Nulzaam
Ik hoorde op de radio een bericht over een vrouw die tien jaar dood in haar woning had gelegen, voordat ze (of wat er nog van over was) eindelijk werd opgemerkt. Het was al een bericht van een paar jaar geleden, maar om een of andere reden kwam het nu weer in het nieuws, en stond het hoog in Yahoo en in Bing. Nou ja, niet nu, een paar weken geleden. Maar wat is een paar weken nou op tien jaar?
Wat de aanleiding was waarom het nu weer werd opgerakeld, weet ik niet, ik was aan het autorijden en moest opletten. Vooral op fietsers die nog een paar maanden mogen appen voordat het verboden wordt. Deze winter mag het nog wel, gelukkig, met gladheid enzo.
Mogen die fietsers trouwens als ze niet meer mogen appen, nog wel groenlosegids.nl of elna.nl bekijken op de telefoon?
Hoe kan iemand zo eenzaam zijn? Ik bedoel niet: zo eenzaam als een appende fietser. Ik bedoel: zo eenzaam als die Rotterdamse vrouw. Niet dat bij mij de deur wordt platgelopen - daar moet ook niet aan denken - maar dit. Een jaar!? En kun je dat niet aan zien komen?
Zo erg als in het metropooltje Rotterdam (ik ben in New York geweest, dus Rotterdam is een metropooltje) zal het in onze gezellige evenementengemeente niet zijn, maar ook hier zie ik weleens mensen waarmee ik medelijden krijg. Mensen die er zo verlegen en zo eenzaam uitzien, alsof ze de gemene wereld niet aankunnen. Misschien verbeeld ik me dat voor een deel, maar misschien zit er ook wel wat in, in wat ik zeg (dat zeggen er af en toe wel meer).
Van die gebukte mensen die eigenlijk te zacht en te lief en te zwak zijn voor deze wereld, zoals Vincent van Gogh vroeger. Deze wereld vol geblablabla, vol lelijke roeptoeters, van pro- en anti-zwartepieters en nog veel meer en vooral veel minder.
En dan vooral mensen die de pijn niet kunnen verzachten met alcohol, want dat lusten ze niet. En dat in onze alcoholisch hoog scorende evenementengemeente. Dus ze kunnen hun eenzaamheid ook niet goed maskeren met gezelligheid, zoals Beernd te Brinke of Gradus Hannink. Of Jan-Willem of Frans.
Van die mensen die ook niet worden bereikt door allerlei mooie initiatieven die ook in Oost Gelre ontplooid worden, vaak gedragen door vrijwilligers.
Zijn daar geen coaches of trainers of adviseurs voor? Er zijn er zoveel. En tuurlijk, het grootste deel van de coaches enzo is onvoorstelbaar overbodig, maar hier zouden we wel wat echte coaches, trainers, adviseurs, mensenmakelaars - of hoe ze zich ook willen noemen - kunnen gebruiken. Voor - desnoods gesubsidieerde - tweezaamheid.