Guus kom naor huus
Afgelopen week ontstond er, tussen alle coronanieuws door, commotie over de promotiecampagne om het wonen in de Achterhoek in het westen onder de aandacht te brengen. Ook de gemeente Oost Gelre heeft zich aangesloten bij het initiatief van de Achterhoek Board om nieuwkomers uit de randstad naar onze mooie woonplaats te lokken. Dit is volgens de burgemeester hoognodig om in de komende jaren de arbeidsproductiviteit op peil te houden. Haast is daarbij geboden want in tegenstelling tot de ons omringende plaatsen, kent Oost Gelre al voor het tweede jaar op rij krimp. Dat wil zeggen, er gaan meer mensen dood of vertrekken uit onze gemeente dan dat er geboren worden of hier naartoe verhuizen.
Nu heb ik niets tegen import-Achterhoekers, ik heb er zelfs enkele onder mijn vrienden en familieleden (kolde kante, dat dan wel weer). Ze brengen een stukje frivoliteit en nieuwe inzichten mee in hun bagage en dat kunnen we hier in het oosten des lands best goed gebruiken. Maar wat ik mij wel afvraag, welke randstedelingen onze burgemeester nu precies denkt aan te spreken met de promocampagne. Zijn dat de (bijna) gepensioneerden die zichzelf al rentenierend hun oude dag zien verslijten op zo'n romantisch boerderijtje? Of de hoog opgeleide kenniswerkers die hebben bewezen dat je je werk ook prima thuis kunt doen vanachter een laptopje?
Ik betwijfel of die import-Achterhoekers nu echt voor veel arbeidsproductiviteit gaan zorgen. Ze zullen er in ieder geval wel voor zorgen dat de gemeente de inkomsten aan ozb-belasting zal zien stijgen. De almaar oplopende huizenprijzen brengen zo flink wat geld in het laatje maar jagen aan de andere kant onze eigen jongeren de regio uit. Dat schiet dus per saldo niets op, zeker als je je bedenkt dat die westerse (pré)pensionados in de toekomst meer zorg nodig hebben en de vraag naar arbeidsproductiviteit in die sector dus alleen maar zal stijgen.
Ik stel voor dat we in de Keistad gewoon onze eigen campagne starten om de door studie geëmigreerde jongeren terug te halen naar Oost Gelre. Met de Pasen, Moederdag, Vaderdag, tijdens de Bloemencorso en kermisdagen, met de Kerst, allemaal momenten waarop uitgevlogen kroost traditioneel een bezoekje brengt aan het ouderlijk huis. Ik zou zeggen, neem ze mee naar Leo voor een patatje met de ouderwets lekkere Meijer-mayonaise. Wandel samen met de kleinkinderen langs de oude basisschool en zie hoe knus het hier voor de kroost nog is. Fiets een rondje langs de beek en haal herinneringen op aan het kikkervisjes vangen. En laat de Elna op de koffietafel liggen, een blad dat qua vormgeving met zijn tijd is meegegaan maar nog altijd een gevoel gemeenschapszin en ons-kent-ons uitstraalt. Als dat geen thuiskomen is.
Kees Kiezel