Het hakenkruis

Het hakenkruis

Ik zit in mijn auto, op de radio fijne muziek
Dan ineens, in shock, ik schrik, iets maakt me ziek
Bij een stoplicht sta ik stil om af te slaan
Auto met Duits kenteken, een hakenkruis in het stof, ik ben zwaar aangedaan

Veel schiet in een flits door me heen
Wil uitstappen, het liefst meteen
Maar voordat ik iets kan doen
Springt het licht al op groen.

De auto rechtdoor, met duidelijk zichtbaar, dat symbool van ellende en haat
Ik denk aan de bestuurder als hij er straks oog in oog mee staat
Wat zou ik graag ‘sorry’ zeggen
En hem proberen uit te leggen

Dat dit het werk is van een idioot
Het mij ook zwaar tegen de borst stoot
Van binnen voel ik veel verdriet
Opgeven hier tegen te strijden doe ik niet

Ik vraag me af ‘wie doet zoiets?’
Leerden we van het verleden dan helemaal niets?
Iemand uit mijn eigen veilige omgeving
Met een idiote ingeving?

Of iemand van ver weg?
Dat maakt het niet minder slecht
Geen heden zonder verleden
We mogen nooit vergeten, al is het lang geleden

Dit in een land vol van vrijheid
Maar voor mij even geen blijheid
Het houdt me bezig, ik maak me zorgen
Want ‘hoe gaat het morgen?’

‘Spiegelingen’ uit het verleden
In het heden
Ik denk aan mijn vader, die keek in de loop van een geweer
Handen in de lucht, geen enkel verweer

Doodsangsten, krampen en angstzweetgeuren
Wat toen was kan zo weer gebeuren
Vrijheid is een heel groot goed
Iets waar je elke dag voor vechten moet


Henri Walterbos
2020