Schuren

Columnisten zijn er in alle soorten en maten. Zo heeft deze krant wekelijks of tweewekelijks vaste columns van Frank Zand, A.L. Snijders, Oerend Smart, Sander Leest, Pak An en ondergetekende. Columns kunnen grappig zijn, kritisch, vermakelijk, irritant, slaapverwekkend, stompzinnig, cynisch, lachwekkend, spitsvondig of juist oubollig. Voor ieder wat wils en voor wie niet wil, die slaat zo’n column gewoon lekker over. Daar mist u niks aan.

Columns zijn bedoeld om te prikkelen, in te haken op actuele zaken en u als lezer na te laten denken over de kleine en soms grote dingen van het leven. In alle gevallen gaat het hierbij om de mening van de columnist, niets meer en niets minder.

Wat Keipraot betreft, die column moet een beetje schuren zoals een kiezelsteentje in je schoen. Dat lijkt af en toe aardig te lukken. Afgelopen week liet het CDA van zich horen door middel van een ingezonden opiniestuk. Zij voelden zich aangesproken en konden er niet van slapen omdat zij niet weten wie of wat er schuilgaat achter het pseudoniem Kees Kiezel. Terstond kwam er op Facebook een ware storm aan reacties los die repten over censuur en persvrijheid, maar er waren ook volgers die het met hen eens waren.

Ik snap het CDA wel een beetje. Als je niet weet wie er achter een column zit, rest je niets anders dan de bal te spelen en te reageren op de inhoud. Of je gooit met modder, dat kan natuurlijk ook. Maar ja, dat geeft ook zo’n troep en daarom heb ik vanaf deze week mijn eigen e-mailadres. Zodat iedereen die mij de huid vol wil schelden, de oren wil wassen of eens goed de waarheid wil zeggen, mij daar hoogstpersoonlijk van op de hoogte kan stellen.

Een complimentje geven mag natuurlijk ook. Die bewaar ik dan in een apart mapje.


Kees Kiezel

keeskiezel@outlook.com