Johan en Riet maken bewoners Patronaatshof blij met muziek
LICHTENVOORDE/AALTEN - Het muzikale duo Johan te Molder en Riet Oosterholt brengen elke maand een muzikaal bezoek aan woonzorgcentrum Careaz Patronaatshof. Met hun 'Steirische' harmonica's, beter bekend als trekharmonica, nemen ze de dementerende bewoners mee terug in de tijd van bekende liedjes. "Blije gezichten en de energie naar boven halen bij de mensen, dat is waarvoor we het doen. Ook al tikt iemand alleen maar met zijn vinger de maat mee, dat is al genoeg om te zien dat diegene aan het genieten is. Dan is ons doel bereikt," vertelt Johan.
Door Dinès Quist
Een stukje herinnering
Elke tweede vrijdag van de maand bezoeken Johan en Riet de drie woonkamers van de Patronaatshof. Met hun harmonica's spelen ze liedjes uit de oude doos, om zo een stukje herinnering bij de dementerende bewoners naar boven te halen. Elke keer weer met succes. "Het is zo mooi om de mensen te zien genieten, dan genieten wij ook," vertelt Riet. Johan en Riet spelen al ruim 25 jaar samen in de harmonicagroep 'Onder de Linde' in Aalten.
Gewoon genieten vanuit je vertrouwde stoel
In 2011 introduceerde Johan samen met zijn broer de harmonicamuziek op de Patronaatshof. "Onze nicht werkte daar en we werden gevraagd om muziek te komen maken voor alle bewoners tijdens de oliebollenparty, rond oud en nieuw. Leuk bedacht, maar de groep bleek te groot. Het personeel besloot dat het beter was in de afzonderlijke woonkamers te spelen." De eerste try-out bleek een succes en smaakte naar meer. Vanaf dat moment werd het muzikale moment een maandelijks middagvullend programma. Riet werd wel warm van het idee om met haar harmonica elke maand een bijdrage te leveren aan het welzijn van dementerende ouderen. Zij nam het stokje over van Johan's broer en sindsdien zijn Riet en Johan een graag gezien duo in de huiskamers van de Patronaatshof. "De mensen blijven in hun vertrouwde omgeving en kunnen in hun eigen stoel zitten, dat bevordert een ontspannen sfeer. Vaak komen de partners van de bewoners op bezoek en maken we er samen een gezellige boel van."
Dansje met het personeel
Op een koude vrijdagmiddag in maart zitten de bewoners achter hun drankje in afwachting van wat er gebeuren gaat. Hoewel de aanloop naar het muzikale moment door sommige bewoners schoorvoetend wordt benaderd, blijven de meesten van hen zitten.
'Fantastisch om te zien hoe de mensen van onze muziek weer tot leven komen'
Lang niet iedereen zegt zin te hebben in verstoring van de rust. Eén van de bezoekers geeft aan, niet te houden van muziek, verlaat zijn kopje koffie en gaat weg. Als Johan en Riet hun plaats innemen kijkt menigeen vanuit zijn ooghoeken naar wat er gebeuren gaat. De muzikanten zetten hun eerste nummer 'Daar bij die molen, die mooie molen…' in en al snel neuriet een enkeling mee. Bij het tweede nummer is de interesse gewekt en zonder uitzondering zingt, neuriet of klapt de hele meute mee. Zelfs de bewoner die zijn kopje koffie verliet, is teruggekomen en klap om het hardst. Ondanks dat er niemand jarig is wordt 'Lang zal ze leven' ingezet en valt iemand bijna van zijn stoel door de slappe lach. Het feestje vervolgt met 'Daar moet op gedronken worden' waarbij iedereen proost met zijn appelsap of jus d'orange. Bij het laatste lied maakt de bewoner die zijn koffie verliet, zelfs een dansje met het personeel. Na een half uurtje klinkt het slotlied en wil één van de toehoorders weten of ze morgen weer komen.
Enorm repertoire
Tevreden pakken Johan en Riet hun veelvuldig gebruikte harmonica's in. Riet vertelt, "Negenentwintig jaar geleden ben ik begonnen met het spelen van de harmonica. In mijn jeugd speelde ik mondorgel en kwam ik als kind regelmatig bij mijn oom in zijn schoenmakersatelier. Daar speelde hij dan op zijn harmonica voor mij, dat vond ik zo mooi dat ik dat ook wilde. Toen ik genoeg geld had gespaard heb ik er één gekocht en leerde mezelf het instrument te bespelen. Het is geen eenvoudig instrument, je moet eigenwijs zijn om het te leren." Inmiddels heeft de 81-jarige Riet een enorm repertoire en vliegen haar vingers over de knoppen alsof ze 20 is. Johan heeft een al bijna even zo lange liefde voor de harmonica. Een auto-ongeluk op 19-jarige leeftijd liet zo'n 50 jaar geleden een fysieke beperking achter. "Sporten ging niet meer, maar gelukkig ben ik heel cultureel ingesteld," vertelt de optimist. "Toneel en muziek geven mijn leven kleur, daar kan ik enorm van genieten. En ik vind het fantastisch dat ik anderen daarvan mee kan laten genieten, zeker de doelgroep in de Patronaatshof, die mentaal en fysiek beperkt is. Laatst speelden we tijdens de instuif in de grote zaal van de Antoniushove, met zes harmonica-muzikanten van onze Onder de Linde-groep. Het was fantastisch om te zien hoe mensen weer tot leven komen op onze muziek, daar krijgen wij dan weer energie van."
Het duo Johan en Riet, hoopt nog lang samen mensen te kunnen vermaken met hun geliefde harmonicamuziek.