Henri Walterbos, correspondent. Foto: eigen foto
Henri Walterbos, correspondent. Foto: eigen foto Foto:

Ineens nam het gesprek een totaal andere wending

Als mij gevraagd wordt een stukje te schrijven over een verhaal/interview dat me het meest is bijgebleven afgelopen jaar, dan komt toch als eerste het verhaal van Alan Gascoigne naar boven, waarin hij vertelt getroffen te zijn door de ziekte van Parkinson. Hij ontroerde me er mee. Vooral de manier waarop hij het vertelde én omdat hij het mij naar buiten wilde laten brengen omdat hij mij vertrouwde. Dat vond ik nogal wat.

Ik word door zijn maatje Paul van Druten gevraagd weer een keer in Paul's Kitchen te komen omdat Alan wilde vertellen over zijn medewerking aan de solo-cd van Bennie Jolink. Had ik al eens iets over geschreven, maar nieuwe verhalen uit zijn mond, altijd leuk. Als hij aan het vertellen is, neemt het gesprek ineens een totaal andere wending als ik hem vraag waarom hij zelf niets meer doet, met zoveel moois wat hij nog heeft liggen. "I'm coming to that." Dan een zucht. "Een jaar of zes geleden werd bij mij de diagnose Parkinson gesteld. Toen ik in oktober 2013 met pensioen ging, voelde ik me al een jaar lang moe en merkte ik dat ik moeilijker bewoog. Sloom, zwaar voelen, niet veel kracht en mijn hand trilde iets. Naar de dokter gegaan en werd er een brainscan gemaakt. Its's pretty good nog," vertelt hij als hij zijn handen uitsteekt om te laten zien dat het trillen nog meevalt. "Ik dacht wel direct 'Fuck'. Daar word je niet vrolijk van, maar ja, je doet er niets aan. Ook de doctoren kunnen dat niet. Ik dacht 'ik ben 64 en je wordt een dagje ouder en heb ik er al zat naar het kerkhof gebracht,' maar ik wilde er zelf nog wel iets van maken. Ik startte met medicijnen, dat helpt een beetje, maar de doctoren konden niet voorspellen hoe het zou gaan. Er zijn geen twee mensen hetzelfde met Parkinson." Muziek maken gaat nog wel, aan projecten meewerken ook, maar optreden en een eigen band niet meer." Zijn levensvreugde is er nog volop, evenals zijn humor. "Misschien moet ik een band oprichten met allemaal mensen met Parkinson, en spelen we nummers als 'Whole lot of shaking' en 'Shake your moneymaker'. " Wat heb ik mooi werk!

Afbeelding