Passion Achterhoek overtreft zichzelf
LICHTENVOORDE - Vlak voor aanvang erkent Hans Hinkamp dat de lat dit jaar hoog is gelegd. Hij heeft niets te veel gezegd, maar na afloop kan gesteld worden dat eenieder die meewerkte, en de productie in zijn geheel, er ruimschoots overheen is gegaan. Passion Achterhoek is maandagavond in een bomvolle Hamalandhal een adembenemend schouwspel dat boeit tot de laatste seconde.
Door Henri Walterbos
Zo breekbaar en mooi, zo teer en sterk
Passion Achterhoek 2019 is het leven vieren. Ontroering, een lach, levenslessen, in een prachtig verhaal met prachtige teksten en in al zijn eenvoud zeer fraaie oneliners van de hand van Hans Hinkamp. Ook nog eens formidabel gebracht door 'spelers' die geen rol vertolken, maar hun personage echt zijn. Je wordt als publiek volledig meegezogen in het verhaal, ook al ken je de afloop. Passion Achterhoek is zo het authentieke verhaal, maar tevens zo 2019. Bijzonder knap bedacht, uitgevoerd en geregisseerd, in al zijn facetten. Is The Passion op tv inmiddels enkel 'een productie', 'glad'. Passion Achterhoek is puur en echt. Het voelt, het raakt. Met enkel Achterhoeks talent.
Licht
De opening staat direct als een huis. Na het intro 'Conquest of paradise' door Gaudio en Stadskoor Bredevoort, dat een mooie toevoeging aan het geheel is, is het Laura van Kaam die met haar gitaar om op Maria Magdalena af loopt die treurig voor zich uit kijkt, stil op een bankje gezeten. "Toen ik me net zo voelde als jij, schreef ik een liedje." Wat een binnenkomer! De toon is gezet! Die komt binnen, uit haar mond. Even slikken. Met haar voorgeschiedenis van depressies en treurnis, wat een kracht! Zo breekbaar, zo mooi, zo teer, zo sterk. Dan vertolkt ze het bewuste liedje; 'I can't see the light'. Gelukkig ziet ze het licht weer, zoals de gehele voorstelling mensen licht geeft, blij maakt. Bij ieder nummer dat ze vertolkt kippenvel.
Lees verder op pagina 3.
