'Hoe weet je nou of iemand kwetsbaar is? Dat zie je niet altijd aan de buitenkant'
Merel mist het gevoel van 'Samen tegen corona'
OOST GELRE - Hoe komen jongeren ‘de mooiste tijd van hun leven’ door nu ze door de coronamaatregelen noodgedwongen thuiszitten? Hoe gaan zij om met elkaar, de maatregelen en het nieuwe normaal? En wat denken zij dat de toekomst hen brengt? In deze rubriek komen jongeren uit Oost Gelre aan het woord over hoe zij deze periode beleven.
Door Annekée Cuppers
Merel (niet haar echte naam) is een 19-jarige meid uit Oost Gelre met een uitgesproken mening over het coronabeleid van deze regering. Maar dat is niet de enige reden waarom ze mee wil werken aan deze rubriek. “Jongeren zijn in deze crisis fysiek niet kwetsbaar maar wel mentaal. Daar is nu veel te weinig aandacht voor en die problemen los je niet op met een zak geld. We hebben meer ruimte nodig, en perspectief.”
'Toen de
avondklok
werd
ingevoerd,
ben ik in
tranen
uitgebarsten'
Totdat corona uitbrak in Nederland zag het leventje van Merel eruit zoals voor de meeste jongeren van haar leeftijd. Studeren, werken, uitgaan en afspreken met vrienden, plannen maken voor de toekomst. Merel zit in het examenjaar van haar bbl-opleiding voor zelfstandig werkend gastvrouw waarbij ze vier dagen per week stage loopt in de horeca en een dag in de week naar school gaat als de coronacrisis toeslaat. Nadat ze zich zo goed en kwaad als het ging door de eerste lockdownperiode worstelde, sloegen de tweede lockdown en de daarop volgende avondklok voor Merel in als een bom.
Al maandenlang zat het haar niet mee. Horecabedrijven nemen in deze onzekere tijd geen nieuwe mensen aan en een stageadres vinden om in dit examenjaar haar opleiding af te kunnen ronden, bleek onbegonnen werk. “Talloze sollicitaties heb ik eruit gedaan, vaak kreeg ik niet eens een reactie. Hoe moest ik nu met vallen en opstaan mijn vak leren als ik daar niet eens de kans voor kreeg? Ook mocht ik dan weer wel, dan weer niet naar school. Had ik net weer een nieuw bijbaantje geregeld, moest ik dat weer afzeggen omdat de school een roosterwijziging doorvoerde waardoor ik het werk niet meer met school kon combineren. Ook kreeg ik financiële problemen. Gelukkig woon ik nog thuis en heb ik een spaarrekening maar daar is dat geld eigenlijk helemaal niet voor bedoeld. Ik wilde na deze opleiding doorstuderen en voor onbepaalde tijd naar het buitenland om daar te wonen en te werken. Ook dat is nu onzeker geworden.”
Theedrinken, bankhangen, netflixen
Op het moment vult Merel haar dagen voornamelijk met theedrinken, bankhangen en netflixen. Ze helpt haar oma met boodschappen doen, heeft wat online lessen en mag af en toe een avondje maaltijdbestellingen rondbrengen maar verder zijn haar dagen leeg. “Ik heb me overal aangemeld voor werk of vrijwilligerswerk maar vanwege de coronamaatregelen is dat allemaal moeilijk of ik heb er de diploma’s niet voor. Het enige pleziertje dat ik nog had was om ’s avonds met een paar vriendinnen af te spreken. Soms had ik de hele dag nog niemand gesproken en was het zo fijn even je hart luchten en contact hebben met leeftijdsgenoten. Toen het bericht kwam over de avondklok, ben ik in tranen uitgebarsten. Na al die maanden van onzekerheid en het gemis aan structuur, voelde het alsof het laatste lichtpuntje dat je hebt in deze moeilijke tijd ook nog werd afgepakt.”
Merel is kritisch op de maatregelen die het vorige kabinet heeft getroffen en snapt niet waarom er amper aandacht is voor de neveneffecten. “Ik ben erg boos op de regering die het voor elkaar krijgt om zoveel mensen verdrietig te maken. Dat deden ze al met de toeslagenaffaire en nu met de coronacrisis weer. Ik was zo blij dat die avondklok onwettig werd verklaard maar dan krijgt een demissionaire regering het toch weer voor elkaar om er gewoon mee door te gaan. Waarom wordt er in de zorg niet geanticipeerd op meer zieke mensen? Alles stilleggen om één beroepsgroep te ontlasten terwijl we andere beroepsgroepen en mensen kapot maken. ‘Samen tegen corona’ dat collectieve gevoel uit de eerste lockdownperiode is er niet meer. Jongeren hebben alles moeten inleveren maar aan de andere kant komt er niets voor terug. Geen verzachtingen, geen stipje op de horizon, helemaal niets. Het gaat allang niet meer om ‘even een feestje’ overslaan. We kunnen ons op deze manier gewoon niet goed ontwikkelen tot evenwichtige volwassenen.”
