 'Mooi man dit weer. Hoe slechter hoe better. Zo is het een echte strijd tegen de elementen,' vertelt hij geheel doordrenkt van hemelwater en modder, maar met een 'big smile'. De Harreveldse survival werd wisselend beleefd, door de weersomstandigheden. Was het lange tijd droog, de laatste uren goot het onophoudelijk. Een survival deelnemer klaagt echter niet zo snel en is niet voor een kleintje vervaardigd.
Het parcours is ook dit jaar weer de nodige aandacht aan besteed, zo merken ook de deelnemers. 'De hindernissen zijn over het algemeen goed te doen hoor,' vertelt Tim van der Weerd uit Zwolle (Ov) desgevraagd terwijl hij op zijn beurt wacht bij hindernis 14, de 'Selfmade swing'. 'Wel moet je af en toe wachten bij hindernissen omdat het druk is op het parcours, maar dat is niet erg hoor. Net als de regen. Dat hoort er gewoon bij.'
Bij de finishbel is het een grijpen en dringen geblazen
Dan komen 3 jonge knapen uit de JSCC1 klasse aanlopen, met hun shirt 'krang' om aan; Bart Postma en Maarten Heerkens, beiden uit Driebergen, en Martijn Sep uit Arnhem. 'Deze hindernis heb ik nog een trauma aan over gehouden,'roept Martijn zijn wedstrijdmaatjes toe.
'Je moet het touw er overheen gooien en dan beide uiteinden vastpakken om er overheen te kunnen klimmen. Ik pakte bij de survival in Dinxperlo in de haast een keer maar één uiteinde vast om er in te klimmen, en ik maakte me een smak,' kan hij er nu wel om lachen.
Het shirt hebben ze andersom aan omdat ze hun wedstrijd al gelopen hebben eerder op de dag, verklaren ze gedrieën zeer monter en fris ogend nog, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is het parcours twee keer te lopen. 'We lopen het rondje nog een keer omdat we anders zo lang moeten wachten tot de prijsuitreiking,' verklaart Martijn. 'Bart heeft gewonnen, dus we lopen een ererondje alvast,' lachen ze alle drie tegelijk. 'Dat is de echte top van Nederland die drie jongens,' vertelt vrijwilliger Richard Taken met respect naar de jongens kijkend, die hij 's morgens ook al voorbij zag komen. Ook Richard is doordrenkt van de regen. 'Dat hoort er bij,' haalt hij zijn schouders op. Dan vertelt hij trots dat zoon Kyan ook deelnemer is. Ook hij kwam de hindernis waar vader bij staat moeiteloos over. 'Hee had de hele familie bi-j zich, dus dat mos wal good goan,' lacht hij. 'Alle deelnemers zijn zeer positief gestemd over het parcours,' vertelt hij. 'Ok de leu van wieter weg oet 't land. Dee leu vindt 't geweldig hier. D'r waren d'r wat dee zaten um vief uur al in de auto.'
'De genadeklap'
Als de krachten afnemen en het finishcommentaar van meesterspreker Dirk Vreman al hoorbaar is, resten de deelnemers nog 2 hindernissen; de slothindernis op het KSH-terrein en daarvoor nog het voor meeste deelnemers toch wel lastige 'boomstam hakken' op het Meester Nijsplein, waar de geur van vers gehakt hout hangt. Niet iedere deelnemer valt het mee om met de laatste krachten nog 'eventjes' een stammetje door midden te hakken, zo ervoer ook Marco Jansen van Galen uit Capelle aan de IJssel. Als hij zijn stammetje andersom neerlegt en omstanders 'de genadeklap' aankondigt moet hij, helaas voor hem, daarna nog enkele keren uithalen om het stammetje te laten capituleren.
Bij de laatste hindernis aangekomen is het met de finishbel bijna voor het grijpen dringen geblazen. Voor de één een rustpuntje, voor de ander een oponthoud. Vrijwilliger Rogier Bekkenutte moedigt de deelnemers aan in de laatste meters. Als belonging krijgen ze een onderhandse of bovenhandse 'high-five' van hem. Het hangt van de laatste krachten van de deelnemers af. 'Helaas redt niet iedereen het en sneuvelden er toch nog een aantal hier,' vertelt de Zieuwentenaar. Nummer 1611 Wout klein Goldewijk uit Mariëvelde en 1630 Jan Klumper uit Halle zetten na hun sprong uit de laatste hindernis nog een sprint aan tot de bel om een stukje prestige. Tegelijk tikken ze aan. Als startnummer 426, Peter Pentenga uit Bilthoven, over de meet komt wacht hem de grootste beloning die maar denkbaar is; een kus van zijn kinderen en zijn vrouw! Direct verschijnt een brede lach boven zijn besmeurde shirt. Voor uitslagen zie de website.
www.ssh.harreveld.nl
Stijn Elferink NK TSC
Het was de uit Lichtenvoorde afkomstige Stijn Elferink die de laatste TSC wedstrijd van het seizoen in Harreveld op zijn naam wist te schrijven. Daarmee behaalde hij met een riante voorsprong op zijn belagers het TSC kampioenschap binnen. Tot op de dag van de Survival Harreveld was het spannend wie er dit jaar met de TSC eer zou gaan strijken. Het lukte Stijn om in zijn tweede TSC seizoen, voor eigen publiek, de grote SBN bokaal te bemachtigen. Tijdens de prijsuitreiking werd Elferink geroemd om zijn onverzettelijke doorzettingsvermogen.
