Streken
Ik was de laatste tijd vaak in het SKB, dat eigenlijk sinds 2013 het SPB zou moeten heten natuurlijk.
Niet als patiënt maar als patiëntbegeleider, zeg maar.
Ik heb daardoor wel het kantinekaartje vol gekregen met stempels, en dan krijg een kopje koffie of thee gratis. Logisch dat de gezondheidszorg zo duur is in Nederland.
Zo'n streekinstelling die erop gericht is mensen gezond te maken en de dood zo lang mogelijk uit te stellen, heeft toch wel wat.
Ik kan wel behoorlijk onder de indruk raken van de deskundigheid en dan vooral de echt urgente deskundigheid van de medewerkers. Van zorghulp tot en met specialist.
En de ouderwetse aanspreekhiërarchie, ach, niet alles hoeft te veranderen. Je zegt dokter achternaam en bij de rest gewoon voornaam, of soms mijnheer of mevrouw achternaam.
Maar daar in zo'n ziekenhuis kunnen ze tenminste wat.
Vergelijk wat die mensen die daar werken betekenen voor andere mensen eens met al die coaches, adviseurs, managers en stukjesschrijvers die je op andere plekken tegenkomt.
Ook in de gezondheidszorg kan het natuurlijk nog wel efficiënter en beter, maar ik durf te schatten dat 99% van de werkers in die sector 99% van de tijd zinvol werk doet. En die overige 1% op zijn minst 87% van de tijd.
Van alle mensen die zich coach noemen, stelt driekwart weinig voor (wel als mens, maar niet als coach), en de overige kwart wat meer. Dat zijn toch andere cijfers. Ik heb dat nog niet onderzocht trouwens, maar tot die tijd is dat zo.
Wat ik wel in het veld heb onderzocht, want ik heb op en met verschillende plekken gewerkt: van alle advieswerk is hooguit 30% effectief en zinvol. Adviesbureaus lachen zich vaak dood met bespottelijke tarieven voor slecht geschreven open deuren.
Maar goed, columnisten komen ook gemiddeld niet verder dan een procent of 60 zinvolheid misschien. Is dat niet net een voldoendetje?
Dank god voor de dokters en de zusters, zoals ze in de streekromans heetten.
Je zou natuurlijk kunnen zeggen: wat is zinvol? Dat is op zich wellicht een interessant onderwerp om met verschillende uitdrukkingsvaardige mensen vanuit verschillende invalshoeken eens open en opbouwend wederzijds kritisch over van gedachten te wisselen in een neutrale doch stimulerende omgeving waarbij ook de premisses die mensen bewust of onbewust hanteren eens kritisch worden ontleed. Dat is een zin vol en wie weet iets voor een andere keer.
Soms kun je het beste niks zeggen. Ik ontdekte zo dat er ook een stiltecentrum was in het SKB. Met bijbels, korans enzo, maar goed, daar hoef je niet in te lezen.
Dat is vrijwillig, net als dit.