Zonen kanonsrovers brengen bezoek aan expositie over roof
'Zee'j no wal. In Grolle wil nog gin holtworm wonen'
Door Henri Walterbos
GROENLO/LICHTENVOORDE - Een ludiek maar evenzo fraai eerbetoon. Aan de vaders van Jan Kruip, Eddie Dusseldorp en Robert Paashuis, wijlen Joop Kruip, Jos Dusseldorp en Leo Paashuis, maar evenzo aan de al eeuwenoude rivaliteit tussen Groenlo en Lichtenvoorde. Ook een prikkel om de rivaliteit vooral levend te houden.
Het droppen van een kunstkei in de Grolse gracht, een replica van het origineel op de Markt in Lichtenvoorde, aan de oevers voorzien van een bord met daarop het verhaal van de kanonsroof, zestig jaar eerder, zorgde voor de nodige hilariteit in beide hoofdkernen van de gemeente Oost Gelre. Op het zelfde moment werkte beheerder van de oude stadsboerderij in de Notenboomstraat Henny Garstenveld al volop aan een expositie over het zelfde onderwerp, tot afgelopen zaterdag te bezichtigen in de het monumentale pand. Op de laatste dag ontvangt Garstenveld nog 'hoog bezoek', uit Lichtenvoorde. Jan Kruip en Eddie Dusseldorp, twee van de drie roverszonen, en vriend Gerard klein Gunnewiek. De mannen zijn onder de indruk van de expositie en zien foto's voorbijkomen die zij niet kennen en die het verhaal nog completer maken.
Zondags naar Groenlo
Als Jan en Eddie het verhaal vertellen zoals hen door hun ouders is verteld blijkt Garstenveld ook nog een fraaie anekdote te weten. "Mijn vader was nachtwaker bij de Monocon. Vertelde hij later dat hij midden in die nacht, in de verte, twee felle lichten aan zag komen. 'Mien va dacht, wat is dat dan?' Loopt ie naar buiten met zijn grote zaklantaarn ziet hij een grote vrachtwagen en die Lichtenvoordsen. 'Psst, stille Gait. Ie hebt niks e-zene. Hier he'j ne halven liter.' Drukten ze hem een halve liter in de handen om maar zijn mond te houden. Mijn vader kende ze blijkbaar. Kwam hij 's morgens om half acht thuis na zijn nachtdienst en vertelde hij: 'Hee jongs, 't kanon is weg e-haald op de wal.' Ik dus snel naar de wal toe en zie ik inderdaad dat het kanon weg is en er een kruiwagen staat met een of andere oude kachelpijp er in," vertelt de museumbeheerder lachend. "Oh dat wist ik niet, prachtig," lacht Dusseldorp. "Ik weet wel uit verhalen dat wij als kinderen vaak op zondag mee moesten naar Groenlo, naar het kanon. Speelden de kinderen daar en waren de vaders bezig om te kijken hoe ze het kanon los konden maken en mee konden nemen. Zelf was ik daar trouwens niet bij. Ik ben nog geen zestig", vertelt Dusseldorp.
Complimenten
Als de mannen de expositie bekijken en Henny Garstenveld de complimenten van Gerard klein Gunnewiek in ontvangst neemt over de bouwkundige staat van de stadsboerderij uit 1623, en dan met name over de originele houten balken in het dakbeschot, reageert Dusseldorp met 'Zee'j no wal. In Grolle wil nog gin holtworm wonen'. Als de mannen met elkaar aan de koffie zitten bekent Garstenveld tijdens het ophalen van herinneringen over de rivaliteit, nog een jeugdzonde te hebben. "Ik zal oe vertellen. Ik heb nog een jaor in Lechtenvoorde e-woond. Wi-j wollen graag een huus maor in Grolle was gin huus te kriegen. In Lechtenvoorde wal. He'w daor een jaor ezetten en ontwikkelingswark edaone." De mannen lachen en zijn het eens met elkaar de rivaliteit vooral moet blijven. "Het is dat de leeuw toen weggehaald werd door Grolle. Ik was er ook al op aan het broeden om weer eens iets te gaan verzinnen," bekent Dusseldorp. "Bun ok beni'jd wat d'r met den kei geet gebeuren", begint Jan over de neverending story van de ontvreemding van de kunstkei onlangs. "Hee is in City veur d'n dag e-kommen met 't Prinsenbal, moar hee is d'r nog steeds neet weer. Wi-j zollen d'r ok nog een paar samen drinken, zeiden de Grolsen, moar ik heur nog niks", laat Kruip weten. Garstenveld lacht alleen maar.