Column Jantien Klein Ikink - On road naoberschap
Ons kent ons, voor elkaar klaar staan en samen de schouders eronder. Ik kom uit een hechte buurt waar naoberschap serieus wordt genomen. Ik ben al jaren het huis uit, maar ik zie m'n oude buurt nog altijd als m'n 'echte' buren (misschien ook omdat ik altijd weer tijdelijk terugvlieg naar het ouderlijke nest). Maar goed, nu ik nergens meer woon, vroeg ik mezelf af of ik dat gevoel van naoberschap ook ergens anders zou kunnen ervaren. Zelfs als ik om de haverklap van plek wissel.
Buurte maken
In het afgelopen jaar heb ik in meer dan twaalf landen gewoond op ontelbaar veel logeeradressen en in airbnb's. Dus de keren dat ik niet wist waar ik ook alweer wakker werd, kwamen vaker voor dan de keren dat ik een 'vaste' buur had. Maar toch probeer ik altijd een beetje buurt te maken, want beter een goede buur…
Hoe dat me afgaat? Nou, vaak heb ik dus al buurt gemaakt voordat ik aankom. Zo logeerde ik deze zomer bij een vriend van een vriend (die ik net een maand kende) in Boedapest en waren we al een beetje online aan het buurten voordat ik kwam. Eenmaal daar kwam ik erachter dat ik bij hem en z'n vriendin op de kamer sliep. Dat noem ik nog eens buurt maken. Geen moeilijk gedoe, maar klaar staan voor een vriend van een vriend. Ja, dan weet je dat je goede naobers te pakken hebt.
En het mooie van overal wonen, is dat er weer andere nomads zijn die je op komen zoeken en buurt komen maken. "Mot die leu niet warken?" hoor ik je denken. Ja, dat doen ze dus ook onderweg, net als ik. En dan logeren ze samen met jou bij een vriend van een vriend (en voor hen van nog een vriend).
De vader van den broer en door weer ne zunne van
Halverwege deze zomer bedacht ik me dat ik wel zin had om eens naar Rome te gaan. Ik ben er nog nooit geweest en na zoveel positieve verhalen dacht ik, daar wil ik m'n dertigste verjaardag vieren. Het schoot me te binnen dat een Braziliaanse jongen die ik ken een broer heeft wonen in Rome. Ik appte hem om te vragen of ik daar misschien zou kunnen logeren (ik weet dat Brazilianen te gastvrij zijn om nee te zeggen). Ik kreeg direct terug; leuk, wanneer wil je? Dan kom ik ook. En een uur later hadden we beide onze ticket naar Rome geboekt om daar te buurten deze september.
Even later sprak ik een vriend van me uit Slowakije. Hij runt een co-living space op Tenerife. Of ik het niet leuk zou vinden een keer daar op bezoek te komen voor een paar weken. Goh, waarom eigenlijk niet? En zo heb ik weer een nieuwe buur aan de haak geslagen.
Beter een goede buur…
Het principe blijft nog altijd waar. Beter een goede buur dan een verre vriend. Maar het mooie is dat je goede buren overal kunt hebben en dat ik zeker onder de digital nomads ervaar dat we echt onze naoberplicht vervullen. Want een nomad laat je niet in de kou staan. Nee, die laat je lekker naast jou en je vriendin op de kamer slapen. Hoe meer buren, hoe meer vreugd!