De kerk gaat dicht!
De kerk gaat dicht,
het stond er zwart op wit
en ook al zal het nog even duren,
de dreiging is al om de hoek aan het gluren!
Het zat eraan te komen:
een van mijn slechte dromen!
Dit prachtige gebouw in Romaanse stijl
mag niet vallen door sloophamer en bijl!
In de jaren '30 op Ballas-grond gebouwd,
Wat hebben veel mensen ervoor gesjouwd
hun eigen dierbare spullen verkocht
om het geld te verzamelen wat men zocht!
Zelfs trouwringen werden spontaan gegeven
om cibories, kelken met goud te omgeven!
Met paard en wagen en veel mankracht
zelfs door boeren uit Halle met karrevracht
werd dit Godshuis op hoogte gebracht!
Bouwpastoor Deperink ging, ondanks zijn priesterwerk
al bedelend rond voor deze kerk
ook daarvoor gaven velen met gulle hand,
want hun plichtsgevoel had de overhand
soms veel te veel naar hun vermogen
maar God moest je dienen, zo bleef men geloven….
God kende echt geen woningnood,
overal verrezen kerken, imposant en groot!
Onze kerk, aan Onze Lieve Vrouw van Lourdes toegewijd,
werd in 1932 plechtig en feestelijk ingewijd
ook ons dorp werd later"Maria ter Velde"
op de kaart en in de volksmond: MARIËNVELDE!
In de kerk zaten mensen toen schouder aan schouder,
omdat men eenvoudig op Gods liefde vertrouwde
H.Missen in overvloed, een leven in gebed
ALLES werd daar voor opzij gezet!
Rouw en trouwdiensten, wisselden elkaar af
veel dierbaren brachten wij hier naar hun graf!
Sacramenten werden vanzelfsprekend toegediend,
waarvan het priesterschap als het voornaamste werd gezien!
Ook ons dorp kende zijn priesterzonen
Om aan God en de mensen hun dienstbaarheid te tonen!
De kerk bepaalde in feite je leven
En iedereen scheen het zo te beleven
Het geweten van de mens werd overgenomen,
er ontstonden Rooms-katholieke denkpatronen.
Alleen deze kerk had de waarheid in pacht
als makke schapen volgen, dat werd verwacht!
Velen voelden zich tevreden daarbij
Anderen wisten al, die tijd is nu voorbij!
Die hadden al een vooruitziende blik
Ze verlosten zichzelf van dwang en plicht..
Eind jaren '70 maakten voortrekkers zich sterk
voor het ontstaan van de vrijwilligerskerk
met enthousiasme kwam er van alles tot stand
een vitale kerk ontstond en werd bemand
door geschoolde leken, zoals dat heette,
waaronder veel vrouwen, moet je weten!
Vrouwen op het priesterkoor dat was ongekend
en niet iedereen was direct een fan,
maar door durf en moed dat kun je wel zeggen
was in werkgroepen en besturen veel te overleggen!
Er ontstond toch weer een glorietijd,
waarin veel energie en vertrouwen werd verspreid!
Wat ook de oorzaak van dit alles moge zijn,
Vul zelf maar in, wat blijft is de pijn,
Voor de een wel, voor de ander niet
Laat ieder in zijn waarde met zijn eigen verdriet!
Vaarwel dierbare vitale kerk,
Ook al bezorgde je ons VEEL werk,
we kijken terug met grote dankbaarheid!
Ook al ging het kerkbezoek met sprongen achteruit,
en ook al zal onze parochiekerk verloren gaan,
In ons hart blijven al deze herinneringen bestaan!
Ingezonden gedicht door Ank Wopereis, Mariënvelde oktober 2018