'De vijfde mei is de belangrijkste feestdag van Nederland!'
Theo Leemreize
Door Theo Huijskes
LICHTENVOORDE - Ten tijde dat in Nederland en dicht bij huis in Lichtenvoorde een start werd gemaakt met de voorbereidingen voor de activiteiten op 4 en 5 mei 2020, was er nog geen sprake van de coronacrisis. Zeker omdat het juist deze keer de 75-jarige herdenking van de bevrijding van Nederland betreft, worden alle hierbij direct en indirect betrokkenen hard getroffen door de aangescherpte maatregelen om verspreiding van het coronavirus te voorkomen. Mede daarom in deze rubriek aandacht voor Theo Leemreize, inwoner van Lichtenvoorde en deel uitmakende van de Stichting 4 en 5 mei Lichtenvoorde.
Ik ben door mijn ouders op het spoor gezet
Theo Leemreize (63), vanaf 2016 secretaris van het Lichtenvoordse comité, in 2019 omgezet in een stichtingsvorm, geeft aan dat hij bijna zijn gehele leven iets heeft met 4 en 5 mei. "Ik weet niet of het komt omdat mijn vader (Hendrik oftewel 'Pietje' Leemreize, ThH) verzetsstrijder was tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar de gehele gang van zaken rond de beide dagen in mei houdt mij jaar in, jaar uit helemaal bezig. Vanzelfsprekend ben ik als enig kind binnen ons gezin op het spoor gezet door mijn ouders, die steevast ieder jaar van de partij waren bij de Dodenherdenking. Maar in alle eerlijkheid moet ik wel bekennen dat de vijfde mei mij meer aan het hart gaat dan de vierde mei. In dat verband hoef ik alleen nog maar te verwijzen naar de door de Amerikaanse president Franklin D. Roosevelt in 1941 geïntroduceerde vier vrijheden, te weten vrijheid van meningsuiting, godsdienstvrijheid, vrijwaring van gebrek en vrijwaring van vrees. De Four Freedoms Award, één van de prijzen voor verdedigers van mensenrechten, is ernaar vernoemd. Daarmee is ook de basis gelegd voor het beschermen en verbeteren van de mensenrechten met maar één doel: de gruwelijkheden uit de Tweede Wereldoorlog moesten in de toekomst worden voorkomen."
Bevrijdingsfeest in een andere vorm
Ondanks dat hij als geen ander beseft dat de gezondheid van eenieder de hoogste prioriteit heeft, is Leemreize teleurgesteld dat het tot in de puntjes voorbereide, tevens groots opgezette 75-jarige bevrijdingsfeest geen doorgang kan vinden. "In eendrachtige samenwerking met niet alleen enthousiaste inwoners uit Lichtenvoorde, maar ook uit de overige kernen van Oost Gelre, inclusief Groenlo en dat vertegenwoordigende alle denkbare disciplines, hebben wij een onwijs prachtig programma in elkaar gezet. Daarom bijzonder spijtig, maar heel begrijpelijk dat wij ons op 4 mei moeten beperken tot een, overigens bijzonder indrukwekkende videofilm over de Tweede Wereldoorlog. Die via internet met medewerking van de weekbladen Elna en Groenlose Gids kan worden bekeken."
Zonder haar krijgen 4 en 5 mei een andere lading
Theo Leemreize staart met vochtige ogen voor zich uit. Het feit dat het de eerste 4 en 5 mei worden waarbij vrouwlief Hannie niet meer aanwezig is, doen zijn enthousiasme dimmen. "Na een slopende ziekte is zij op 19 juni 2019 overleden. Ik mis haar iedere dag. Zonder haar krijgt 4 en mei 5 mei een bijzondere, noem het extra lading. Hannie (Sonderen, ThH) komt uit een gezin in Vragender met zes dochters. Mijn schoonvader riep altijd dat hij met zeven vrouwen samenwoonde. Met Hannie ben ik in 1981 getrouwd. Inclusief een driejarige periode van samenwoning hebben wij het ruim veertig jaar erg goed met elkaar gehad. Als heel bijzonder heb ik het ervaren dat wij in de laatste periode voor het overlijden nog een wens voor haar in vervulling hebben kunnen laten gaan. Namelijk het bezoeken van de Keukenhof en dat samen met haar zussen en mij. Ondanks de veel te jonge leeftijd van 61, waarop zij in mijn bijzijn is gestorven, kijk ik terug op een prachtig leven met haar. En die bagage neem ik nu mee om op iedere dag iets van het leven te maken."
Theo Leemreize, in het verleden voornamelijk werkzaam als intern opleider en schooladviseur bij onder andere Scholengemeenschap Marianum in Lichtenvoorde, probeert heden ten dage het motto 'Vier het leven!' ook hoog te houden als vrijwilliger van de voetbalclub Longa '30. "Ondanks destijds mijn tijdelijke uitstapje naar Groenlo als woonplaats, is Longa '30 altijd mijn club gebleven. Ik heb er gevoetbald en kan mij er nu helemaal uitleven door lid te zijn van het jeugdbestuur en als coördinator van de A- en B-jeugd. Je blijft op die manier niet alleen bezig onder de mensen, maar daarbij met name onder de jongeren. Hopelijk helpt mij dat om jong te blijven!"