Lokale kunstenaars trappen Street Art Project af met bijzondere muurschilderingen
Kim Froeling (1976)
Kim woont met haar tweelingzoons sinds vier jaar weer in Groenlo. Haar hele hebben en houwen paste op één enkele pallet, die nu in haar woonkamer annex showroom dienst doet als salontafel. Kim Froeling woonde en werkte na haar opleiding tot decorbouwer elf jaar lang op Ibiza maar is al weer enkele jaren terug in haar geboortestreek. "Ik heb er een geweldige tijd gehad, werkte er onder andere als locatiescout en decorbouwer voor fotoproducties en heb veel mooie huizen mogen schilderen. Maar op een gegeven moment werd Ibiza me te hip. Overal schoten de dure beach clubs uit de grond, acht euro voor een glaasje water was heel normaal. Ook werd met de komst van het internet het werk als locatiescout steeds lastiger. De 'geheime' plekjes die je vroeger echt moest weten, waren nu voor iedereen te vinden."
Terug in het vestingstadje heeft Kim zich nu als zelfstandig ondernemer gespecialiseerd in de decoratieve wandafwerking. "In mijn werk als decorateur bij fotoproducties moest ik vaak allerlei muurtjes namaken. Dan had de fotograaf op locatie foto's geschoten en moest er vanwege de techniek nog een serie binnen geschoten worden waarbij dezelfde muur in de foto's terug moest komen. Ik heb mijzelf allerlei technieken aangeleerd om verschillende soorten imitatiemuren te creëren. Zoals bijvoorbeeld de luxe Italiaanse wandafwerking en betonlook die nu zo gewild zijn. Origineel is dit zeer prijzig maar door de look perfect te imiteren, wordt het wat toegankelijker."
Voor de muur van het Street Art Project heeft Kim gekozen voor een kleurrijke 'dripping' (uitlekkende verf) met als titel 'Ode aan Roelof'. "In 2016 heb ik geholpen met de aankleding van het Schaopenscheerdersfeest in Groenlo en was direct helemaal onder de indruk van Roelof en zijn kudde. Wat een prachtige aanwinst voor de omgeving." De muurschildering is nagenoeg gereed en Kim heeft al veel positieve reacties op haar werk gekregen. "Ik heb voor de figuur van de schaapsherder ook echt het originele silhouet van Roelof gebruikt, vanaf een foto. Mooi om te zien dat mensen hem er direct van herkennen!"
www.kimfroeling.com
Astrid Vredegoor (1958)
Astrid woont met haar man Cees in Lichtenvoorde. Hier heeft zij haar eigen atelierruimte aan huis.
"Tot twee keer toe kwam meneer Van Velden, de tekenleraar, bij ons thuis om mijn ouders te bewegen mij naar de kunstacademie te sturen, maar dat zagen ze echt niet zitten. Nu snap ik dat wel. De tijden waren heel anders en het beroep van kunstenaar had toen een slecht imago. Dat zie je vandaag de dag nog terug bij de ouderen van nu, ze hebben bijvoorbeeld nog nooit een atelier van binnen gezien. Tekenen, dat mocht je vroeger niet, een leven als kunstenaar was 'not done', je koos voor een eerzaam beroep. Ik geef wel eens lezingen aan ouderen en de doe-opdrachten die ik daarin verwerk, zijn dan ook vaak echt een eye-opener voor deze groep. Het is een mooie manier om te laten zien dat iedereen creativiteit in zich heeft."
Astrid koos uiteindelijk maar voor een opleiding tot apothekersassistente. "Ik herinner me nog dat ik bij de mentor door het opleidingenboek bladerde, en dacht: waar ben ik het snelste mee klaar?" Toch kroop het bloed waar het niet gaan kon en op haar vijfendertigste begon Astrid alsnog aan de kunstacademie, gestimuleerd door haar omgeving en de lessen die ze volgde bij de KVT (Kunst en Vrije Tijd). Inmiddels werkt ze al weer heel wat jaren als beeldend kunstenaar, geeft workshops, cursussen en les op zowel het basis- als voortgezet onderwijs.
