Opbouwen hindernissen Survival Beltrum
"De gehele voorbereiding, daar zit ontzettend veel tijd in"
Door Henri Walterbos
Beltrum - Het is 5 december. Het leven staat in de steden een versnelling hoger met pakjesavond in het vooruitzicht. Alles moet 'snel snel snel'. In Beltrum wordt het leven geleefd zoals altijd. Boeren zijn druk op hun boerderij, de boerin staat in de keuken, de vrijwilliger vervult zijn taak, in de bebouwde kom van het dorp rijdt een platte wagen rond met een feestend Vios B F1 dat de kampioensvlag mag hijsen deze dag. En op diverse plekken rondom Beltrum volop activiteit in bosjes en struiken door vrijwilligers van de Stichting Survival Beltrum.
Met vereende krachten wordt deze waterkoude dag hard gewerkt om hindernissen voor de Survivalrun 2016 op te bouwen. "Dit is de tweede zaterdag al dat we aan het bouwen zijn," vertelt Arjan Tragter, voormalig bestuurslid maar nog steeds deel uitmakend van de technische commissie van de Stichting Survival Beltrum.
"Eigenlijk is het de derde opbouwdag al," gaat hij verder, "Want wi-j hebt d'r ok al ne dag op zitten um 't gerei weer veur d'n dag te halen." Het zagen van stammen wordt dan nog buiten beschouwing gelaten en niet eens meegerekend. Ook een hele zaterdag. Er volgen tot aan de survival nog eens vier zaterdagen om het parcours weer survivalklaar te maken. Op zo'n manier dat deelnemers de indruk hebben dat ze op een nieuw parcours bezig zijn. Eén van de grote aantrekkingkrachten van de Beltrumse run. Geen half werk in Beltrum.
Het opbouwen van het parcours loopt op schema
Veel manuren
Met zijn tienen wordt de hindernis de Waterster opgebouwd. Met blote handen, stoere werkknuisten. Gewoon 'D'r an'. Ook Arjan. ''s Morgens komen we om acht uur bij elkaar. Dan weten we nog niet wie met wie en waar aan het bouwen gaat. Dat bepalen we dan pas. Je werkt nooit met een vaste groep samen. Zelf ga ik overal naar toe waar ik nodig ben met mijn verreiker. Het hangt er van af waar die nodig is. Mek mien niks oet."
Het opbouwen loopt op schema volgens Arjan. "Als het weer maar een beetje meewerkt, dat scheelt veel. Deze hindernis redden we niet in één zaterdag. Deze hindernis is samen met de bok bij Borculo de meest arbeidsintensieve hindernis. De gehele voorbereiding, daar zit ontzettend veel tijd in. Eén van de vrijwilligers, Frank Klein Gebbink, heeft dat wel eens uitgerekend. Het is in manuren voor een geheel jaar werk voor twee personen, met een veertigurige werkweek. En dan heb ik het over een paar jaar geleden. Het is alleen maar meer werk geworden."
Maar hoe koud het ook is, hoeveel werk er ook ligt, hoeveel tijd het ook kost; de sfeer onder elkaar is warm en allen verrichten hun taak plichtsgetrouw en met een lach. "Dat klopt," aldus Arjan. "Zaterdags proberen we er naar te streven om om vier uur klaar te zijn. Daarna natuurlijk even napraten met elkaar. Dat heurt d'r ok b-j."