1988-1990: Longa'59 in de Europa Cup
In het 60-jarig bestaan van Longa'59 kwam het eerste damesteam over een periode van 20 jaar regelmatig uit in diverse Europa Cup-toernooien. In totaal hadden de Lichtenvoordse volleybaldames 61 keer de taak om de Nederlandse eer internationaal hoog te houden. In alle uithoeken van ons continent en zelfs in Azië waren de Longa-dames te bewonderen.
Het internationale avontuur van Longa'59 begon in het seizoen 1988-1989. Onder leiding van de kersverse oefenmeester René Striekwold uit Doetinchem wachtte het Oostenrijkse Wüstenrot Salzburg in eerste ronde van de Europa Cup II. De Gelderlander bracht er zelfs een extra bijlage voor uit: 'Longa in de Europa Cup!' Tijdens de eerste wedstrijd thuis in de Hamalandhal speelde er een boerenkapel op de tribunes, iets wat de tegenstander flink irriteerde. Mede hierdoor werden de Oostenrijkers in 48 minuten met een 3-0 nederlaag terug naar Salzburg gestuurd. Dankzij deze goede uitslag was het winnen van één set in de uitwedstrijd al voldoende voor het behalen de volgende ronde. In Salzburg bleek de hal maar voor een derde gevuld. Longa'59 wist de eerste set te winnen en de meegereisde supporters uit Lichtenvoorde begonnen al met het zingen uit volle borst: "Wij gaan naar Istanboel, wij gaan naar Istanboel…!"
In de tweede ronde moest er afgerekend worden van een tegenstander van formaat. De Turkse beker kampioen Galatasaray dat vijf keer in de week twee uur trainde was de volgende horde die door de Longa dames genomen moest worden. Dat het een zware kluif zou worden bleek ook in de eerste wedstrijd die in een hal aan de Bosporus in Istanboel gespeeld werd. Onder toeziend oog van een kleine 1500 supporters (voornamelijk mannen) wist Longa verrassend de eerste set te winnen. Ondanks dit kleine succesje hadden de Longa dames weinig in te brengen. De Turkse speelsters bleken in het verloop van de wedstrijd totaal geen moeite te hebben om de ballen langs de gemiddeld tien centimeter langere Longa speelsters te slaan, er werd met 3-1 verloren.
De thuiswedstrijd van een week later zou een lastige karwei worden. Ondanks de grote achterstand had trainer Striekwold de deur naar de derde ronde nog niet dicht gedaan: "Als we in Lichtenvoorde de zaak op de kop kunnen zetten, met muziek en veel publiek, dan hebben we nog een kans." En dat het een gekkenhuis zou worden is gebleken. De kaartjes vlogen als warme broodjes over de toonbank. Maar liefst 1700 toeschouwers waaronder 400 Turken die zich uit heel het land kwamen, hadden zich verzekerd van een plek op de tribune. Gewapend met toeters, vlaggen en trommels lieten zij de Hamalandhal kolken, dat terwijl de kleine kinderen achter de banken lagen te slapen. Zodra het Hollandse dweilorkest de eerste meedeiner inzette volgde er meteen een oorverdovende reactie van de Turkse supporters. Onophoudelijk werden kreten als 'Rira Zin Bom Bom' wat de Turkse variant van 'Olé, Olé' is van de tribunes gezongen. Ook nu wisten de Turkse speelsters Longa te verslaan met 1-3. Hiermee kwam het Europese avontuur van dat seizoen voor Longa ten einde.
Gedurende datzelfde jaar wist Longa'59 zich in de competitie te plaatsen voor de Europa Cup III. In de eerste ronde werd het Hongaarse Alba Volan verslagen en in de tweede ronde werd er tegen Genève gespeeld. In Zwitserland was de hal voornamelijk gevuld met Longa aanhangers in witte T-shirts met als opschrift: LONGA GOES TO GORBATSJOV. De winnaar van dit duel zou het namelijk vervolgens op moeten nemen tegen Orbita Zaporozhye, gelegen bij de Zwarte Zee in de toenmalige Sovjet-Unie. Er werd gewonnen in Zwitserland en eerst wachtte er eerst een thuiswedstrijd tegen de oostblokkers. In Lichtenvoorde wonnen de gasten afgetekend met 0-3. De week erop reisden de Longa dames via Wenen naar Moskou. Daar aangekomen bleek de koffer van speelster Marian Hagen er niet meer te zijn. Gelukkig had iedereen de volleybalschoenen en het broekje in de handbagage gedaan en kon er gewoon doorgereisd worden. Na een lange reis in een nachttrein richting de Zwarte Zee werd er gespeeld in een flink verouderde zaal waarvan parketdelen deels los lagen. Binnen drie kwartier werd er wederom verloren met 3-0. Dat betekende het einde van een bijzondere tour door Europa met vele mooie verhalen en herinneringen. De koffer van Marian kwam uiteindelijk anderhalve maand na thuiskomst pas weer terug in Lichtenvoorde.