Voor het Street Art Project heeft Astrid gekozen voor het moeilijkste stuk muur; dat met de raampjes. "Niet iedereen weet nog dat deze muur vroeger onderdeel was van het voormalige Bonifatius-ziekenhuis. Dat idee liet mij niet meer los en daarom heb ik er voor gekozen dit thema op de muur terug te laten komen. Door de raampjes zie je straks chirurgen aan het werk, alsof je door de deuren van een operatiekamer kijkt. Als kunstenaar ben je namelijk ook een soort geschiedschrijver, je zet een tijdsbeeld neer waar mensen over honderd jaar nog wat van vinden. Of niet. Want ook al kun je het niet altijd vervolmaken, dit is het leukste beroep dat er is."
www.astridvredegoor.nl
Dorian Temming (1989)
Dorian woont met vriend Michael in Lichtenvoorde en deelt hond Nonja met haar ouders.
"Als kind beginnen we allemaal met het tekenen van dezelfde koppoters en het is dan maar net wat je wordt aangereikt, hoe dat talent zich verder ontwikkelt. Nu schuilt er niet in een ieder van ons een Mondriaan of Fiep Westendorp maar we hebben wel allemaal creativiteit in ons." Dorian Temming weet waar ze over praat, ze geeft de workshops 'Anders kijken' waarbij de cursisten bijvoorbeeld worden uitgedaagd hetzelfde voorwerp in een steeds korter tijdbestek weer te geven. Hierdoor leer je anders naar de wereld om je heen te kijken en vergroot je je creativiteit. "Hartstikke leuk om hier iedere keer weer andere opdrachten voor te bedenken en te zien hoe cursisten leren bestaande kijkpatronen los te laten om uiteindelijk slechts in een paar lijnen weer te geven wat ze bedoelen. In die zin werkt tekenen ook therapeutisch."
Bij het ontstaan van de muurschildering heeft Dorian ook haar eigen vooropgestelde plan losgelaten. "Ik had een heel plan uitgewerkt maar tijdens de uitvoering vond ik het ineens helemaal niet werken op de muur en heb ik het idee losgelaten. Toen ben ik maar spontaan op de muur gaan tekenen met Oost-Indische inkt, dat werkte al een stuk beter. In mijn atelier bij Lokalen ben ik vervolgens verder gegaan met schetsen zodat ik ter plekke het plan uit kon werken. Dat bleek namelijk op de locatie een stuk lastiger want hoe leuk het ook is dat het publiek op je werk reageert, je raakt er wel door afgeleid en komt niet goed in de 'flow' die je als kunstenaar nodig hebt."
Dorian heeft in haar muurschildering allemaal dieren verstopt en daarbij creatief gebruik gemaakt van de bestaande elementen. Zo is een gat in de muur de bek van een kat geworden. "In mijn werk gebeuren de dingen vaak spontaan en zo zijn ook de dieren als bij toeval in het werk terecht gekomen. Wil je ze allemaal vinden, dan moet je goed opletten. En dat is wat ik graag met mijn kunst wil bereiken, dat je even tot stilstand komt en anders naar de dingen gaat kijken."
www.doriantemming.com
Linda Commandeur (1972)
Linda woont in Groenlo met Francesco.
"We zijn zo gewend om te kijken naar alles wat lelijk is, verbeterd kan worden, ik wil mensen juist weer laten focussen op alles wat mooi is en dat zichtbaar maken zodat alles eromheen ook weer aantrekkelijk wordt." In haar dagelijks werk als ´katalysator in veranderprocessen´ laat Linda mensen weer zien wat waardevol is en hoe alles met elkaar te maken heeft. "Net als in mijn kunst is alles opgebouwd uit allerlei verschillende onderdelen en pas als alles bij elkaar komt, zie je de samenhang van de dingen. Daarom heb ik voor mijn kunstwerk bewust gekozen voor het stuk muur met de afgebrokkelde zijkant. Het braakliggende stukje groen waar nog een verdwaalde klaproos bloeit, combineert prachtig met dat stukje muur waar 's middags de zon zo mooi op schijnt." Linda's ontwerp voor de muur is een zogenaamde 'zentangle', een pentekening opgebouwd uit eenvoudig te tekenen gestructureerde patronen. Deze manier van tekenen ontdekte Linda toen zij twee jaar geleden een periode in het ziekenhuis belandde. "Dat tekenen van repeterende patronen gaf mij veel rust en ik merkte dat ik het heel fijn vond om echt iets tastbaars te maken. Een mooi contrast met mijn werk waarbij er altijd veel in beweging komt maar waaruit meestal geen concreet product ontstaat."