'Waarom
leggen we
alles stil
om één
beroepsgroep te
ontlasten
terwijl er
zoveel
mensen
aan kapot
gaan?'
Geen toekomst meer zien
Van een druk baasje dat altijd bezig was en positief in het leven stond, is Merel veranderd in iemand die op de bank zit en waar geen lachje meer af kan. “Nu zit ik alleen maar thuis en kan niks en mag niks. Ik ken mezelf niet meer terug. Dat positieve dat ik altijd over me had, is helemaal weg. Je voelt jezelf langzaamaan helemaal afbrokkelen, ziet geen toekomst meer. Soms denk ik er wel eens aan mijn leven te beëindigen, dat het gewoon klaar is. Een beangstigende gedachte want zo bén ik helemaal niet. En dan zie je op tv weer zo’n Gommers die het alleen maar heeft over hoeveel doden en ic-opnames er zijn en dat we onze kwetsbaren moeten beschermen. Maar hoe weet je nou of iemand kwetsbaar is? Veel jongeren zijn mentaal kwetsbaar, dat zie je niet aan de buitenkant. Ga er zelf maar eens aanstaan, leven in een tijd waarin je je waar moet maken en dingen wilt bereiken terwijl je constant tegen muren aanloopt. Daar is veel te weinig begrip voor. Mensen die zeggen ‘Stel je niet aan, je bent jong en je moet vooruit kijken’ hebben makkelijk oordelen over een situatie waar ze zelf niet inzitten. Dat even, dat duurt nu al een jaar en de maatregelen worden alleen maar strenger. Inmiddels vier ik voor de tweede keer mijn verjaardag tijdens een lockdown en nu met nog minder mensen dan vorig jaar. In de eerste lockdown dacht ik nog dat er weer een vooruitzicht kwam. Dat gevoel is nu helemaal weg. Nadenken over waar ik over twee jaar wil staan, doe ik niet meer.”
Vaccinatie en overveiligheid
Momenteel is er veel te doen over de vaccinaties. Hoe kijkt Merel daar tegenaan?
“Ik heb lang gezegd; als het moet om daarvoor in ruil mijn vrijheid terug te krijgen, dan geef me die spuit maar. Maar nu lees ik dat je na de vaccinatie nog steeds mondkapjes moet dragen en anderhalve meter aan moet houden. Ook is het niet bewezen dat je na de vaccinatie beschermd bent tegen corona. Dan wil ik liever geen prik. Ik ben jong, gezond en vitaal en krijg ook geen oproep voor een griepprik omdat men denkt dat mijn lichaam dat wel aan kan. Ik begrijp sowieso niet waarom ze miljoenen mensen willen vaccineren voor wie dat helemaal niet nodig is. Ik ben blij dat de horeca al heeft aangegeven niet naar vaccinatiebewijzen te gaan vragen. Het voelt allemaal een beetje als een soort overveiligheid.”
'Jongeren
hebben
ruimte
nodig om
zich te
kunnen
ontwikkelen
tot evenwichtige
volwassenen'
Wat zou Merel mee willen geven aan de politiek om jongeren door deze coronaperiode te helpen?
“Er zijn veel mensen van mijn leeftijd die in de put zitten en er zonder hulp zelf niet meer uitkomen. Zelf krijg ik professionele hulp en ik probeer prikkels door al dat coronanieuws op tv en social media zoveel mogelijk te vermijden. Ik hoop dat ik met mijn verhaal anderen die zich ook zo voelen tot steun kan zijn. Blijf niet zitten met je gevoelens maar spreek je uit tegen iemand die je vertrouwt. Je bent echt niet de enige. En tegen de politiek zou ik willen zeggen, het is voor jongeren best mogelijk om de teugels wat te laten vieren. Iedereen is echt wel gewaarschuwd en houdt rekening met corona. Met vier mensen bij elkaar zonder avondklok zou al een verschil maken. Als er maar een perspectief is waar we naartoe kunnen werken, ook al is het in kleine stapjes. Maar dan heb je weer een doel, dan kun je weer verder.”
Denk je aan zelfmoord? Praat erover. Bel 0800-0113 of chat via 113.nl. 24/7 open, anoniem en vertrouwelijk.
Ben jij of ken jij iemand die (desnoods anoniem) ook zijn of haar verhaal wil doen in deze rubriek? Reacties zijn welkom op redactie@elna.nl of redactie@groenlosegids.nl.