Bij een veld vol bloemen
Het veld vol bloemen valt meteen op. Bloeiende planten vullen nog maar zelden een perceel. Alleen in het voorjaar zie je weilanden geel kleuren door de paardenbloem. Hier en daar is er zelfs nog nat grasland met veel pinksterbloemen te zien. In de zomer is het zeldzamer. Dan zie je bloeiende planten vooral in de randen, langs de bermen of sloten en soms in een akkerrand.
Deze bloemenweide is dan ook niet natuurlijk. Het is een dahliaveld langs de Meester Meinenweg in Kotten. Er staat een picknickbank bij, zodat ik even rustig naar al die verschillende kleuren van de bloemen kan kijken. Zo’n dahliaveld is hier niet zomaar aanwezig. Het heeft alles met het bloemencorso te maken, alleen is er dit jaar door de corona-crisis geen corso. Wat doe je dan met zo’n dahliaveld? Je maakt er een pluktuin van. Corso & Co heeft dat in Kotten gedaan.
Op het één hectare grote veld kan iedereen een eigen boeket samenstellen. Bij de picknickbanken staat een bakje met mesjes en kniptangetjes. Naast de bank staat een bus, waarin de plukker geld kan stoppen, want er wordt wel gehoopt op een bijdrage. Tot nu toe valt de opbrengst niet tegen, las ik elders. Het betekent dat er regelmatig mensen bloemen komen plukken. Terwijl ik er zit is, is er niemand. Dat zal toeval zijn.
Zelf pluk ik niets. Dahlia’s zijn niet mijn favoriete bloemen om op een vaas te zetten. Al blijven ze wel lang goed, vertelde een kenner me. Ik zie ze dan toch het liefst op een corsowagen. Daarom is het mooi dat er een bankje staat en ik even kan mijmeren over al die bloemencorso’s die ik in mijn leven heb gezien. Dankzij dit dahliaveld zie ik toch even een optocht voor me, met daarin de mooiste wagens uit al die jaren. Ik denk dan ook aan de tijd dat de wagens nog door de Wilhelminastraat reden en ik vanuit mijn slaapkamer het corso goed kon bekijken.
Niet alleen dahlia’s horen bij augustus. De struikheide bloeit eveneens. Winterswijk is niet de Veluwe met uitgestrekte paarse velden. Terwijl ik naar het bankje fietste zag ik in een enkele berm heide bloeien. Veldjes zijn er hier en daar zeker te vinden, maar de tijd van de grote heidevelden is al lang voorbij. Die zijn vanaf de tweede helft van de 19de eeuw ontgonnen. De laatste grote ontginningen vonden in de jaren 30 van de vorige eeuw plaats. Ook bij heide moet ik aan bloemencorso denken, want er is een tijd geweest dat corsowagens nog niet werden versierd met dahlia’s. Toen werd bloeiende heide geplukt, die toen nog overvloedig aanwezig was.
