Zilver voor Jelle van Gorkom
'Ik had vooraf nog niet het idee dat ik zo in topvorm was'
Door Henri Walterbos
LICHTENVOORDE - Het is nerveus stil bij café De Kruup. Iedereen lijkt er zich van bewust te zijn dat er twee minuten later sportgeschiedenis geschreven kan worden door hun zoon, kameraad of gewoon plaatsgenoot Jelle van Gorkom. Let wel, een historische gebeurtenis! Als het startsein klinkt, het starthek valt, en de Olympische finale BMX heren in Rio van start is gegaan, klinkt uit het niets een oorverdovend lawaai in café De Kruup in Lichtenvoorde, dat alleen nog maar aanzwelt naarmate Jelle de eindstreep nadert en medaillesucces gloort aan de Lichtenvoordse hemel. Soms nagelbijtend, zich krabbend waar het niet jeukt, volgen familie, vrienden en andere BMX-fanaten de finale. Zou het echt gaan gebeuren? Het gebeurt daadwerkelijk. Iedereen is uitzinnig. Er wordt gejuicht, gesprongen, gezongen, mensen vallen elkaar in de armen, er wordt op stoelen gedanst, fakkels ontstoken. Meters van Achterhoekse amateurseismologen zouden uit moeten slaan van het gespring. Er is ook ontroering. Iedereen is blij voor 'de beul van Lichtenvoorde' zoals Jelle in de live-verslagen dikwijls neergezet wordt. Een gevolg van vele uren, dagen, weken, maanden, jaren krachttraining die zich uitbetalen. Zat het vier jaar geleden in Londen op alle fronten tegen, in Rio dan toch de Olympische bekroning die iedereen hem zo gunt. Niet alleen in Lichtenvoorde. lees verder op pagina 7