Tafeltennisvereniging Litac viert dit jaar zijn 70ste verjaardag
Hoe Litac in 70 jaar groeide en bloeide
Een bevlogen Amsterdammer, de heer Steenmans en een bericht in de Elna leidden op 10 juni 1949 tot de opkomst van 13 dames en 12 heren in de achterzaal van Gleis, het huidige 'De Koppelpaarden'. Zij vormden de eerste leden van Longa Tafeltennis. 'Natuurlijk' Longa. Aansluiten bij de sportcentrale, al was dat op één nadrukkelijke voorwaarde: pater Goes, de geestelijk adviseur, mocht 'aan ons niet meer werk hebben dan aan een der andere onderafdelingen'. En toen ruim een jaar later mejuffrouw Annie Wekking zich met de jeugd ging bezig houden kwam er een gemeentelijke verordening waarin onder andere de verplichte kleding voor meisjes werd beschreven. Alles geheel conform de geest van die tijd!
Van zieltogend naar ledenstop
Een actieve club was geboren die in 1960 de sportcentrale de rug toekeerde. Er was geen meerwaarde, alleen maar betutteling. Litac werd de nieuwe naam. Maar het ledental bleef onstabiel. Zo telde de ledenlijst in 1965 twintig leden waarvan er in 1969 nog maar vier over waren. Bovendien kampte Litac met een flinke huurachterstand, een absoluut dieptepunt voor de club. Namens de NTTB ging Wil Heinst poolshoogte nemen en binnen de kortste keren nam hij niet alleen zelf het batje weer ter hand, ook de overgebleven leden kregen allen een taak. Wekelijks een bericht in de Elna en met in 1970 met vier mensen naar de trainerscursus. Toen bleek hoe gewild tafeltennis was; vanwege het snel groeiende ledental werd in 1973 verhuisd naar de sporthal waar op twaalf tafels werd gespeeld. In 1975 namen zelfs vijftien jeugdteams deel aan de competitie. De Gelderlander meldde, dat Litac 'als een feniks uit haar eigen as is verrezen'. Er dreigde zelfs een ledenstop voor jeugdleden.
Hoe populair de sport was bleek ook op die zondagmiddag in 1973 toen er een instuif werd gehouden en de temperatuur van bijna 30 graden niet bepaald uitnodigde om te gaan tafeltennissen. Er werd gevreesd 'er komt geen hond'. Die kwam er ook niet, maar wel meer dan honderd belangstellenden. Litac groeide in alle opzichten: ook kwalitatief. Met als meest opvallende lid Mirjam Kloppenburg, die spoedig elders ging spelen en zelfs de Europese top haalde.
Zwerftocht naar eigen clubgebouw
Litac barstte intussen uit haar voegen en toen op de zaterdagmiddag de hal moest worden verlaten werd er maar liefst op drie plaatsen gespeeld: Hamelandhal ( vrijdagavond), houten gymzaal en Vormingscentrum. Alle successen en hoogtepunten waaronder de ontmoeting tussen Mirjam en Bettine Vriesekoop in 1984, ten spijt werd het accommodatieprobleem steeds nijpender. De grote zwerftocht, die al met al bijna vijftien jaar zou duren, was begonnen. Alle mogelijke gebouwen die enigszins acceptabel waren werden bezocht. Vaak waren ze er dichtbij, zo ook bij een geplande grote ingreep in de Hamelandhal, een plan dat op het laatste moment afgeketst werd. En toen kwam plotseling dat telefoontje vanuit de gemeente: het gebouw van de scouting -totaal verscholen in het groen achter de smederij van Te Vaarwerk en het toenmalige kringloopgebouw- staat leeg. Van meet af aan was de vereniging enthousiast, al kregen ze te maken met de nodige voetangels en klemmen. Maar het groene licht kwam uiteindelijk.
Tijd voor een feestje
De voorbereidingen konden beginnen, waaronder het slopen van bruikbare spanten uit de statige ambtswoning van de burgemeester. 25 jaar geleden vond de opening plaats van de Zandschoppe. En Litac bestaat op 10 juni 70 jaar. Redenen genoeg om uitgebreid feest te vieren.
Volgende week meer over de geplande activiteiten.