'Afscheid met een dubbel gevoel'
MARIËNVELDE – Op haar negentiende begon juf Hermien met haar loopbaan in het onderwijs. Ze werd al voordat ze haar P.A. (Pedagogische Academie) diploma had gehaald aangenomen op de st Theresiaschool in Mariënvelde. Ze maakte veel veranderingen mee, zowel in de manier van lesgeven als op gebied van administratie, overleg en samenwerking. Op donderdag 31 augustus, na 43 jaar, ging ze voor de laatste keer met haar lunchpakketje naar school.
Door Karin Stronks
We zitten te praten in de werkkamer van juf Hermien Heutinck-Klein Holkenborg, vanaf 1992 is zij I.B.-er (Intern Begeleider). Haar taken omvatten onder meer de leerlingenzorg en het coachen van leerkrachten. Ze zegt nadenkend: "Ik had het er vanmorgen nog over met Tonnie, mijn man. Hij zei dat hij nog nooit had meegemaakt dat ik met tegenzin naar school ben gegaan. En zo is het ook. Fijne kinderen, fijne ouders, leuke collega's, een prima school in een mooi dorp, kortom ik heb altijd met plezier gewerkt. Ik zal dat alles heel erg missen maar heb ook veel zin om mijn hobby's weer op te pakken en meer tijd met mijn vriendinnen door te brengen. Het is een afscheid met een dubbel gevoel!"
Hermien en haar vriendin Angela zaten in het laatste jaar van de P.A. toen er twee vacatures op hun pad kwamen op de st Theresiaschool. "We hebben overlegd en besloten om een sollicitatiebrief te schrijven. Twee dagen later kregen we al een reactie, we waren beide uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Dus maakten we onze opwachting bij meneer Ivens, hoofd van de school. Hij vertelde heel veel en meldde hij dat we allebei waren aangenomen. We hadden geen woord gezegd… Ook had hij al geïnformeerd of we zouden slagen. Hij stuurde ons vervolgens naar pastoor Massop om kennis te maken. De pastoor was voorzitter van het kerk- en schoolbestuur", zegt juf Hermien met een glimlach.
Op 1 juni 1974 begon de negentienjarige Hermien, ze stond voor een klas met 33 kinderen. "Ik moest bepalen wie er over kon en wie moest blijven zitten, heb oudergesprekken gedaan. Heb overigens wel overlegd met de scheidende juf van toen… Als ik nu terugkijk vind ik het nogal wat. Dat zo'n 'snotneus van negentien' als ik al voor zulke beslissingen kwam te staan! In de grote vakantie heb ik samen met mijn twee jongere zusjes letterkisten gesorteerd, stencils geordend en bolletjes wol gedraaid voor de handwerklessen. Aan het eind van het eerste jaar werd een vergadering belegd, die duurde een uur met tot slot een biertje en een moezeltje! Wat betreft de administratie: we hadden één grote cijferlijst waar de resultaten van alle leerlingen op stonden…" De eerste zeven jaar gaf Hermien les in de eerste klas, nu groep 3.
Een tijdlang werkte Hermien als stimuleringsleerkracht voor taalondersteuning en stond later voor groep vier. Vanaf 1992 werkte ze als I.B.-er, in die periode gaf ze ook les aan groep 1 en 2. Ze merkt op: "De administratieve taken werden groter, tegenwoordig heeft elk kind een eigen dossier. Dat is best pittig vind ik. Aan de andere kant, het overleg is nu beter, zowel met collega's als met ouders. Kinderen zijn opener dan vroeger, ze durven meer te vertellen, ook als ze zich niet prettig voelen. Of ik altijd al juf wilde worden? Nou, toen ik vroeger les had van juf Lamers was ik onder de indruk van de stempels, de mooie rode krullen op onze werkstukken en de verbeteringen met de rode pen. Ik wist meteen: dat wil ik ook!"
Voor de zomervakantie heeft juf Hermien feestelijk afscheid genomen van de kinderen. Ze kwam na de zomer nog twee weken terug om een nieuwe collega in te werken en haar werk over te dragen. Op vrijdag 15 september van 18.00 tot 20.00 uur wordt een receptie gehouden op school, iedereen die juf Hermien nog even de hand wil drukken is van harte welkom.
