Wakker liggen van hoog bezoek
Welk artikel is mij het meest bijgebleven van 2019? Dat is een gewetensvraag, want ik vind elk verhaal dat ik schrijf leuk. En dat meen ik. Toch heeft een een verslag wel een speciaal plekje in mijn hart. Ik heb er zelfs een paar nachten wakker van gelegen.
In april kreeg ik de opdracht om een artikelenreeks rond het 200-jarig bestaan van beltkorenmolen Hermien in Harreveld te schrijven. De verjaardag van de molen werd gevierd met het openluchtspel 'Alleen de wind weet…' Heel leuk, want ik interviewde acteurs, decorbouwers en de schrijver en regisseuse van het stuk dat ik in mijn veel te dunne Elna-jasje op een ijskoude avond vol wind bibberend bekeken heb. Hieruit vloeide voort dat ik op 17 mei verslag mocht doen van het bezoek van Prinses Beatrix aan Hermien. De prinses vereerde haar als beschermvrouwe van de molen met een verjaardagsbezoek.
Op gepaste afstand volgen
Spannend vond ik het allemaal wel, zeker omdat ik tot de dag ervoor nog niet had gehoord of ik door de AIVD was goedgekeurd. Ik haalde mij in het hoofd dat ze mijn lieftallige verschijning als gevaar voor het koningshuis zagen. Waarom wist ik ook niet, want ik doe geen vlieg kwaad. (Wel een mug). Maar soms spookt het in je hoofd. Gelukkig bleek alles te berusten op een misverstand; de mail met toezegging was in de spam van de redactie terechtgekomen.
Zo kwam het dat ik Prinses Beatrix op gepaste afstand mocht volgen tijdens haar rondleiding bij de jarige molen en tussen de paparazzi met dikke camera's foto's schoot met mijn schamele mobieltje. Die ervaring delen niet veel mensen! Ik denk zelfs niemand. Uiteraard was mijn verslag om door een ringetje te halen. Misschien krijg ik er ooit wel een lintje voor!
