Boeiend
verhalenverteller Henny Bennink: 'Een boek is nooit compleet'
OOST GELRE - Hij wordt nog steeds geraadpleegd als het gaat om prangende vragen van nazaten van mensen, om een historisch verhaal of beeld compleet te krijgen. De geboren en getogen Lichtenvoordenaar, maar in Eibergen woonachtige, Henny Bennink (82) is een autoriteit op het gebied van met name lokale en regionale geschiedenis die hem zeer interesseert, hier uitgebreid onderzoek naar deed en vastlegde in publicaties. Naast zijn redactionele activiteiten voor de Oudheidkundige Vereniging Lichtenvoorde schreef hij twee lijvige boekwerken, 'Bezetting en Verzet' I en II.
Door Henri Walterbos
Werd het tweede boekwerk geschreven als vervolg op het eerste boekwerk en in opdracht van de gemeente Lichtenvoorde, het eerste boekwerk is het gevolg van een uit de hand gelopen artikel over Willem en Dina Geurink. "Zij boden, ondanks vele angstige momenten, en een eigen gezin, in de Tweede Wereldoorlog plaats aan vele onderduikers. Toen ik in 2001 een artikel aan het schrijven was over Willem Geurink kwamen er meer mensen in beeld, zoals Hendrik Leemreize, oftewel Pietje Stofmeel, zoals zijn bijnaam was. Heb ik daar ook een artikel over geschreven omdat ik dat interessant vond. Ik kwam hoe langer hoe meer mensen tegen. Dat wil ik dan ook vastleggen. Dat doet recht aan die mensen waar het over gaat. Ze zeiden altijd dat het geen organisatie was die onderduikers onderdak bood, maar toen ik alles vastlegde bleek dat het toch wel degelijk een organisatie was, die heel secuur werkte, weinig contact had onderling. Ik heb het zo goed mogelijk proberen te beschrijven. Ik heb geen mens overgeslagen, maar een boek is nooit compleet", is Henny stellig. "Ik vraag me zelf ook wel eens bij andere boeken af waarom een bepaald stuk er niet in staat, maar ik begrijp dat ook wel weer. Dat kan gewoon niet."
Zorgvuldig
In het boek 'Bezetting en verzet' uit 2005 beschrijft Bennink uitgebreid het werk van het Lichtenvoordse verzet, in relatie en samenwerking met het verzet van de omringende gemeenten Aalten, Borculo, Eibergen, Groenlo, Ruurlo (Mariënvelde) en Wisch (Varsseveld). De verzetsactiviteiten die tot het moment dat Bennink er mee aan de slag ging nog nooit vastgelegd waren. Zijn informatie vergaarde hij door bezoeken aan het Rijksarchief in Den Haag, de provincie en de gemeentehuizen in Groenlo en Lichtenvoorde, en door het op te tekenen uit de monden van verzetsmensen of hun verwanten. Bennink gaat met zijn schrijfwerken zorgvuldig te werk. "Het is altijd vastleggen maar ook verifiëren en verbeteren als dat nodig is. Als je zo zorgvuldig en compleet mogelijk wilt vertellen dan moet je niet die ene persoon uitlichten, alle lof toezwaaien en de ander laten zitten, dus ik had me wel wat op de hals gehaald. Toen ik alles bij mekaar had kwam het boek er. Het is wel een aardig boek geworden", zegt Bennink bescheiden.
In de VUT
Het schrijven begon in de VUT, na jaren werkzaam te zijn geweest als maatschappelijk werker in Ziekenhuis Stadsmaten In Enschede, het latere Medisch Spectrum Twente. "Dan ga je je afvragen 'wat ga je doen?'. Toen ben ik met genealogie begonnen, heb ik de geschiedenis van de familie Bennink in kaart gebracht. Ik kwam ook in de Oudheidkundige Vereniging Lichtenvoorde terecht. Dat vond ik prachtig mooi. Geschiedenis interesseert mij. Vroeger werkte ik tijdens vakanties in Vragender bij een oud-oom en -tante. Rogge binden en dat soort zaken. Toen had je in Vragender Pater Reinders die in de oorlog in een Franciscanenklooster in Limburg had gezeten dat door de Duisters gevorderd was. Zodoende kwam hij in Vragender terecht. Mijn oud-tante had in dezelfde klas gezeten als Pater Reinders. Zij waren vaak aan het vertellen. Ik was dan een en al oor. Dat was geschiedenis. Pater Reinders begon altijd te vertellen na een kort stichtelijk woordje. Als dat dan afgelopen was dan ging hij naar het volgende huisbezoek en ging ik achter hem aan, hoorde ik het verhaal twee keer. Die man kon machtig mooi vertellen. Het was niet altijd geschiedkundig verantwoord, maar het waren prachtige verhalen. Pater Reinders schreef ook altijd stukken voor de Elna."
De interesse van Bennink en zijn vrouw, geboren Vragenderse, gaat verder dan de geschiedenis van Lichtenvoorde alleen. Op tafel ligt de laatste uitgave van Grols Verleden, over de oorlogsjaren in het vestingstadje. "Dat is een prachtig mooi werkje." Ondanks dat hij met zijn echtgenote in Eibergen woont blijft hij goed op de hoogte van het wel en wee in Oost Gelre, zijn geboortegrond. "We halen elke week de Elna en de Groenlose Gids in Groenlo."
Gedichten
Nog steeds vertrouwt hij zijn informatie en gedachten toe aan papier, zij het in zijn eigen tempo. "Tegenwoordig schrijf ik nog wel eens gedichten. Ik heb er al een stuk of zes." Indrukwekkende gedichten van een warme man met een mooie kijk op het leven, met een groot gevoel voor rechtvaardigheid. Hiernaast een gedicht dat hij afgelopen week nog schreef naar aanleiding van een gebeurtenis op 31 maart 1945, Bevrijdingsdag, in Lichtenvoorde.