Er lopen ongekend goede correspon-denten rond
De opdracht van de redactie was duidelijk: maak een mooi en inspirerend verhaal van die man want hij heeft wat te melden, hij kan fantastisch vertellen en zelfs voor een eenvoudige correspondent is het dan toch niet zo moeilijk om daar een draaglijk verhaal van te maken. Toch?
Met die heldere boodschap werd ik op pad gestuurd; ik probeerde contact op te nemen met de man die blijkbaar een druk leven had want hij was niet te bereiken. Zeker op de vlucht voor allerlei andere ijverige verslaggevers die net als ik ook op pad waren gestuurd door andere alerte redacties. Maar misschien wilde de man helemaal geen verhaal in de krant.
Toch trof ik hem op een avond thuis aan; druk baasje. Ja, een verslag dat zou hij wel willen. Of het over twee dagen 's avonds om zeven uur bij hem thuis schikte? Mij 'schikte' alles. Kat in het bakkie dacht ik. Eindelijk eens een echte meevaller. Ik zou eindelijk eens kunnen voldoen aan de hoge verwachtingen van de redactie.
Klokke zeven stond ik op de stoep bij de man, geen fout maken natuurlijk. Ik had beet! Kijk zei hij, ik heb alles voor je opgeschreven. Ik dacht ik maak er zelf wel een verhaal van, want ik weet ik immers zelf het beste wat er precies van mij in de krant moet.
Hij had het ook al voor mij uitgetikt, het was taalkundig gecontroleerd en bekeken en er waren wat foto's bijgevoegd. Ja, ik maak het je gemakkelijk. Daar kun je mee op de redactie komen zei hij lachend en vervolgens moest-ie weg. Druk hè. Ik heb het verhaal doorgegeven en ik kreeg als reactie dat ik er deze keer echt wat van had gemaakt.
Het is mijn mooiste verhaal tot nu toe geworden.