Een dankbaarheidslijstje
Het einde van 2017 is heel dichtbij. Het jaar zit er bijna op. Voor menigeen is dat een moment om de balans op te maken. Hoe is alles verlopen, welke ervaringen hebben wij op tal van terreinen opgedaan, welke fouten zijn er gemaakt en welke verbeterpunten hebben zich dientengevolge aangediend. Kortom, hoe ziet het afgelopen jaar er met al zijn voors en tegens in totaliteit uit en wat zijn de plannen en de wensen voor het komende jaar?
Voorafgaande aan het schrijven van mijn laatste wekelijkse column in 2017 voor uw Elna of Groenlose Gids, vroeg ik mij beste lezers af of ik moet kiezen voor een terugblik en een doorkijkje naar het nieuwe jaar en dat met betrekking tot tal, door mij in het afgelopen jaar beschreven nieuwsfeiten in onze gemeente Oost Gelre. Feiten op diverse terreinen, zoals met betrekking tot de voorgenomen en voorlopig tot niets geleide bouw van een sportboulevard in Lichtenvoorde en op cultureel terrein bijvoorbeeld de totstandkoming en vervolgens de exploitatie van sociaal cultureel centrum De Mattelier in Groenlo. Een terugblik op sportief gebied daar waar het bijvoorbeeld gaat over de promotie van dorpsclub RKZVC in Zieuwent naar de eerste klas KNVB. Of een soort analyse, betrekking hebbende op de voor- en nadelen van het zijn van een evenementengemeente, gevolgd door een doorkijkje naar 2018 en daarbij een voorzet gevende hoe wij Lichtenvoorde weer aan het carnaval vieren krijgen en Groenlo weer aan het bouwen van praalwagens voor een bloemencorso.
Toch maar een totaal andere koers. Terugkijkend op het afgelopen jaar, bekruipt mij een dubbel gevoel. Een jaar met ups en downs, met mooie maar ook mij persoonlijk nog lang bijblijvende emotionele herinneringen. Met name dit laatste heeft mijn relativeringsvermogen in de afgelopen maanden een enorme boost gegeven. Als gevolg daarvan heeft een en ander mij in de aanloop naar de komende jaarwisseling doen besluiten om aan het nemen van de traditionele goede voornemens een andere betekenis en invulling te geven. Want is het niet zo dat de houdbaarheid van goede voornemens in de regel van bijzonder korte duur is? Immers reeds na één maand in 2018 zijn de meeste, nu gemaakte voornemens al weer in het vergeetboek terecht gekomen. En het jaar daarna komen vervolgens dezelfde dingen, en dat voor de zoveelste keer, op een lijstje.
Deze keer ga ik het anders doen. In plaats van goede voornemens in de vorm van een wensenlijstje, heb ik mijn eigen voornemens verpakt in een dankbaarheidslijstje. Dit komt in mijn geval op het volgende neer. In plaats van vooruitkijken en hopen dat al je wensen uitkomen, kijk ik terug vanuit een moment in de toekomst en voel ik waar ik dankbaar voor wil zijn. Ik weet het, het is iets persoonlijks. Het komt voort vanuit iets dat dit jaar heeft plaatsgevonden, iets dat als een rode draad door de rest van mijn leven zal blijven lopen. Je moet het zelf hebben meegemaakt om te beamen dat een dergelijke ervaring jouw eigen energie een andere richting op laat koersen. Zo komen nu op een dankbaarheidslijstje, ook al heb je dat alleen maar in gedachten, slechts dingen die echt belangrijk zijn. Want dankbaarheid voel je natuurlijk niet voor dingen die je niet wilt.
Zoals gezegd, als gevolg van een opgedane ervaring in 2017, waarbij mijn leven aan het kleinst en dunst mogelijke draadje heeft gehangen, ga je zaken als dankbaarheid, blijdschap en trots in 2018 extra intensiever beleven en voelen. Derhalve bij mij vóór en tijdens de komende jaarwisseling geen voornemens die veel tijd, aandacht en energie opslorpen. Maar alleen maar zaken, gedachten en vooral dierbare grote en kleine mensjes om mij heen, die mij een gevoel van pure rijkdom geven. Ik geef het toe, van mijn kant een totaal andere insteek dan in voorgaande jaren. Maar wel een koerswijziging waarbij ik de enige ben die ervoor kan zorgen dat de in een totaal andere vorm gegoten voornemens ook daadwerkelijk bewaarheid worden.
Beste lezers, ik wens u een gezellige jaarwisseling en alle goeds voor het jaar 2018!
Reacties/tips: delibero@contact.nl