Eenzaamheid in Oost Gelre
Onlangs ben ik geschrokken van het gegeven dat 33% van de volwassenen en ouderen in deze gemeente zich eenzaam voelt. Een en ander is één van de vele uitkomsten van een in het najaar van 2017 in Oost Gelre gehouden enquête maatschappelijke participatie Wmo (Wet maatschappelijke ondersteuning). Ons gemeentebestuur wil onder andere weten of en op welke manier haar inwoners meedoen in de samenleving. Nu moet ik het percentage van 33% wel nader toelichten, want daarvan schijnt 28% zich matig eenzaam te voelen, 3% ernstig en 2% zeer ernstig. Maar dan nog.
Eenzaamheid is vanzelfsprekend een verschijnsel dat in Nederland veel voor komt. Landelijk zijn de cijfers zelfs schokkend. Wanneer ik bijvoorbeeld eind vorig jaar nog lees dat maar liefst 500 duizend ouderen geen Kerst en Oud & Nieuw vieren en dat er in dit land circa 15 duizend ouderen in een zorginstelling wonen, die nooit bezoek krijgen, dan zegt dat genoeg. Maar misschien is het kortzichtig gedacht en uitgesproken van mij, maar de percentages in deze gemeente verontrusten mij wel. Dit laatste met name omdat ons gemeentebestuur deze tegenvallende conclusie niet heeft getrokken naar aanleiding van een steekproef. In het kader van het onderzoek naar de totale maatschappelijke participatie hebben maar liefst 4 duizend burgers in Oost Gelre een vragenlijst toegestuurd gekregen.
Vanzelfsprekend werd die lijst niet alleen toegestuurd met het oog op het aspect eenzaamheid. De gemeenten in dit land zijn inmiddels al weer vier jaar de uitvoerder van de Wmo, hetgeen voor het gemeentebestuur van Oost Gelre een moment is om de balans op te maken. Niet dat ik het zelf aan den lijve heb ondervonden, maar wel vanwege het feit dat ik namens deze krant als volger van de gemeentelijke activiteiten op dit terrein op de hoogte ben, moet ik zeggen dat er in deze gemeente in het kader van de Wmo veel geïnvesteerd is en nog steeds wordt en dat ten behoeve van alle leeftijdscategorieën. Zo ben ik het eens met verantwoordelijk wethouder Jos Hoenderboom dat er hier veel aandacht uitgaat naar bijvoorbeeld inloopvoorzieningen in zowel de grote als de kleine kernen. Denk daarbij met name aan het positieve effect dat de instelling van zogenoemde stads- en dorpskamers heeft opgeleverd. Al met al zijn tal van negatieve trends omgezet in positieve trends.
Maar ondanks deze positieve geluiden kom ik toch weer terug op de geconstateerde eenzaamheid binnen de gemeenschap Oost Gelre, tevens uw en mijn gemeenschap. Ik weet het, er zijn helaas voldoende factoren die bijdragen aan eenzaamheid. Bijvoorbeeld het gebrek aan sociale vaardigheden. Wanneer iemand verlegen is of over weinig of geen zelfvertrouwen beschikt, is het lastig om contacten te onderhouden. Ook levensgebeurtenissen kunnen eenzaamheid aanjagen, zoals verweduwd raken of verhuizen. Daarnaast kunnen vanzelfsprekend ook aspecten als ziekte en ouderdomsklachten eenzaamheid bevorderen. Maar alles op de bekende hoop gooiende, is eenzaamheid op de eerste plaats een puur persoonlijke ervaring. En daarom is het oplossen van eenzaamheid geen sinecure. Natuurlijk kan ik nu gemakkelijk roepen en vervolgens hier opschrijven dat mensen die zich eenzaam voelen, dit kunnen oplossen door meer voor de sociale gemeenschap te gaan doen. Dit omdat onderzoeken zouden hebben uitgewezen dat bijvoorbeeld vrijwilligerswerk goed zou werken tegen gevoelens van eenzaamheid, waarbij de keuze hiervoor ook nog eens goed is voor het zelfvertrouwen van de eenzame mens.
Ondanks dat het al met al geen gemakkelijke opdracht is, mag het gegeven dat het eind 2017 uitgevoerde onderzoek heeft uitgewezen dat 88% van de ondervraagden aangeeft volledig of grotendeels het gevoel te hebben mee te tellen binnen de gemeenschap Oost Gelre, worden gezien als een opsteker om in deze gemeente misschien toch concrete oplossingen te kunnen creëren. Alle betrokkenen wens ik daarbij veel succes!
Reacties/tips: delibero@achterhoeknieuws.nl