Linda is een groot liefhebber van muurschilderingen en ziet in het Street Art Project mooie kansen voor de keistad. "Lichtenvoorde is bij uitstek geschikt voor muurschilderingen. Er zijn hier heel veel prachtige, kleurrijke evenementen maar tussendoor zie je daar weinig van terug in het centrum. Met het Street Art Project van 'Geef Lichtenvoorde Kleur' kunnen we dat culturele, dat bruisende meer zichtbaar maken. In tegenstelling tot Groenlo waar nog veel historische gebouwen bewaard gebleven zijn en de geschiedenis tastbaar aanwezig is, is Lichtenvoorde veel moderner, meer van nu. De street art-kunst past daar perfect bij. Die tegenstellingen binnen de gemeente Oost Gelre bieden de toerist een prachtig totaalpakket. In één weekend kun je van twee compleet verschillende Achterhoekse dorpen genieten die elkaar niet beconcurreren maar juist versterken."
Natasja Scharenborg (1974)
Natasja woont met vriend Mike, hun kinderen en poes Miep in Groenlo.
Een vrouwenlichaam in bikini met een dahliahoofd. Niet iedere Lichtenvoordenaar zal de naam Natasja Scharenborg direct wat zeggen, de muurschildering van haar hand kennen de meeste dorpelingen echter wel. Natasja wil met haar kunst een verhaal vertellen en emoties uitlokken bij het publiek. "Het dahliahoofd heb ik bedoeld als een metafoor voor ons eigen hoofd dat we tegenwoordig maar overal laten zien. Door middel van foto's van onszelf op internet en social media tonen we onszelf van onze beste kant maar dat is niet waar het in het leven om draait. Het gaat er niet om om net als een dahlia abrupt afgesneden te worden van je groei en ontwikkeling en slechts één dag te stralen op de corsowagen. Het gaat om je persoonlijke ontwikkeling, om mooie herinneringen en betekenisvolle ervaringen in je leven te mogen beleven en dat je dat moet koesteren." Ook het 'naakte' lichaam heeft een betekenis: "Het lichaam van een rijpere vrouw, zichzelf beschermend door haar armen over haar borst te slaan, drukt de kwetsbaarheid van ons mensen uit."
Natasja is initiatiefneemster van het Street Art project. In eerste instantie wilde zij samen met Linda Commandeur de binnenstad van hun woonplaats Groenlo van prachtige, sfeervolle muurschilderingen voorzien maar toen werden zij door Bernou Wagenaar van de gemeente gewezen op het project 'Geef Lichtenvoorde Kleur' en daar bleek het Street Art Project op dat moment perfect in te passen. Natasja en Linda waren direct enthousiast en zagen volop mogelijkheden voor Lichtenvoorde: "Groenlo ademt een historische sfeer uit en alles klopt. Daar is vanuit de gemeente en door de vrijwilligers veel tijd en energie aan besteed en het resultaat mag er zeker zijn. Nu is het tijd om de focus te leggen op Lichtenvoorde, zodat Lichtenvoorde, ook buiten de evenementen om, voor toeristen en jongeren aantrekkelijk is om te verblijven, te werken en te wonen. Het Street Art Project kan hier een enorme bijdrage aan leveren door meer cultuur en sfeer in het dorp te brengen. Een geweldige kans om met behulp van de gemeente en vanuit Lokalen Lichtenvoorde het hele jaar door op de kaart te zetten!"
